Τετάρτη 14 Μαΐου 2014

Μορφές Ταπείνωσης



 μιά προέρχεται πό τήν κακία τν νθρώπων,  δέ λλη πό τήν γάπη το Θεο καί  Τρίτη εναι  κούσια ταπείνωση,  ταπεινοφροσύνη πού  διος θά θελήσει νά πιβάλει στόν αυτό του.


α) Συμβαίνει πολλές φορές νθρωποι, κυριευμένοι πό ζήλεια καί φθόνο γιά τήν πρόοδο τν συνανθρώπων τους, νά θέλουν νά ταπεινώσουν, νά ξευτελίσουν κάποιο, γιά νά κανοποιήσουν τά ζηλόφθονά τους ασθήματα. Χρησιμοποιον γι’ ατό τή συκοφαντία καί τό διασυρμό, μέ ποτέλεσμα νά βρίσκεται νθρωπος σέ πολύ δύσκολη θέση, γιατί στά μάτια τν λλων εναι κτεθειμένος στά ψεύδη καί στίς συκοφαντίες. Ατή εναι μιά μορφή ταπείνωσης πού συχνά συναντομε στό σύγχρονο κόσμο μας, πειδή  νθρωπος γινε λόφρονας,περήφανος τομιστής, τόν νδιαφέρει μόνο  στενός του κύκλος καί καλοπέραση.  συντριπτική πλειοψηφία τν νθρώπων, δυστυχς βρίσκεται σ’ ατή τήν καταστρεπτική δό πού δηγε τόν νθρωπο μακρυά πό τήν δό τς βασιλείας το Θεο.
β) λλη μορφή ταπείνωσης εναι ατή πού  γάπη το Θεο χρησιμοποιεσάν φάρμακο σωτήριο γιά θεραπεία τν παθν καί σωτηρία τς ψυχς καί συνίσταται στό ξς: ταν  παντογνώστης Κύριος βλέπει τόν πιστό τουνθρωπο νά παρασύρεται πό τίς δυναμίες του καί νά κινδυνεύει νά χάσει τόν Παράδεισο, τότε πεμβαίνει μέ γάπη καί πιτρέπει στόν πειραστή διάβολο νά τόν δοκιμάσει μέ διάφορους τρόπους καί πειρασμούς, πάντοτε μέχρι κάποιου βαθμο, γιά νά νοίξουν τά μάτια τς ψυχς του καί νά ξαναβρε τό δρόμο τνντολν το Θεο καί τς βασιλείας Του. δ μως πάρχει μιά μεγάλη διαφορά.ν  νθρώπινη δοκιμασία φτάνει μέχρι καταστροφς,  δοκιμασία το Θεοχει ρια μέχρι κε πού ντέχει  νθρωπος καί χι περισσότερο. Δέν φήνει Θεός, τόν νθρωπο νά λυγίσει κάτω πό τό βάρος τν δοκιμασιν, λλάπεμβαίνει, τόν στηρίζει καί τόν σώζει.  δοκιμασία πού προέρχεται πό τό Θεό εναι φιλάνθρωπη.
Παραδείγματα πάρχουν πολλά πό τούς χρόνους τς Παλαις Διαθήκης, τόσο πό τομα σο καί πό θνη.  βασιλέας Δαυΐδ, γιά παράδειγμα, ξέφευγεπό τό δρόμο το Θεο. Τότε  Κύριος τόν ταπείνωνε μέ διάφορους τρόπους καί ξανάβρισκε τό δρόμο του. διος μολογοσε: «πρίν μέ ταπεινώσεις, Θεέ μου, γώ εχα μαρτήσει νώπιόν σου». κόμα παραδέχεται τι φελήθηκε πό τήν ταπείνωση το Κυρίου. «Εεργετικό καί σωτήριο πρξε τό γεγονός, τι μέ τήν πατρική σου παιδαγωγία διά τν θλίψεων μέ ταπείνωσες, γιά νά μάθω καλύτερα τίς ντολές σου» (Ψαλμ.118.68-71).
Καί τό ουδαϊκό θνος,  λαός το Κυρίου, ταν υοθετοσε τά θιμα τν εδωλολατρν γειτόνων του, πέτρεπεν  Θεός νά πολεμηθον πό λλα θνη καί νά ταπεινωθον, πράγμα πού τούς νοιγε τά μάτια καί μετανοοσαν καί σώζονταν.
Ατά τά παραδείγματα συνεχίζονται καί στήν ποχή τς Καινς Διαθήκης.νας Παλος δοκιμάζεται κατά παραχώρηση Θεο καί ταπεινώνεται, γιατί ατόπαιτοσε τό συμφέρο του κατά τήν παντογνωσία το Κυρίου. Εναι καί πολλάλλα τέτοια πού παρουσιάζει  στορία το κόσμου καί θά ναφέρουμεργότερα.
γ) πάρχει καί μιά τρίτη μορφή ταπείνωσης πού συναντομε στή ζωή τςκκλησίας μας, σέ Μοναχούς καί λαϊκούς νθρώπους. Εναι  κούσια ταπείνωση, δηλαδή τό ταπεινό φρόνημα σ’ λη τή ζωή το πιστο χριστιανός πού χει ρωτική διάθεση γιά τή βασιλεία το Θεοφαρμόζει σ’ λες τίςκφάνσεις τς ζως του τό ταπεινό φρόνημα. Ατός πού πεφάσισε νά φορέσει τό νδυμα τς ταπεινοφροσύνης, προσπαθε νά ξαφανίσει πό τή ζωή του τήνψηλοφροσύνη, τήν περηφάνεια, τή φιλαυτία καί λα τά ωσφορικά πάθη. πό τή στιγμή πού πρε ατή τή γενναία πόφαση, θεωρε τόν αυτό του κατώτεροπό κάθε νθρωπο. Στήριγμα το πιστο, στήν περίπτωση ατή, εναι  Κύριος, στή βοήθεια το ποίου λπίζει.
Εναι λλωστε γνωστή  ταπεινοφροσύνη μερικν γίων τς κκλησίας μας πού νομάσθησαν «διά Χριστόν σαλοί» Ατοί γιά τόν κόσμο σαν τρελλοί, γιατί δέχονταν τίς βρεις, τήν κακομεταχείριση, τή λοιδορία τάραχα, χωρίς νάντιδρον, ν σαν σώφρονες καί σοφοί.  σοφία καί γιότητά τους γινόταν γνωστή στό τέλος τς ζως τους καί μετά θάνατον, ταν γινόταν γνωστόν τί οσιαστικά σαν. 

Από το βιβλίο «Ταπείνωση και Ταπεινοφροσύνη»
Πρεσβυτέρου Χαραλάμπους Νεοφύτου

Δεν υπάρχουν σχόλια: