π.Σεραφείμ Ρόουζ,
από το βιβλίο του
"Η Ορθοδοξία και η θρησκεία του μέλλοντος"
Το Jonestown και η δεκαετία του 1980
Αυτό το βιβλίο είναι ηθελημένα «συγκρατημένο» στην αφήγηση. Η πρόθεσή μας ήταν να παρουσιάσουμε μια όσο γίνεται πιο ήρεμη και αντικειμενική άποψη των μη χριστιανικών θρησκευτικών στάσεων οι οποίες προετοιμάζουν το δρόμο για τη «θρησκεία του μέλλοντος»· σχεδόν δεν θίξαμε κάποιες από τις «ιστορίες τρόμου» που θα μπορούσαν να παρατεθούν, από κάποιες λατρείες που αναφέρθηκαν στο βιβλίο: αληθινές ιστορίες που αποκαλύπτουν τι συμβαίνει όταν η ανάμειξη κάποιου με τις αόρατες δαιμονικές δυνάμεις
ολοκληρώνεται, κι ο άνθρωπος γίνεται το πρόθυμο εργαλείο για τους κακούς σκοπούς τους.
Αλλά αργότερα, την παραμονή της δημοσίευσης της νέας έκδοσης αυτού του βιβλίου, όλος ο κόσμος έμαθε ξαφνικά για μια από αυτές τις «ιστορίες τρόμου»: τη μαζική αυτοκτονία του Jim Jones και πάνω από 900 από τους οπαδούς του στο μαρξιστικό-θρησκευτικό κοινόβιο του Jonestown στις ζούγκλες της Guyana, στη Νότια Αμερική.
Πιο χτυπητό «σημείο των καιρών» δεν μπορούσε κανείς να φανταστεί· το Jonestown είναι μια καθαρή προειδοποίηση – και προφητεία – για το μέλλον της ανθρωπότητας.
Ο κοσμικός Τύπος, είναι κατανοητό, δεν ήξερε τι συμπέρασμα να βγάλει από αυτό το τερατώδες γεγονός. Κάποιοι από τον ξένο Τύπο το εξέλαβαν μόνο σαν άλλο ένα παράδειγμα της αμερικανικής βίας και εξτρεμισμού· ο αμερικανικός Τύπος παρουσίασε τον Jim Jones ως «παράφρονα», και το ίδιο το γεγονός ως αποτέλεσμα της κακής επιρροής των «λατρειών»· περισσότερο έντιμοι κι ευαίσθητοι δημοσιογράφοι παραδέχτηκαν ότι το μέγεθος και το αλλόκοτο του όλου φαινομένου τους μπέρδεψε.
Λίγοι παρατηρητές το είδαν ως αυθεντικό σημείο των καιρών μας, μια αποκάλυψη της κατάστασης της σύγχρονης ανθρωπότητας· αλλά υπάρχουν πολλές ενδείξεις ότι ήταν πράγματι τέτοιο.
Ο ίδιος ο Jim Jones ήταν χωρίς αμφιβολία σε επαφή με το κυρίαρχο ρεύμα του σημερινού θρησκευτικού-πολιτικού κόσμου. Το θρησκευτικό του υπόβαθρο ως «προφήτη» και «θεραπευτή» ικανού να γοητεύσει και να εξουσιάσει ένα συγκεκριμένο είδος ανήσυχου, «ερευνώντος» σύγχρονου ανθρώπου (κυρίως μαύρους αστούς της κατώτερης τάξης), του έδωσε μια αξιοσέβαστη θέση στο αμερικανικό θρησκευτικό φάσμα, ακόμα πιο αποδεκτή στους ανεκτικότερους καιρούς μας από ότι του ήρωά τους μιας παλιότερης γενιάς, του «Θεϊκού Πατέρα» (Father Divine). Οι αμέτρητες «καλές πράξεις» του και τα απρόσμενα γενναιόδωρα δώρα του σ’ όσους είχαν ανάγκη τον έκαναν κορυφαίο εκπρόσωπο του «φιλελεύθερου» Χριστιανισμού και τράβηξαν την προσοχή του φιλελεύθερου πολιτικού κατεστημένου της California, όπου η επιρροή του αυξανόταν κάθε χρόνο. Στους προσωπικούς του θαυμαστές περιλαμβάνονταν ο δήμαρχος του San Francisco, ο κυβερνήτης της California, και η σύζυγος του Προέδρου των ΗΠΑ. Η μαρξιστική πολιτική φιλοσοφία του και το κοινόβιό του στη Guyana τον τοποθέτησαν στην ευυπόληπτη πολιτική αφρόκρεμα· ο υποδιοικητής της California επιθεώρησε προσωπικά το Jonestown και σχημάτισε ευνοϊκή εντύπωση από αυτό, όπως και άλλοι εξωτερικοί παρατηρητές. Παρ’ ότι υπήρχαν παράπονα, ιδιαίτερα τα τελευταία ένα-δυο χρόνια, ενάντια στον μερικές φορές βίαιο τρόπος που ο Jones εξουσίαζε τους οπαδούς του, ακόμα κι αυτή η όψη του Jonestown ήταν μέσα στα όρια ανοχής της φιλελεύθερης Δύσης προς τις σύγχρονες κομμουνιστικές κυβερνήσεις, οι οποίες δεν αντιμετωπίζονται με μεγάλη δυσμένεια ακόμα και για την εξόντωση εκατοντάδων χιλιάδων ή εκατομμυρίων διαφωνούντων.
Το Jonestown ήταν από κάθε άποψη «μοντέρνο», ένα εξ ολοκλήρου σύγχρονο πείραμα· αλλά ποια ήταν η σημασία του εκπληκτικού τέλους του;
Το σύγχρονο φαινόμενο που είναι ίσως πλησιέστερο σε πνεύμα στην τραγωδία του Jonestown είναι κάτι που εκ πρώτης όψεως μπορεί να συνδέεται με αυτό: η ταχεία και θηριώδης από την καμποτζιανή κομμουνιστική κυβέρνηση, στο όνομα του λαμπρού μέλλοντος της ανθρωπότητας, δύο περίπου εκατομμυρίων αθώων ανθρώπων – του ενός τετάρτου ή και περισσότερου από τον συνολικό πληθυσμό της Καμπότζης. Αυτή η «επαναστατική γενοκτονία», από τις πιο προμελετημένες και αδίστακτες περιπτώσεις στον ματωμένο 20ό αιώνα, είναι ακριβώς ανάλογη με την «επαναστατική αυτοκτονία»* στο Jonestown: και στις δυο περιπτώσεις η απόλυτη φρίκη του μαζικού θανάτου δικαιώνεται ως προετοιμασία του δρόμου για το τέλειο μέλλον που υπόσχεται ο κομμουνισμός για μια «εξαγνισμένη» ανθρωπότητα. Αυτά τα δυο γεγονότα σηματοδοτούν ένα νέο στάδιο την ιστορία του «αρχιπελάγους Γκουλάγκ» - την αλυσίδα των απάνθρωπων στρατοπέδων συγκέντρωσης που ίδρυσε ο αθεϊσμός με σκοπό να μετασχηματίσει την ανθρωπότητα και να καταργήσει το Χριστιανισμό.
Στο Jonestown αποδείχθηκε για άλλη μια φορά η απίστευτη ακρίβεια της διάγνωσης που έκανε τον 19ο αιώνα ο Ντοστογιέφσκυ σχετικά με τον επαναστατικό νου: βασικός χαρακτήρας στο μυθιστόρημα του «Οι δαιμονισμένοι» (ακριβέστερα, «Οι δαίμονες»), είναι ο Κυρίλλωφ, που πιστεύει ότι η έσχατη πράξη που αποδεικνύει ότι έχει γίνει θεός είναι ακριβώς η αυτοκτονία. Οι «φυσιολογικοί» άνθρωποι, βέβαια, δεν μπορούν να καταλάβουν μια τέτοια λογική· αλλά η Ιστορία σπανίως γράφεται από «φυσιολογικούς» ανθρώπους, και ο 20ός αιώνας ήταν κατ’ εξοχήν ο αιώνας του θριάμβου μιας «επαναστατικής λογικής» που εφαρμόστηκε από ανθρώπους οι οποίοι είχαν γίνει εξ ολοκλήρου «μοντέρνοι» κι είχαν συνειδητά αποκηρύξει τις αξίες του παρελθόντος, και ιδιαίτερα την αλήθεια του Χριστιανισμού. Γι’ αυτούς που πιστεύουν σ’ αυτή τη «λογική», οι αυτοκτονίες στο Jonestown είναι μια σπουδαία επαναστατική πράξη που «αποδεικνύει ότι δεν υπάρχει Θεός και υποδεικνυέι την εγγύτητα της παγκόσμιας ολοκληρωτικής κυβέρνησης, της οποίας «προφήτης» ήθελε να είναι ο ίδιος ο Jones. Η μόνη λύπη γι’ αυτήν την πράξη σε τέτοια μυαλά, εκφράστηκε από ένα κάτοικο του Jonestown του οποίου το σημείωμα της τελευταίας στιγμής βρέθηκε στο σώμα του Jones: «Μπαμπά: δεν βλέπω διέξοδο – συμφωνώ με την απόφασή σου – φοβάμαι μόνο ότι χωρίς εσένα ο κόσμος μπορεί να επιτύχει τον κομμουνισμό».** Όλα τα περιουσιακά στοιχεία του Jonestown (περίπου 7 εκατομμύρια δολλάρια) κληροδοτήθηκαν στο κομμουνιστικό κόμμα της ΕΣΣΔ (The New York Time, 18 Δεκ. 1978, σελ. 1).
Το Jonestown δεν ήταν η απομονωμένη πράξη ενός «παράφρονα»· είναι κάτι πολύ κοντινό σ’ εμάς που ζούμε σ’ αυτούς τους καιρούς. Ένας δημοσιογράφος το διαισθάνθηκε αυτό, όταν έγραψε για τον Jones (με τον οποίο είχε κάποια προσωπική επαφή στο San Francisco): «Η σχεδόν θρησκευτική και κατηγορηματικά μυστικιστική του δύναμη, με την κακότητά της σφραγισμένη καλά, πρέπει με κάποιον τρόπο να ερμηνεύεται ως ένα κλειδί στο μυστήριο που αποτελεί η δεκαετία του 1970» (Herb Caen, The Suicide Cult, σελ. 192).
Δεν χρειάζεται να ψάξει κανείς πολύ για την πηγή αυτής της «μυστικιστικής δύναμης». Η θρησκεία του «Ναού του Λαού» δεν ήταν στο ελάχιστο χριστιανική, (παρ’ ότι ο Jim Jones, ο ιδρυτής της, ήταν χειροτονημένος κληρικός στους «Μαθητές του Χριστού»)· όφειλε πολύ περισσότερα στην πνευματιστική εμπειρία του Jones κατά τη δεκαετία του 1950, όταν διαμόρφωνε την κοσμοθεωρία του. Δεν ισχυριζόταν μόνο ότι ήταν «μετενσάρκωση» του Ιησού, του Βούδα και το Λένιν· δήλωσε ανοιχτά πως ήταν «ένας προφήτης ή μέντιουμ για μη ενσαρκωμένες οντότητες από άλλο γαλαξία»**.* Με άλλα λόγια, παρέδωσε τον εαυτό του στη δύναμη κακών πνευμάτων, που αναμφίβολα ενέπνευσαν την τελική του πράξη «λογικής» τρέλλας. Το Jonestown δεν μπορεί να κατανοηθεί ανεξάρτητα από την έμπνευση και δραστηριότητα των δαιμόνων· αυτός, πραγματικά, είναι ο λόγος που οι κοσμικοί δημοσιογράφοι δεν μπορούν να το κατανοήσουν.
* Το όνομα δόθηκε από τον ίδιο το Jones και τους ζηλωτές που βοήθησαν να πραγματοποιηθεί. Βλ. περ. Time 4 Δεκ. 1978, σελ. 20
** Marshall Kilduff και Ron Javers, The Suicide Cult, Bantam Books 1978, σελ. xiv
*** Neil Duddy και Mark Albrecht, Questioning Jonestown, στο περιοδικό Radix, Berkeley, California, Ιαν.-Φεβ. 1979, σελ. 15
Είναι πολύ πιθανό ότι το Jonestown δεν είναι παρά η αρχή πολύ χειρότερων πραγμάτων που θα έρθουν στη δεκαετία του 1980 – πραγμάτων που μόνο όσοι έχουν τη βαθύτερη και καθαρότερη χριστιανική πίστη μπορούν να τολμήσουν να τα σκεφτούν. Δεν είναι μόνο ότι η πολιτική γίνεται «θρησκευτική» (επειδή οι σφαγές στην Καμπότζη ήταν πράξεις που έγιναν με «θρησκευτικό» - δηλαδή δαιμονικό – ζήλο), ή ότι η θρησκεία γίνεται «πολιτική» (στην περίπτωση του Jonestown)· τέτοια πράγματα έχουν ξαναγίνει στο παρελθόν. Αλλά μπορεί θαυμάσια να είναι ότι αρχίζουμε τώρα να βλέπουμε, σε απτές ιστορικές πράξεις, το ιδιαίτερο μείγμα θρησκείας και πολιτικής που φαίνεται να απαιτείται για τους ζηλωτές του αντιχρίστου, του θρησκευτικού-πολιτικού ηγέτη της έσχατης ανθρωπότητας. Το πνεύμα, σίγουρα, ήταν παρόν σε κάποιο βαθμό στα παλιότερα ολοκληρωτικά καθεστώτα του 20ού αιώνα· αλλά η ένταση του ζήλου και της αφοσίωσης που απαιτείται για μαζική αυτοκτονία (σε αντίθεση με τη μαζική δολοφονία, που έχει διαπραχθεί πολλές φορές στον αιώνα μας) κάνει το Jonestown ένα ορόσημο στο δρόμο προς το αποκορύφωμα των σύγχρονων καιρών, το οποίο πλησιάζει . Φαίνεται πως ο σατανάς εισέρχεται τώρα γυμνός στην ανθρώπινη ιστορία. Τα χρόνια που θα ακολουθήσουν υπόσχονται να είναι πιο τρομερά απ’ όσο μπορεί να φανταστεί εύκολα κανείς τώρα. Αυτό το ένα ξέσπασμα ενέργειας εμπνευσμένης από το σατανά οδήγησε 1000 σχεδόν ανθρώπους σε επαναστατική αυτοκτονία· τι θα γίνει με τους πολλούς άλλους, θύλακες σατανικής ενέργειας, μερικούς πολύ ισχυρότερους από αυτή τη μικρή κίνηση, που δεν έχουν εκδηλωθεί ακόμα;
Μια ρεαλιστική άποψη της θρησκευτικής κατάστασης του σύγχρονου κόσμου είναι αρκετή για να εμπνεύσει σε κάθε σοβαρό Ορθόδοξο Χριστιανό ανησυχία και τρόμο για τη δική του σωτηρία. Οι πειρασμοί και οι δοκιμασίες είναι τεραστίων διαστάσεων: «Διότι θα έρθει τότε θλίψη τόσο μεγάλη, που δεν έγινε από την αρχή του κόσμου μέχρι σήμερα και ούτε θα γίνει» (Ματθ. 24:21). Μερικές από αυτές τις δοκιμασίες θα έρθουν από την πλευρά των ευχάριστων πλανών, από τα «σημεία και ψεύτικα θαύματα» που αρχίσαμε από τώρα ακόμα να βλέπουμε· άλλα θα έρθουν από το τρομερό και φανερό κακό που είναι ήδη ορατό στο Jonestown, την Καμπότζη και το αρχιπέλαγος Γκουλάγκ. Αυτοί που θέλουν να είναι αληθινοί Χριστιανοί σ’ αυτές τις τρομερές ημέρες θα έπρεπε καλύτερα ν’ αρχίσουν να σοβαρεύονται σχετικά με την πίστη τους, μαθαίνοντας τι είναι ο αληθινός Χριστιανισμός, μαθαίνοντας να προσεύχονται στο Θεό εν πνεύματι και αληθεία, μαθαίνοντας να αναγνωρίζουν ποιος είναι ο Χριστός, στον Οποίο μονάχα έχουμε σωτηρία.
ΠΗΓΗ: http://users.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/gerontikon/seraphim_rose_orthodoxy_and_the_religion_of_the_future.htm
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου