Ορθόδοξη πίστη

Κυριακή των Μυροφόρων

«Τολμήσας» o Ιωσήφ, πηγε στον Πιλάτο και ζήτησε το σώμα του Ιησού.

Δεν ήταν απλό. Η ατμόσφαιρα φορτισμένη. Κι αυτὸς φίλος του καταδίκου; Ρισκάρει την θπόληψή του κι αυτὴ τη ζωή του. Όμως ο Ιωσὴφ με τόλμη προχωρεί ἐκεί που τον καλεί η συνείδησή του. Κι ακολουθούν το παράδειγμά του οι Μυροφόρες που ξεκινούν νύχτα κι αψηφούν τους κινδύνους.

Εμείς, δείχνουμε όση πρέπει τόλμη στην εκπλήρωση των καθηκόντων μας;

Όταν με δελεάζουν να κάνω «τα στραβὰ μάτια» για κάποιο αντάλλαγμα.

Όταν με ρωτάνε «πόσα θέλεις» για να μην είμαι εμπόδιο.

Ὅταν μὲ ἀπειλοῦν κάποιοι ἰσχυροὶ νὰ συμβιβαστῶ.

Ὅταν μὲ εἰρωνεύονται ὡς γραφικό.

Ὅταν…

Καὶ μὲ τὸ κακὸ γύρω ποὺ διογκώνεται καὶ κάνει τόσο θόρυβο καὶ προβάλλεται…

Ἔχουμε τὴν τόλμη νὰ ἀντι-δράσουμε δημόσια; Πόσοι ἀπὸ μᾶς γράψαμε ἕνα γράμμα γιὰ νὰ διαμαρτυρηθοῦμε γιὰ τὶς ἄσχημες ἐκπομπὲς ἢ γιὰ νὰἐπαινέσουμε τὶς καλές; Πόσοι ἀπὸ μᾶς ποὺ διαθέτουν μόρφωση καὶ θέση καὶ κῦρος κοινωνικό, ποὺ θὰ μποροῦσαν νὰ κάνουν ἀκουστὴ τὴ φωνή τους;Ἂν κάποιος ἤθελε νὰ βλάψει τὸ παιδί σου δὲν θὰ ἀντιδροῦσες; Τὼρα ποὺ «εἰσβάλει» στὸ σπίτι σου γιατὶ μένεις παθητικὸς θεατής; Δὲν γινόμαστεσυνένοχοι μὲ τὴν σιωπή μας;

Νὰ τονώσουμε τὴν τόλμη μας:

-Μὲ τὴν συναίσθηση ὅτι κάνουμε τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὅτι ἀκολουθοῦμε τὴν φωνὴ τῆς συνείδησής μας.

-Μὲ τὴν ἀλληλοενίσχυση. Ὅταν εἶναι κανεὶς ἀπομονωμένος, εὐκολώτερα τὸν κυκλώνει ὁ φόβος.

-Μὲ τὴν ἐμπιστοσύνη στὴ δύναμη τοῦ Θεοῦ: «εἰ ὁ Θεὸς μεθ’ ἡμῶν, οὐδεῖς καθ’ ἡμῶν»!

Γιὰ τὴν κακοδαιμονία μας φταίει ὅτι ἐνῶ οἱ φαῦλοι ἐμφανίζονται τολμηροὶ καὶ θρασείς, οἱ πιστοὶ εἶναι συνήθως ἄτολμοι καὶ δειλοὶ καὶ ἀπρόθυμοι. Γιὰνὰ σταματήσει κάποτε αὐτὴ ἡ τραγωδία, μποροῦμε νὰ συντελέσουμε κι ἐμεῖς. Προχώρα μὲ θάρρος καὶ ἀνδρεία ἐκεῖ ὅπου τὸ καθῆκον σὲ ὁδηγεῖ. Μὲπαρρησία καὶ τόλμη. Γιατὶ «δὲν μᾶς ἔδωσε ὁ Θεὸς πνεῦμα δειλίας ἀλλὰ δυνάμεως καὶ ἀγάπης» (Β’ Τιμ. 1, 7)!