Κυριακή προ της Χριστού Γεννήσεως: Το καλόν άγγελμα
ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΚΑΛΟ ΝΕΟ
Όταν κάποιος άνθρωπος «δεν είναι στις καλές του», όπως λέμε, εκείνο που κυρίως δεν θέλει ν’ ακούσει είναι μια κακή είδηση. Και αντίθετα, εκείνο που διακαώς επιθυμεί είναι ένα καλό νέο, να «πιαστεί επάνω του», να πάρει κουράγιο για να συνεχίσει τη ζωή του. Αδιάψευστος μάρτυρας γι’ αυτή την αλήθεια, είναι η πρόσφατη αλλαγή στις συνήθειες πολλών συμπολιτών μας. Ακούει πια κανείς λ.χ. πολλούς να λένε: «Δεν θέλω πια να βλέπω ειδήσεις…όλο στενάχωρα πράγματα λένε». Ή, από την άλλη μεριά, να αναφωνούν: «Επιτέλους, ένα καλό νέο!… Μου έφτιαξες τη μέρα!… Μου έφτιαξες τη διάθεση!».
Και μέσα στην αναζήτηση αυτή ενός χαρμόσυνου νέου, έρχονται οι γιορτές. Και αναζητά ο κουρασμένος και απογοητευμένος άνθρωπος την αλλαγή στη διάθεσή του, μέσα στο πνεύμα των γιορτών. Ψάχνει στα φωτάκια, στα στολισμένα δέντρα, στη λάμψη των ημερών να βρει ένα φως, την αχτίδα χαράς που θα του σκορπίσει την κατήφεια και την απαισιοδοξία. Θα τα καταφέρει άραγε;
Μπορεί ναι, μπορεί και όχι. Σίγουρα όμως θα καταφέρει πολύ λίγα πράγματα, αν σταθεί μονάχα στην επιφάνεια της εορταστικής ατμόσφαιρας, αν μείνει αποκλειστικά στην εξωτερική όψη των ημερών. Γιατί, πίσω απ’ αυτό το κέλυφος που στήνουν κάθε χρόνο οι άνθρωποι για να αλλάξουν την καθημερινότητά τους βρίσκεται ένα μοναδικό γεγονός, το οποίο συνήθως το προσπερνούν ή δεν στέκονται να αναλογισθούν τη σημασία του.
Και το γεγονός αυτό είναι η έλευση του Θεού στον κόσμο. Τι άλλο σημαντικότερο θα μπορούσε να υπάρξει στην ανθρώπινη ιστορία; Ένας Θεός, Ο Θεός, έρχεται ανάμεσα στους ανθρώπους, γίνεται ένας απ’ αυτούς, ζει μαζί τους, συμμερίζεται τις αγωνίες τους και τελικά πεθαίνει – και μάλιστα ατιμωτικά. Και όλα αυτά γιατί; Μα, για να τους σώσει. Να τους κάνει θεούς. Να τους ανυψώσει εκεί ψηλά, στα ουράνια, για το σκοπό για τον οποίο πλάστηκαν.
Το σημερινό Ευαγγέλιο (Ματθ. 1, 1-25) αποδίδει ακριβώς την έννοια της λέξης: Ευ–αγγέλιο, καλό άγγελμα, χαρμόσυνη αναγγελία δηλαδή. Ο ευαγγελιστής Ματθαίος έρχεται αυτή την Κυριακή να μας θυμίσει το συνταρακτικό γεγονός της γεννήσεως του Θεού. Αυτός που δημιούργησε τους αιώνες, διαπερνά μεμιάς όλους τους αιώνες της ανθρώπινης ιστορίας και έρχεται να γίνει ορατός και στο παρόν. Ο ευαγγελιστής απαριθμεί τους προπάτορές Του. Είναι άνθρωποι από όλες τις κατηγορίες και όλες τις τάξεις. Βασιλιάδες αλλά και φτωχοί. Αμαρτωλοί αλλά και ενάρετοι. Δίκαιοι αλλά και πονηροί. Γιατί θέλει να τονίσει ότι ο Θεός δεν είναι από μια κατ’ άνθρωπον «καλή γενιά». Ο Κύριος παίρνει την ανθρώπινη φύση στο σύνολό της. Δεν επιλέγει την καλή, τη φωτεινή πλευρά της μόνο, αλλά τη θέλει όλη. Παίρνει τον όλο άνθρωπο να τον κάνει θεό. Παίρνει και την αμαρτία μαζί Του για να την καθαρίσει.
Αυτό είναι, αδελφοί μου, το πραγματικά καλό μήνυμα που περιμένουμε στ’ αλήθεια. Αυτό που ανέμεναν και αναμένουν όλοι οι λαοί που βρίσκονται στα σκοτάδια της αγνωσίας. Είναι το μήνυμα της λύτρωσης από αυτά που μας δεσμεύουν. Ήρθε – και εμείς ας μην το προσπεράσουμε. Ο Θεός γεννήθηκε στη Γη και γεννιέται στην καρδιά κάθε ανθρώπου που τον αποζητά πραγματικά. Ας Του ανοίξουμε τις καρδιές μας και τότε, πιστέψτε με, τα φώτα της γιορτής θα πάψουν να είναι εφήμερα.
Πηγή : diakonima.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου