ΛΟΓΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΣΙΟΝ ΚΑΙ ΘΕΟΦΟΡΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΗΜΩΝ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ

ΛΟΓΟΣ ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΣ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΣΙΟΝ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ

π. Γεωργίου Οικονόμου

Δέος ιερό καταλαμβάνει την καρδιά του ομιλητή, που θα ήθελε να εκφωνήσει λόγο πανηγυρικό προς τιμήν του Οσίου Πατρός ημών Σεραφείμ του Σάρωφ! Μορφής ηγιασμένης. Ασκητού θαυμαστού. Στάρετς φωτισμένου. Ανθρώπου, που αξιώθηκε να δεχτεί επισκέψεις της Υπεραγίας Θεοτόκου αλλά και να βιώσει την θεωρία του ακτίστου φωτός. Αυτό το ιερό πρόσωπο, θα προσπαθήσουμε με την Χάρι του Θεού και την ευλογία του ίδιου του αγίου, να γνωρίσουμε σήμερα μέσα από την διδασκαλία του, προκειμένου να αποκομίσουμε ωφέλεια πνευματική. Καθώς, μάλιστα, η εορτή του τυγχάνει μέσα στις γιορτές του Αγίου Δωδεκαημέρου δίνεται η ευκαιρία να συνθέσουμε στοιχεία της διδασκαλίας του με το νόημα της μεγάλης δεσποτικής εορτής των Θεοφανείων. Της φανέρωσης του Τριαδικού Θεού στον Ιορδάνη Ποταμό, καθώς ο Ιησούς βαπτιζόταν από τον Ιωάννη και με τον τρόπο αυτό φῶς ἐκ φωτός, ἔλαμψε τῷ κόσμῳ, Χριστὸς ὁ Θεὸς. Για αυτό το φως του Χριστού ομιλεί θαυμάσια ο Όσιος Σεραφείμ και λέει˙

          Για να δεχθής και να νιώσεις στην καρδιά σου το φως του Χριστού, πρέπει να αποσπασθής όσο γίνεται από τα ορατά πράγματα. Καθάρισε πρώτα την ψυχή σου με την μετάνοια, με τα καλά έργα και την ειλικρινή πίστη στον Εσταυρωμένο, κλείσε τα σωματικά μάτια, βύθισε το νου σου στην καρδιά και φώναζε αδιαλείπτως το όνομα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.

          Τα λόγια αυτά πλημμυρίζουν παράκληση πνευματική. Στο σκοτάδι και την απελπισία της εποχής μας υπάρχει απάντηση τρανή. Το φως του Χριστού, το φως το αληθινόν. Που δεν είναι σαν τα χριστουγεννιάτικα λαμπιόνια των γιορτών, που ανάβουν και σβήνουν και δίνουν μία προσωρινή αίσθηση χαράς. Αλλά είναι φως αιώνιο. Φως γλυκύ. Φωτίζει, αγιάζει και θεραπεύει. Διαλύει το σκοτάδι και οδηγεί στον Θεό. Για να δούμε, όμως, αυτό το φως, χρειάζεται να ανοίξουμε τα μάτια της καρδιάς μας. Χρειάζεται, σύμφωνα με την διδασκαλία του αγίου, μετάνοια, καλά έργα, αληθινή πίστη και καρδιακή προσευχή. Θερμή επίκληση του ονόματος του Θεού. Κύριε, Ιησού Χριστέ, ελέησόν με. Και τότε έρχεται η θεϊκή παρηγοριά. Τότε εγγίζει την καρδιά και λάμπει το φως του Χριστού και φωτίζει την ψυχή με θεία έλλαμψι. Με αυτό το φως αποκτά ο άνθρωπος το μόνο αληθινό αγαθό, τον Θεό και τίποτα άλλο δεν τον συγκινεί.

          Αυτά τα γεμάτα φως λόγια του Αγίου, λόγια της καρδιάς του και μέσα από τη ζωή του, εγείρουν προβληματισμούς και για εμάς τους σύγχρονους χριστιανούς. Μας προτρέπουν να αναρωτηθούμε τι αναζητούμε εμείς στην ζωή μας. Μήπως μας έχουν κερδίσει τα μάταια, τα φθαρτά και τα επίγεια; Μήπως λησμονήσαμε ποιος είναι ο σκοπός της ζωής του χριστιανού;

          Και στην ερώτηση αυτή είναι πάλι θαυμαστή η γεμάτη ευγένεια και αγάπη απάντηση του Οσίου Σεραφείμ στον συνομιλητή του, Μοτοβίλωφ, διδάσκοντας ότι αληθινός σκοπός της ζωής του χριστιανού είναι η απόκτηση του Αγίου Πνεύματος. Το Άγιο Πνεύμα, που λάβαμε ως σφραγίδα δωρεάς στο μυστήριο του Αγίου Χρίσματος με ευθύνη να αυξήσουμε την παρακαταθήκη της χάριτος αυτής. Εμείς, όμως, πολλές φορές απορροφημένοι από τα βιωτικά παραθεωρήσαμε αυτόν τον αγιοπνευματικό χαρακτήρα και σκοπό της ζωής μας. Και φτάσαμε στον Άδη. Ένας άλλος, όμως, σπουδαίος Ρώσος άγιος, ο Όσιος Σιλουανός ο Αθωνίτης θα μας διδάξει ότι ακόμα και στον Άδη δεν πρέπει να απελπιζόμαστε. Γιατί το φως της Ανάστασης διέλυσε το σκοτάδι του Άδη, γιατί το Φως του Χριστού καθαρίζει τον άνθρωπο από τα γήινα και τα μάταια και τον ανάγει στον ουρανό, στον Παράδεισο, στην Βασιλεία του Θεού.

          Αυτό το Φως φώτιζε και τον Άγιο. Το Φως της Ανάστασης. Γι’ αυτό χαιρετούσε όλο τον χρόνο τους ανθρώπους, που προσέτρεχαν να ζητήσουν την βοήθειά του, με τα λόγια˙ Χριστός Ανέστη, χαρά μου. Το φως αυτό πλημμύριζε την καρδιά του και με τις πνευματικές ακτίνες, που εξέπεμπε, ανακούφιζε παρακλητικά τους ευλαβείς επισκέπτες. Και όχι μόνο αυτούς.

          Είναι χαρακτηριστική η ιστορία της συνάντησής του με έναν υπερήφανο απόστρατο στρατηγό, που επισκέφτηκε τον Στάρετς από περιέργεια. Μόλις μπήκε στο κελί, ο άγιος έκανε εδαφιαία μετάνοια στον στρατηγό. Λίγη ώρα αργότερα ακούστηκε μέσα από το κελί θρήνος. Ήταν ο υπερήφανος και σκληρόκαρδος στρατηγός, που έκλαιγε σαν μικρό παιδί. Ενώ, κατά την διάρκεια της συνομιλίας τους έπεσαν από πάνω του όλα τα παράσημα, που φορούσε, και ο Όσιος του είπε ότι αυτό συνέβη, γιατί τα πήρε χωρίς να τα αξίζει. Και, όπως, ομολόγησε αργότερα ο στρατηγός, ο άγιος Σεραφείμ είχε τέτοια προορατι-κότητα, ώστε του φανέρωσε τις πιο απόκρυφες λεπτομέρειες της ζωής του.

          Πραγματικά, ο άγιος με βαθύτατη αγάπη προς όλο τον κόσμο προσπαθούσε όλους να τους βοηθήσει. Ακόμα και αυτούς, που δεν τον αγαπούσαν, τους αγαπούσε, ήταν ειρηνικός και συμπεριφερόταν ταπεινά. Ποτέ δεν καυχήθηκε και δεν απέδωσε κάποια πνευματική επιτυχία στον εαυτό του. Δεν επιτελούσε έργο προσωπικό αλλά ήταν πάντοτε διατεθειμένος στη διακονία της Εκκλησίας, κάνοντας υπακοή στον ηγούμενο και την μονή, στην οποία υπαγόταν.

          Όλα αυτά τα στοιχεία από τον βίο και την διδασκαλία του Οσίου πατρός ημών, Σεραφείμ του Σάρωφ, δικαιολογούν το δέος, που εκφράσαμε στο προοίμιο του λόγου μας. Καθώς, όμως, τα αναφέραμε με την ευκαιρία της πανηγύρεως του ιερού αυτού ναού, δίνεται η ευκαιρία να τιμήσουμε αληθινά τον άγιο ωφελημένοι πνευματικά και αγωνιζόμενοι να εφαρμόσουμε στη ζωή μας όσα διδάσκει, για να δούμε και εμείς το Φως του Χριστού και να αποκτήσουμε το Άγιο Πνεύμα. Μετάνοια, αγαθοεργίες, πίστη και προσευχή. Να γνωρίσουμε τον εαυτό μας, να συνειδητοποιήσουμε την αμαρτωλότητά μας και την αποστασία μας από τον Θεό Πατέρα και να επιστρέψουμε κοντά Του σαν τον άσωτο ζητώντας το άγιο έλεός Του. Αγαθά έργα, ελεημοσύνη και φιλανθρωπία. Και αν είμαστε πτωχοί και δεν μπορούμε υλικά να βοηθήσουμε τον πλησίον ας πράττουμε πνευματική ελεημοσύνη. Με καλούς λόγους, με αγάπη, με προσευχή για τον πάσχοντα πλησίον και για όλο τον κόσμο. Πίστη αληθινή, μέσα από την καρδιά μας. Αλλά και προσευχή, όπως ακριβώς μας διδάσκει ο άγιος˙ με αδιάλειπτη και δυνατή φωνή μέσα από την καρδιά μας. Ας αγωνιστούμε, λοιπόν αδελφοί μου, με τις πρεσβείες του Αγίου και την Χάρι του Θεού να ακολουθήσουμε αυτές τις νουθεσίες του Οσίου στη ζωή μας, γιατί αυτές θα μας οδηγήσουν στο Φως του Χριστού, το αΐδιον, το αληθινό και αιώνιο, που επιφαίνεται στην οικουμένη και σημειώνεται εφ’ημάς και φωτίζει ολόκληρο τον κόσμο.