Σάββατο 4 Οκτωβρίου 2008

Ένα μονάχα ευχαριστώ...

Γιατί λοιπόν διστάζεις;

Για να πετάξεις

τα φτερά σου ανοίξαν.

Γιατί τρομάζεις;

Καλά, εσύ δεν άκουσες τίποτα;

Ο Αρχάγγελος

το " Χαίρε " χάρισε

σε όλους τους ανθρώπους.

Και τα κλαδιά

λυγάνε θα μου πεις

σε τέτοιον άγριον αγέρα.

Κι ειν' ομορφιά στ' αλήθεια ότι λυγάνε.

Μα ο κορμός τους

ρίζες σαν έχουνε βαθειές,

μήτε λυγάει μήτε σαλεύει.

Και ήταν ανάγκη

την οδύνη να γευτείς,

αν χόρταινες από την ηδονή,

τόσα και τόσα χρόνια.

Μονάχος τώρα

χρωματίζεις τα όνειρά σου,

καθώς τα χρώματα

γνωρίζεις να χαρείς.

Φτάνει καρδιά!

Αν είναι αληθινό

το " Χαίρε " του Αρχαγγέλου,

κι αν το βεβαίωσαν καλά

οι ίδιοι που το ακούσαν,

πως εκφευξόμεθα εμείς,

ένα μονάχα ευχαριστώ,

σαν τους εννιά λεπρούς,

που δεν γυρίσαμε να πούμε;

Δεν υπάρχουν σχόλια: