Aγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου

Αγίων Μαρτύρων γυναικών Μηνοδώρας, Μητροδώρας και Νυμφοδώρας

Αυτές οι Άγιες γυναίκες έζησαν στα χρόνια του αυτοκράτορα Μαξιμιανού κα­τά το έτος 304, αδελφές κατά σάρκα, πα­τρίδα έχοντας την Βιθυνία και διέλαμψαν με την παρθενία και το κάλλος της ψυχής και του σώματος. Για την αγάπη όμως του Χριστού, άφησαν την πατρίδα τους και πήγαν και κατοίκησαν σε έναν υψηλό τό­πο, που βρίσκεται κοντά στα θερμά νερά, τα λεγόμενα Πύθια. Και εκεί ζούσαν με σωφροσύνη και κάθε άλλη άσκηση.

Γι’ αυ­τό και αξιώθηκαν να λάβουν εγκάτοικο στην ψυχή τους την Χάρι του Α­γίου Πνεύματος. Έτσι και έγιναν γνωστές σε πολλούς, ότι είναι έτσι πνευματοφόρες και χαριτωμένες από τον Θεό και ελευθέρωναν όσους έπασχαν από διάφορες ασθένειες και από την ενέργεια των πονηρών δαι­μόνων.

Όταν τα έμαθε αυτά ο Φρόντων ο ηγεμόνας, στέλνει τον συγκάθεδρό του με πολλή παράταξη και δορυφορία, για να εξετάσει τα περί των παρθένων. Εκείνος, αφού τις παρουσίασαν μπροστά του, εξεπλάγη με την φρονιμάδα και τη σύνεσή τους. Βλέποντας όμως ότι οι Αγίες στέ­κονταν εντελώς άφοβες, διατάζει αμέσως να ξεγυμνωθεί η πρώτη αδελφή Μηνοδώρα και να καταξύνεται από τους δημίους για δύο ολόκληρες ώ­ρες. Όταν ο δικαστής την πρόσταζε να θυσιάσει στα είδωλα, τον περιγέ­λασε η Αγία. Τότε τόσο πολύ την έδειραν με τα ραβδιά, ώστε έσπασαν τα κόκκαλά της και, λιποθυμώντας παρέδωσε την ψυχή της στα χέρια του Θεού και έλαβε τον στέφανο της αθλήσεως.

Τότε ο δικαστής δείχνει στις άλλες δύο αδελφές το ωραίο εκείνο σώ­μα της αδελφής τους γυμνό και πρησμένο από τις πληγές, θέλοντας με αυ­τό και με άλλες απειλές να ψυχράνει την θερμότητα των παρθένων και να μειώσει την ανδρεία τους. Επειδή όμως είδε, ότι αδύνατα επιχειρεί, γι’ αυτό διατάζει να κρεμάσουν επάνω σε ξύλο την δεύτερη αδελφή Μητροδώρα και να την κατακαίνε από κάθε μέρος του σώματος με λαμπάδες αναμμένες. Έπειτα την τοποθετεί κάτω από βαρύτατους σιδερένιους λο­στούς και με το βάρος εκείνων συντρίβει όλο το σώμα της. Και έτσι με την παιδεία αυτή απήλθε η μακάρια προς τον νυμφίο της Χριστό, τον οποίον αγάπησε.

Τα ίδια βάσανα, αφού υπέμεινε και η τρίτη αδελφή Νυμ­φοδώρα, συναριθμήθηκε με τις δύο της αδελφές στους Ουράνιους θαλά­μους. Τόση μεγάλη ανδρεία έδειξαν οι τρεις αυτές αδελφές στο μαρτύριο, ώ­στε δεν έβγαλαν ούτε τον μικρότερο αναστεναγμό οι αοίδιμες σε όλα τα δεινά βάσανα, που δοκίμασαν. Αλλά μένοντας σαν στήλες ακίνητες απέβλεπαν μόνο στον Θεό και με τους αισθητούς οφθαλμούς και με τους νοη­τούς και μόνο με τον Θεό συνομιλούσαν. Ο δε παράνομος δικαστής άναψε καμίνι δυνατό και μέσα σ’ αυτό έρριξε τα μαρτυρικά λείψανα των παρθένων. Αλλ’ αμέσως έγιναν από επάνω αστραπές και βροντές και τον μεν άδικο δικα­στή δίκαια κατέκαυσαν, τα δε άγια λείψανα αβλαβή διεφύλαξαν, επειδή έγινε πολύ δυνατή βροχή και κατέσβησε την φωτιά του καμινιού. Τότε, παίρνοντάς τα Χριστιανοί, τα ενταφίασαν με μεγαλοπρέπεια στον ίδιο τόπο εκείνο, στον οποίο τελειώθηκαν.

(Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου, Συναξαριστής, τ. Α΄, εκδ. Συνοδία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου, Νέα Σκήτη-Άγιον Όρος, σ. 99-100)