Παραμονή, σήμερα, της εορτής του Λαζάρου. Μια εορτή, που αποτελεί πρόλογο, προοίμιο και εισοδικόν στην Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα.
Στον Λάζαρο, αυτό το ιερό πρόσωπο της αγιογραφικής και εκκλησιαστικής παράδοσης, θα αναφερθούμε στο παρόν άρθρο, που έχει ως σκοπό να αναδείξει σημαντικά και εξόχως ωφέλιμα στοιχεία σχετικά με τον ίδιο τον Λάζαρο αλλά και την πολυτιμότατη φιλία του με τον Ιησού.
Ο Λάζαρος διέμενε στην Βηθανία, λέξη που σημαίνει στα αραμαϊκά τόπος της ένδειας[1].
Και, όμως, αυτός ο ταπεινός τόπος θα αναδείξει πλούτο πνευματικό ανεκτίμητο με τα γεγονότα, που πρόκειται να συμβούν και θα διηγηθούμε στην συνέχεια.
Ο Λάζαρος περιγράφεται στο ευαγγέλιο ως αγαπημένος φίλος του Χριστού. Είναι ο αδελφός της Μάρθας και της Μαρίας, μαθητριών του Κυρίου, τις οποίες γνωρίζουμε και από την χαριτωμένη διήγηση της φιλοξενίας του Διδασκάλου στο σπίτι τους.
Τότε, που η Μάρθα παραπονέθηκε στον Ιησού ότι η αδελφή της την εγκατέλειψε μόνη της στο έργο της διακονίας, για να της απαντήσει ο Κύριος τα γνωστά λόγια˙ Μάρθα Μάρθα, μεριμνᾷς καὶ τυρβάζῃ περὶ πολλά· ἑνὸς δέ ἐστι χρεία· Μαρία δὲ τὴν ἀγαθὴν μερίδα ἐξελέξατο, ἥτις οὐκ ἀφαιρεθήσεται ἀπ' αὐτῆς[2].
Αυτά τα Κυριακά λόγια έχουν ιδιαίτερη σημασία και για εμάς, καθώς συμβαίνει συχνά να μεριμνούμε και να τυρβάζουμε για πολλά, να προτάσσουμε τις βιωτικές μέριμνες και φροντίδες και να αμελούμε την αγαθή μερίδα, τον άρτο τον ουράνιο και πνευματικό.
Τον λόγο του Θεού. Την μελέτη του αλλά και την άσκηση, για να ζήσουμε, σύμφωνα με αυτόν. Λόγος, ο οποίος είναι παραμυθία και ελπίδα, πλήρης της Χάριτος του Θεού.
Τέτοιος λόγος είναι και η ευαγγελική διήγηση του Ιωάννη[3], που εξιστορεί την ανάσταση του αγίου και δικαίου Λαζάρου του τετραημέρου. Διήγηση λιτή, άλλωστε ο Ιωάννης ήταν αλιεύς, όπως τονίζει σε σχετική ερμηνεία ο ιερός Χρυσόστομος[4].
Πλήρης, όμως, αποκαλύψεων περί της θείας αγάπης. Ας μελετήσουμε, στη συνέχεια, προσεκτικά κάποια σημεία της διήγησης αυτής.
Η Μάρθα και η Μαρία έστειλαν ειδοποίηση στον Ιησού ότι ο αδελφός τους Λάζαρος, τον οποίο τόσο πολύ αγαπούσε, ασθενεί. Περιττὸν γὰρ ἦν, Ἰησοῦν ἔχοντας, ἀληθινὸν ἰατρὸν, ἕτερον ἐπιζητεῖν[5].
Ο Ιησούς, όταν πληροφορήθηκε την ασθένεια του φίλου Του, είπε˙ η ασθένεια αυτή συμβαίνει προς δόξαν του Θεού και του Υιού Του και όχι για να οδηγήσει στον θάνατο.
Και, ενώ έχει λάβει γνώση για την σοβαρή ασθένεια του φίλου Του, μένει ακόμα δύο ημέρες εκεί, που βρίσκεται και έπειτα λέει στους μαθητές Του˙ ο φίλος μας Λάζαρος εκοιμήθη, ας πάμε να τον ξυπνήσουμε.
Ο θάνατος πλέον ανανοηματοδοτείται και ονομάζεται ύπνος, γιατί ο νικητής του θανάτου πρόκειται να χαρίσει καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι ζωὴν.
Στο μνήμα βρισκόταν και ο Λάζαρος και, μάλιστα, τέσσερις ημέρες, όταν έφτασε ο Ιησούς με τους μαθητές Του στην Βηθανία.
Η Μάρθα, για την οποία είπαμε πριν ότι άλλοτε παραπονέθηκε στον Ιησού για την αδελφή της, την Μαρία, παραπονιέται και πάλι˙ Κύριε, αν ήσουν εδώ δεν θα πέθαινε ο αδελφός μου.
Για να ακολουθήσει ένας συγκλονιστικός διάλογος, καθώς ο Ιησούς της απαντά˙ ο αδελφός σου θα αναστηθεί. Και η Μάρθα με τη σειρά της˙ γνωρίζω ότι θα αναστηθεί την εσχάτη ημέρα. Τότε της είπε ο Ιησούς˙
Ἐγώ εἰμι ἡ ἀνάστασις καὶ ἡ ζωή. ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ, κἂν ἀποθάνῃ, ζήσεται· καὶ πᾶς ὁ ζῶν καὶ πιστεύων εἰς ἐμὲ οὐ μὴ ἀποθάνῃ εἰς τὸν αἰῶνα.
Τα λόγια αυτά, λόγια αληθινά και αδιάψευστα, καθώς είναι αυτούσια λόγια του Κυρίου και Θεού μας Ιησού Χριστού, περικλείουν ολόκληρη την χριστιανική πίστη για την μετά θάνατον ζωή.
Η προσδοκία της ανάστασης των νεκρών και της ζωής του μέλλοντος αιώνος, όπως ομολογούμε καθ' ημέραν στο Σύμβολο της Πίστεως, δεν είναι μία γενική και αόριστη θεωρητική ή φιλοσοφική διδασκαλία.
Η ανάσταση και η ζωή είναι ο Ίδιος ο Χριστός. Ο προαιώνιος μονογενής Υιός και Λόγος του Θεού, που ενηνθρώπησε, σταυρώθηκε και αναστήθηκε, για να χαρίσει στον άνθρωπο και πάλι την πρώτη του πατρίδα, τον γλυκύ Παράδεισο.
Όποιος πιστεύει στον Χριστό έχει την αιώνια ζωή. Επειδή, όμως, ακόμα και οι ίδιοι οι μαθητές του Χριστού ήταν αδύναμοι στην πίστη, μέχρι την ημέρα της Πεντηκοστής, πρόκειται να βεβαιώσει την αλήθεια της διδασκαλίας Του με τρόπο θαυμαστό και ανήκουστο.
Με την ανάσταση νεκρού τετραημέρου, του φίλου Του Λαζάρου, αφού προηγουμένως συμβεί ακόμα μία σημαντική συνάντηση. Συνάντηση του Ιησού με την Μαρία, η οποία με την σειρά της παραπονιέται˙ Κύριε, αν ήσουν εδώ, δεν θα πέθαινε ο αδελφός μου.
Τότε ο Ιησούς βλέποντάς την να κλαίει, καθώς και όλους τους Ιουδαίους, που είχαν προστρέξει να συλλυπηθούν στις δύο αδελφές, δεν λέει πια λόγια.
Αλλά μετέχει στον θρήνο και το πένθος τους με βαθύτατη συγκίνηση και σιωπή. Ἐδάκρυσεν ὁ Ἰησοῦς[6]!
Συνεχόμενος από την συγκίνηση έρχεται στο μνημείο και δίνει εντολή να σηκώσουν τον λίθο, που σφράγιζε την σπηλιά, όπου ήταν θαμμένος ο Λάζαρος.
Ζητά από τους παρισταμένους να άρουν τον λίθο, για να συμμετέχουν βιωματικά στο θαύμα αλλά και για να μην υπάρχει πια πρόφαση απιστίας.
Απιστία, που εκφράζεται και με τον φόβο ότι οπωσδήποτε θα μύριζε ο τετραήμερος νεκρός.
Ήλθε, όμως, η ώρα η αγία. Αίροντας ο Κύριός μας τα μάτια στον ουρανό ευχαριστεί τον Πατέρα Του, γιατί άκουσε την προσευχή Του.
Και με φωνή μεγάλη προστάζει˙ Λάζαρε, δεῦρο ἔξω. καὶ ἐξῆλθεν ὁ τεθνηκὼς! Και πολλοί Ιουδαίοι πίστεψαν στον Ιησού, ενώ κάποιοι άλλοι έτρεξαν να διηγηθούν το θαύμα στους Φαρισαίους.
Τότε οι Φαρισαίοι και οι αρχιερείς αποφάσισαν οριστικά να σκοτώσουν τον Ιησού με τον φόβο ότι όλοι θα πιστέψουν σε Αυτόν.
Με τον τρόπο αυτό συνδέεται άμεσα η εορτή του Λαζάρου με τα γεγονότα της Μεγάλης Εβδομάδος, στην οποία θα εισέλθουμε την Κυριακή των Βαΐων.
Αλλά σαφώς και ως προτύπωση και προεικόνιση της Αναστάσεως του Θεανθρώπου. Η Ανάσταση του Λαζάρου είναι αναμφισβήτητα ένα βροντερό μήνυμα ελπίδας και παρηγοριάς προς όλους τους πενθούντες.
Αλλά και θεμελιώνει ακλόνητα την χριστιανική πίστη στην αιώνια μετά θάνατον ζωή και την ανάσταση, καθώς η ιστορία του Λαζάρου περιέχει πολλά σπουδαία ωφέλιμα μηνύματα.
Επίκληση με πίστη του άνωθεν Ιατρού και της θείας βοήθειας στην ασθένεια.
Η γνώση ότι ο Χριστός είναι φίλος μας αληθινός.
Η γνώση ότι ο Χριστός μετέχει με αγάπη στην θλίψη και τον πόνο των πενθούντων.
Η γνώση ότι ο Χριστός είναι ο Ίδιος η ανάσταση και η ζωή.
Τέτοιον Θεό έχουμε, αδελφοί μου. Ας αγωνιζόμαστε όσο μπορούμε να μην λυπήσουμε την Αγάπη Του με τις πράξεις μας και, ιδιαίτερα και εντονότερα, τις επερχόμενες άγιες ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδας.
Ασφαλής τρόπος προς αυτήν την κατεύθυνση είναι να αγωνιστούμε ακολουθώντας την προτροπή του ιερού υμνογράφου˙ κεκαθαρμέναις διανοίαις, συμπορευθῶμεν αὐτῷ, καὶ συσταυρωθῶμεν, καὶ νεκρωθῶμεν δι' αὐτόν, ταῖς τοῦ βίου ἡδοναῖς, ἵνα καὶ συζήσωμεν αὐτῷ[7].
[1]Πρβλ.: el. wikipedia .org /wiki/ %CE%92%CE%B7%CE%B8%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1
www. bible - history. com /links.php?cat=40&sub=517&cat_name=Bible+Cities&subcat_name=Bethany
[2] Λκ. 10, 41 - 42
[3] Πρβλ. το ενδέκατο κεφάλαιο του Κατά Ιωάννην Ευαγγελίου.
[4] Ιωάννου Χρυσοστόμου, «Εις τον Λάζαρον, α΄», PG 62.772
[5] Ιωάννου Χρυσοστόμου, «Εις τον Λάζαρον, α΄», PG 62.773
[6] Ιω. 11, 35
[7] Από το Στιχηρό των Αίνων της Μ.Δευτέρας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου