Τα παιδιά της Παλαιστίνης σε εικόνες…
Ίσως ληστέψεις και την τελευταία ίντσα της γης μου …
Και να φυλακίσεις για χρόνια τα νιάτα μου …
Μπορεί να ανάψεις φλόγες στην πιο σκοτεινή νύχτα μου …
Και να μου στερήσεις το φιλί της μητέρας μου …
Ίσως να με κλέψεις μέσα από ένα θραύσμα από τα όνειρά μου …
Και να στερήσεις από τα παιδιά μας τη χαρά να γιορτάσουν ένα Ραμαζάνι με κανούργια ρούχα ..
Μπορεί να χτίσεις γύρω μου τείχη και τείχη, εχθρέ του ήλιου ..!
Αλλά, εγώ ποτέ δεν θα συμβιβαστώ ..!
Και μέχρι τον τελευταία παλμό στις φλέβες μου, θα αγωνίζομαι ..!
Και να φυλακίσεις για χρόνια τα νιάτα μου …
Μπορεί να ανάψεις φλόγες στην πιο σκοτεινή νύχτα μου …
Και να μου στερήσεις το φιλί της μητέρας μου …
Ίσως να με κλέψεις μέσα από ένα θραύσμα από τα όνειρά μου …
Και να στερήσεις από τα παιδιά μας τη χαρά να γιορτάσουν ένα Ραμαζάνι με κανούργια ρούχα ..
Μπορεί να χτίσεις γύρω μου τείχη και τείχη, εχθρέ του ήλιου ..!
Αλλά, εγώ ποτέ δεν θα συμβιβαστώ ..!
Και μέχρι τον τελευταία παλμό στις φλέβες μου, θα αγωνίζομαι ..!
Αυτό το άλμπουμ είναι μια έκκλήση αφύπνισης για όλο τον κόσμο. Για χάρη των παιδιών σας προκαλώ … να κοιτάξετε την κάθε εικόνα. Διαβάστε τις ιστορίες τους και αποφασίστε με το μυαλό σας γιατί αυτές οι ωμότητες συνεχίζονται, ενώ ο κόσμος κοιμάται. Τα παιδιά χρειάζονται προστασία. Ασφάλεια. Αυτά, τα πιο βασικά ανθρώπινα δικαιώματα, τα οποία, σχεδόν όλα τα παιδιά της Παλαιστίνης συνεχώς στερούνται. ΠΟΤΕ ΘΑ ΔΡΑΣΟΥΜΕ; ΠΟΤΕ ΘΑ ΣΠΑΣΕΙ Η ΣΙΩΠΗ;
η 10 χρονη Abeer Skafe κρατώντας την φωτογραφία του φυλακισμένου πατέρα της. Η Αμπιρ έπαθε κρίση και νευρικό κλονισμό όταν της αρνήθηκαν το δικαίωμα να αγκαλιάσει τον πατέρα της όταν πηγε να τον δει στη φυλακή. Η Αμπιρ εντέλει πέθανε.
Ο Μοχάμεντ Αλ Ντούρα το πρώτο παιδί θυμα κατα την διάρκεια της πρώτης ιντιφάντα, θυμα τον ελευθερων ισραηλινών σκοπευτών, παρόλο που ο πατέρας του απεγνωσμένα προσπαθουσε να τον σώσει….
παιδιά, αδέρφια, κορίτσια αγόρια ακόμη και μωρα θύματα των ισραηλινών επιθέσεων στη Γάζα 2008 – 2009
Η Sara Mahmoud Zorob, σκοτώθηκε από ισραηλινή επίθεση στην Γάζα καθώς έπαιζε ποδόσφαιρο κοντά στο σπίτι της
Τα παιδιά της Γάζας με σοβαρες ψυχολογικές συνέπειες, κλαίνε και βρίσκονται σε πανικό κατά την διάρκεια μιας κηδείας, μίας από τις πολλές στις οποίες είναι υποχρεωμένα να παραβρίσκονται.
Every child deserves a home. But this Palestinian child has no home no more. Israel demolishes during indiscriminate attacks civil highly populated areas…
A homeless Palestinian girl stands in a burnt classroom at a United Nations school after it was hit by Israeli shelling on January 17, 2009 in Beit Lahia
Σύμφωνα με ιατρικές μελέτες και έρευνα των Η.Ε τα ψυχικά τραύματα των παιδιών της Παλαιστίνης είναι ανεπανόρθωτα
Οι διακοπες ηλεκτροδότησης ειναι καθημερινες προκαλώντας μυριάδες προβληματα σε νοσοκομεία και ατυχήματα στα σπίτια.
Ghassan Mattar, ένα Παλαιστίνιο αγόρι, που έχασε τα πόδιά του κατα την διάρκεια ισραηλινής επίθεσης. Τα παιδιά που έχουν ακρωτηριαστεί από τις επιθέσεις ειναι εκατοντάδες.
Πολλά παιδιά γεννιουνται στην Γάζα με κινητικά ή νοητικά προβλήματα μετά την χρήση του λευκού φωσφόρου και των χημικών από το Ισραήλ.
Ένα παιδί στο στρατόπεδο προσφύγων στην Jabaliya στγ Gaza, μια από τις πιο πυκνοκατοιμένες περιοχες του κόσμου.
Ο πατέρας της Dena Balosha, 4 ετών, μία από τα πέντε μέλη της ιδιας οικογένειας, που σκοτώθηκαν απο ισραηλινή επίθεση, ανάμεσα τους 3 παιδιά και δύο έφηβοι.
Παιδί μαζεύει μπάζα σε μια απο τις πιο επικίνδυνες περιοχές της Γάζας, όπου Ισραηλινοί ελεύθεροι σκοπευτές συχνά πυροβολούν. Μαζευει μπάζα για να τα πουλήσει ώστε να κερδίσει χρήματα για φαγητο.
Παιδί κουβαλάει νερό σε στρατόπεδο προσφύγων. Οι ελλείψεις στο πόσιμο νερό στη Γάζα προειδοποιούν οι διεθνείς οργανισμοί έχουν φτάσει σε επικίνδυνο σημείο.
Εφόσον μεγαλωνουν μέσα σε συνθηκες καταπιεσης, παραβίασης καθε δικαιώματος, δολοφονιών και επιθέσεων νιώθουν απο νωρις την ανάγκη να αντισταθούν.
Ποίημα “baby martyr” από την Angel Falasteen-μία Παλαιστίνια μητέρα…
Είμαι έξι και επτά χρονών
Και έως έντεκα,
Στη συνέχεια είμαι ένα ενήλικας
Σε ένα ισραηλινό δικαστήριοΤα χέρια μου δεμένα στο πίσω μέρος της πλάτης μου
Έρχεται σε μένα με μια γροθιά και ένα σακί.
Kαλύπτει το κεφάλι μου με μια κουκούλα με σιωνιστική δυσωδία
Αν και το στομάχι μου σφίγγεται δεν θα δειλιάσω.
Ο θόρυβος είναι δυνατός και τρυπάει το μυαλό μου.
Το αξιολύπητο μπλουζάκι μου κρέμεται περήφανο με ένα φρέσκο λεκέ από αίμα
Η καημένη η μητέρα μου θ’ ανησυχεί πολύ, είμαι σίγουρος.
Έχει θάψει τον αδελφό μου πριν από μένα. Θα αντέξει.
Και τον μπαμπά μου το ίδιο, η κατάθλιψη τον χτύπησε στο τέλος
Χωρίς σπίτι, χωρίς γη, χωρίς ελαιόδεντρα .
Είμαι εδώ για μέρες
Ή μήπως είναι μήνες ή ακόμη και χρόνια, δεν μπορώ να καταλάβω πλέον.
Ο θόρυβος είναι πολύ δυνατός
Και μπορώ να αισθανθώ το σάβανο.
Εκείνος με χτυπάει και πάλι σήμερα
Στη συνέχεια, είναι σειρά άλλου να παίξει.
Έχω πλέον λυγίσει, αλλά δεν θα ομολογήσω.
Θα εγκαταλείψω το σώμα μου, αφήστε αυτά τα καθάρματα τους δολοφόνους να ξεμπερδέψουν μ’αυτό
Λίγες ακόμη σκέψεις πριν φύγω
Είμαι άνθρωπος. Αυτό πρέπει να ξέρετε.
Ποτέ δεν θα το μαθαίνατε, γιατί είμαι σκληρός σαν τις πέτρες που ρίχνω.
Ήλπιζα να βγάλω κάποτε ένα όμορφο μουστάκι
Ίσως να παντρευόμουν τη Muna. Θα ήμουν δικός της και εκείνη δική μου
Ίσως να γινόμουν και πατέρας …. των ελεύθερων παιδιών μας σε μια λεύτερη Παλαιστίνη. (πηγή http://freepalestineofoccupation.blogspot.ca/2011/06/children-of-palestine-in-pictures.html)
(μετάφραση, προσαρμογή Sylvia)
Είμαι έξι και επτά χρονών
Και έως έντεκα,
Στη συνέχεια είμαι ένα ενήλικας
Σε ένα ισραηλινό δικαστήριοΤα χέρια μου δεμένα στο πίσω μέρος της πλάτης μου
Έρχεται σε μένα με μια γροθιά και ένα σακί.
Kαλύπτει το κεφάλι μου με μια κουκούλα με σιωνιστική δυσωδία
Αν και το στομάχι μου σφίγγεται δεν θα δειλιάσω.
Ο θόρυβος είναι δυνατός και τρυπάει το μυαλό μου.
Το αξιολύπητο μπλουζάκι μου κρέμεται περήφανο με ένα φρέσκο λεκέ από αίμα
Η καημένη η μητέρα μου θ’ ανησυχεί πολύ, είμαι σίγουρος.
Έχει θάψει τον αδελφό μου πριν από μένα. Θα αντέξει.
Και τον μπαμπά μου το ίδιο, η κατάθλιψη τον χτύπησε στο τέλος
Χωρίς σπίτι, χωρίς γη, χωρίς ελαιόδεντρα .
Είμαι εδώ για μέρες
Ή μήπως είναι μήνες ή ακόμη και χρόνια, δεν μπορώ να καταλάβω πλέον.
Ο θόρυβος είναι πολύ δυνατός
Και μπορώ να αισθανθώ το σάβανο.
Εκείνος με χτυπάει και πάλι σήμερα
Στη συνέχεια, είναι σειρά άλλου να παίξει.
Έχω πλέον λυγίσει, αλλά δεν θα ομολογήσω.
Θα εγκαταλείψω το σώμα μου, αφήστε αυτά τα καθάρματα τους δολοφόνους να ξεμπερδέψουν μ’αυτό
Λίγες ακόμη σκέψεις πριν φύγω
Είμαι άνθρωπος. Αυτό πρέπει να ξέρετε.
Ποτέ δεν θα το μαθαίνατε, γιατί είμαι σκληρός σαν τις πέτρες που ρίχνω.
Ήλπιζα να βγάλω κάποτε ένα όμορφο μουστάκι
Ίσως να παντρευόμουν τη Muna. Θα ήμουν δικός της και εκείνη δική μου
Ίσως να γινόμουν και πατέρας …. των ελεύθερων παιδιών μας σε μια λεύτερη Παλαιστίνη. (πηγή http://freepalestineofoccupation.blogspot.ca/2011/06/children-of-palestine-in-pictures.html)
(μετάφραση, προσαρμογή Sylvia)
Πηγές: fdathanasiou-parakatathiki.blogspot.gr- freepalestineofoccupation.blogspot.ca- omniatv.com-Ιστολόγιο.Στα μανταλάκια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου