Σε μία περίφημη ομιλία του ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, μιλώντας για την επιδημία του Αγίου Πνεύματος την ημέρα της Πεντηκοστής, λέγει τα εξής χαρακτηριστικά:
«Ουρανός ημίν γέγονε σήμερον η γη, ουκ αστέρων εξ ουρανών εις γην καταβάντων, αλλ΄ αποστόλων υπέρ τους ουρανούς αναβάντων, επειδήπερ εξεχύθη η χάρις του Πνεύματος».1
Μαρτυρίες από τη γενοκτονία των Ποντίων: Τρυπούσαν παιδιά με τα ξίφη τους για να μην κλαίνε
Απίστευτες μαρτυρίες από τη γενοκτονία των Ποντίων. Απροσδιόριστος παραμένει μέχρι και σήμερα ο αριθμός των νεκρών. Όσα εκτυλίχτηκαν κατά την εφαρμογή του σχεδίου εκτουρκισμού και μιας από τις μεγαλύτερες σφαγές της ιστορίας.
Santo Espiridião, bispo em Chipre, taumaturgo († c. 348)
Santo Espiridião é muito amado na Igreja Ortodoxa. Em sua vida se recapitulam todos os ensinamentos do Evangelho. O pastor de ovelhas se converte em pastor de almas, confirma a fé ortodoxa e vence a impiedade dos hereges. Se por um lado não possuía tesouros terrenos, por outro, era imensamente rico em tesouros celestiais, pois quem se humilha será imensamente exaltado. «Porque a loucura de Deus é mais sábia do que os homens;
Ας μη χάνωμεν τον καιρόν μάταια, βιαστών η βασιλεία των ουρανών, μνημονεύετε την έξοδον των ψυχών μας, την τελευταίαν ώραν και στιγμήν του δύσκολου χωρισμού. Ενθυμηθήτε πως έρχονται οι δαίμονες την υστάτην ώραν και ζητούν να αρπάσουν την δόλιαν ψυχήν και να την οδηγήσουν εις τον Άδην. Ω, τι οδύνη! Τι πόνος ψυχής! Οποίους
Την Τετάρτη 20 Μαΐου και ώρα 18:00 έλαβε χώρα η περιφορά της Ιεράς εικόνος των Αγίων ισαποστόλων και μεγάλων βασιλέων Κωνσταντίνου και Ελένης· υπό την καθοδήγηση του τελετάρχου πατρός Νικολάου Δέλιου, εφημερίου του ναού. Ο γλυκύς ήχος των καμπανών ανήγγειλε το χαρμόσυνο γεγονός σε ολόκληρη την περιοχή!
Την Τετάρτη 20 Μαΐου και ώρα 19:00 τελέστηκε ο πανηγυρικός Αρχιερατικός Εσπερινός στην ενορία μας, χοροστατούντος του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Θεουπόλεως κ.Παντελεήμονος. Στη συνέχεια παρουσιάστηκαν παραδοσιακοί χοροί από τοπικούς συλλόγους, ποντιακούς και μη.
Στα βουνά της Πάφρας κυριαρχούσε ο μεγάλος στρατηγός, ο περίλαμπρος οπλαρχηγός Αντών πασάς, που έδρασε μαζί με την αχώριστη σύζυγό του την Πελαγία. Η καπετάνισσα ήταν εξίσου άριστη σκοπεύτρια, γενναία πολεμιστής και σε όλα άξια του Αντών πασά. Η μεγάλη αυτή μορφή
Η Παναγία Μάαρα μονή στο βουνό Νεπιέν της Πάφρας κοντά στο χωριό Οτ Καγιά, λέγονταν και Παχατσάχ Παναγιασί (όνομα τούρκικο που σημαίνει «η Παναγιά που κάνει τον τυφλό να βλέπει») σήμερα σε πολλούς είναι γνωστή σαν ματωμένη σπηλιά.
Το μοναστήρι αποτελούσε θρησκευτικό κέντρο της περιοχής και υπήρξε μαρτυρικός τόπος μιας μεγάλης μάχης, τον Απρίλιο του 1917.
Στη σπηλιά της Παναγίας είχαν καταφύγει, περίπου 600 γυναικόπαιδα και 80 αντάρτες με επικεφαλείς τους Χατζηγιώργη Καραβασίλογλου από το χωριό Αγτσάλαν και τον Κωνσταντίνο Δεληονάλογλου από το χωριό Ουτς Πουνάρ.Η μάχη άρχισε στις 16 Απριλίου και κράτησε ως τις 22.Οι Έλληνες αντάτρες πολέμισαν γενναία χωρίς καμία απολύτως βοήθεια και όταν πια δεν είχαν άλλα πολεμοφόδια, αποφάσισαν να αυτοκτωνίσουν παρα να πέσουν στα χέρια των Τούρκων. Τελευταίος ''έφυγε'' ο καπετάνιος Χατζηγιώργης, αφού ύψωσε πρώτα λευκή σημαία για να σωθούν τα γυναικόπαιδα.
Οι Τούρκοι μετέφεραν τους 600ους άμαχους της Παναγίας Μάγαρας στην τουρκική κωμόπολη Τσασούρ και από εκεί όσους επέζησαν από τα μαρτύρια που υπέστησαν στην πλατεία του χωριού, τους έστηλαν εξορία στην Κασταμονή, όπου και έφτασαν μόνο 83 άτομα.
Ζούσε σ’ ένα κοινόβιο ένας ευλαβής μοναχός, ο οποίος κάποτε, ακούοντας το στίχο του Ψαλτηρίου: «Ότι χίλια έτη εν οφθαλμοίς σου ως η ημέρα η εχθές, ήτις διήλθε και φυλακή εν νυκτί»(Χίλια χρόνια είναι στα μάτια σου σαν τη χθεσινή μέρα, που πέρασε σαν το τετράωρο, μιας νυκτερινής φρουράς) (Ψαλμ. 89,3) δεν μπορούσε να τον καταλάβει. Και επειδή σ’ αυτό το Μοναστήρι δεν υπήρξε κανένας έμπειρος διδάσκαλος να τον βοηθήσει,
Οι «μαγικές» φωτογραφίες που μοιάζουν με πίνακες ζωγραφικής
Εντυπωσιακή είναι η νέα δουλειά του φωτογράφου Erik Johansson, που κατάφερε να δημιουργήσει ένα άλμπουμ με σουρεαλιστικές φωτογραφίες οι οποίες θυμίζουν πίνακες ζωγραφικής. Για το εντυπωσιακό αυτό αποτέλεσμα, ο Σουηδός χρησιμοποίησε δυο εντελώς διαφορετικές τεχνικές: Με την παραδοσιακή φωτογραφική μηχανή απαθανάτισε τα τοπία που ήθελε και στη συνέχεια με τη χρήση του photoshop επεξεργάστηκε τις εικόνες και παρουσίασε το αποτέλεσμα που βλέπουμε. Για τη δουλειά του, δήλωσε «Δεν συλλαμβάνω στιγμές, συλλαμβάνω εικόνες».
Ο Άγιος Αστέριος Επίσκοπος Αμασείας, ερμηνεύοντας εμπειρικά το ιερό κείμενο του Ευαγγελικού Αναγνώσματος που αναφέρεται στο θαύμα του εκ γενετής τυφλού, είναι αποκαλυπτικός και συγχρόνως επίκαιρος. Άλλωστε, οι Άγιοι Πατέρες, έχοντας μέσα στην καρδιά τους ζωντανή την παρουσία του Χριστού και φωτισμένοι από την πνοή του Παρακλήτου, είναι πάντοτε διαχρονικοί.
Santa Catarina de Alexandria era uma virgem de grande beleza e inteligência, filha do governador de Alexandria, à época do imperador Maximiano. Cristã convicta, se recusou a casar com o próprio imperador, que queria se divorciar para desposá-la, pois, em visão, o próprio Jesus Cristo lhe havia dado um anel de casamento. Quando defendeu com êxito a Fé Cristã diante de filósofos pagãos que haviam sido convocados pelo próprio Maximiano para convencê-la a deixar o Cristianismo, foi torturada em uma roda com pontas cortantes, porém um anjo apareceu e quebrou a roda. Após muitas outras torturas foi a santa decapitada, no ano 310. Contava, então, dezoito anos de idade.
Αν θελήσεις, θα βρεις αμέτρητους λόγους για τους οποίους πρέπει να ευχαριστείς τον Θεό
Πολλές φορές συμβαίνουν ατυχίες και θλίψεις στη ζωή του ανθρώπου, ώστε και μ’ αυτές να αποδειχθεί ποιοί, πλούσιοι ή φτωχοί, είναι στερεωμένοι στην πίστη και δυνατοί. Γιατί και οι δυο αυτές κατηγορίες των ανθρώπων δοκιμάζονται στην υπομονή. Στον καιρό μάλιστα των πειρασμών και των θλίψεων, μπορεί να γίνει φανερό κατά πόσο, ο πλούσιος συμπάσχει με τους άλλους. Κατά πόσο δηλαδή ελεεί και αγαπά τους αδελφούς.
Στην ευαγγελική περικοπή της Κυριακής του Τυφλού παρουσιάζεται ένα θαυμαστό γεγονός. Ένας εκ γενετής τυ¬φλός αποκτά με τη θαυματουργική επέμβαση του Ιησού Χριστού την όρασή του. Και το γεγονός της θεραπείας του γίνεται αφετηρία σωτηρίας, η οποία στο τέλος του ευαγ¬γελικού αναγνώσματος εκφράζεται διά της ομολογίας της πίστεώς του.
Λέγε την ευχή: αγιάζει το στόμα, αγιάζει ο αέρας, αγιάζει ο τόπος που λέγεται. Οι δαίμονες βάζουν χίλια εμπόδια δια να μην προσευχηθεί ο άνθρωπος, επειδή όλες οι παγίδες, όλα τα δίκτυα των δαιμόνων καταστρέφονται δια της προσευχής.
Άπειρες φορές οι δαίμονες δια στόματος δαιμονισμένων ομολόγησαν ότι καίονται από την ενέργεια της ευχής.
Μισό εκατομμύριο Αμερικανοί είδαν την έκθεση για το Βυζάντιο στις ΗΠΑ
Μια απόδειξη πως η Ελλάδα είναι στο επίκεντρο όχι μόνο για τις πολιτικές της εξελίξεις αλλά για τον τεράστιο πολιτισμό της, έδειξαν τα νούμερα των επισκεπτών στην μεγάλη έκθεση «Παράδεισος στην Γη: Τέχνη του Βυζαντίου από Ελληνικές συλλογές» που ταξίδεψε σε τρεις πόλεις των ΗΠΑ.
Το Σάββατο 9 Μαΐου έγινε η γιορτή λήξης των Κατηχητικών της ενορίας μας, έτους 2014 - 2015, στην Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου στο Ακριτοχώρι Σερρών και ολοκληρώθηκε με παιχνίδι στο Περιβαλλοντικό Πάρκο Ευκαρπίας. Συμμετείχαν 141 παιδιά, κατηχητές και συνεργάτες των δέκα κατηχητικών τμημάτων, που λειτουργούν στην ενορία μας, από την Προσχολική Ηλικία έως και τη σύναξη εγγάμων. Αν και ο καιρός δεν ήταν σύμμαχός μας περάσαμε πολύ όμορφα, όπως αποδεικνύεται και από το πλούσιο φωτογραφικό αφιέρωμα που ακολουθεί!
Με
τα παραπάνω λόγια, προσφωνεί ο ιερός υμνογράφος στο συναξάριον την Αγία Φωτεινή
τη Σαμαρείτιδα. Ερχόμενη γυναίκα να
λάβεις το φθαρτό νερό, αντλείς το ζωντανό νερό, με το οποίο θα πλύνεις τους
ρύπους της ψυχής. Πριν μόλις τέσσερις ημέρες, κατά την Δεσποτική εορτή της
Μεσοπεντηκοστής ακούσαμε τον Κύριο να διδάσκει τους Ιουδαίους και να τους
προσκαλεί λέγοντας ἐάν τις διψᾶ, ἐρχέσθω
πρός με καὶ πινέτω. Και τώρα το νερό αυτό το προσφέρει η θεία αγάπη όχι σε
κάποιον Ιουδαίο αλλά σε μία γυναίκα και μάλιστα Σαμαρείτιδα.
Oρθόδοξο Δίκτυο Ενημέρωσης "Η μόνη αιτία για όλα τα κακά του κόσμου είναι η άγνοια της Αγίας Γραφής. Πάμε στον πόλεμο χωρίς όπλα και πως είναι δυνατόν να σωθούμε; " (Αγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος) Τώρα μπορείτε να ακούτε παντού την Αγία Γραφή στη σύγχρονη ελληνική γλώσσα, (εγκεκριμένη μετάφραση του Οικουμενικού Πατριαρχείου και της Εκκλησίας της Ελλάδος) με ένα "κλικ" εδω: www.vivlos.net Aφιερώστε 5' την ημέρα!!!
Σε πολλούς πιστούς οι τύποι των μυστηρίων φαίνονται ακατανόητοι και χωρίς αξία. Αυτό οφείλεται στην άγνοια. Μοιάζουν οι περισσότεροι σαν τους αγράμματους, που παίρνουν στα χέρια τους ένα βιβλίο σοφό και ωφέλιμο, το ξεφυλλίζουν, βλέπουν τα γράμματα αλλά επειδή δεν μπορούν να το διαβάσουν δεν ωφελούνται.
Όσον για την θέωση στην Ορθόδοξη Γραμματεία έχουν γραφή πολλά και από κάποιους δίνεται η εντύπωση ότι η θέωση είναι μία ένεση Θεότητος(!), που γίνεται στον άνθρωπο μέσω των Μυστηρίων της Εκκλησίας. Νομίζουν μερικοί ότι υπάρχουν τα Μυστήρια της Εκκλησίας, ώστε να πηγαίνουν οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί και να δέχονται ενέσεις Θεότητος, όταν παίρνουν μέρος σ’ αυτά.
Σήμερα Παρασκευή 8 Μαΐου εορτάστηκε η εορτή του Αγίου Χριστοφόρου στον Ορθόδοξο Ιερό Ναό Ευαγγελισμού της Θεοτόκου του Πατριαρχείου Αντιοχείας στην περιοχή Τζαμπέλ Αλί στο Ντουμπάϊ.
“Η προσευχή είναι ποίηση… Είναι μεγάλη ευλογία να συναντάς ένα ποιητή κι ένα άγιο”
Και ξαφνικά ανοίγει ένα παραθυράκι στο νου. Έρχεται ένα φως. Τοτε εχεις μια αλλη αίσθηση.Τοτε το κατανοείς καλά. Όχι προς το ετυμολογικό. Μα με μια κατάνυξη και συναίσθηση και θεία θαλπωρή. Και λες: “Τι αλλο να λέω;”. Παρά μόνο πάλιν και πολλάκις και συνεχώς: “Κύριε ελέησον!”
Άγιε Άγγελε, ο εφεστώς της αθλίας μου ψυχής και ταλαίπωρου μου ζωής, μη εγκαταλίπης με τον αμαρτωλόν, μηδέ αποστής απ’ εμού δια την ακρασίαν μου, μη δώης χώραν τω πονηρώ δαίμονι κατακυριεύσαι μου τη καταδυναστεία του θνητού τούτου σώματος, κράτησον της αθλίας και παρειμένης χειρός μου, και οδήγησαν με εις οδόν σωτηρίας. Ναι, Άγιε Άγγελε του Θεού, ο φύλαξ και σκεπαστής της αθλίας μου ψυχής και του σώματος, πάντα μοι συγχώρησον, όσα σοι έθλιψα πάσας τας ημέρας της ζωής μου, και εί τι ήμαρτον την σήμερον ημέραν‡ σκέπασόν με εν τη παρούση νυκτί και διαφύλαξόν με από πάσης επήρειας του αντικειμένου, ίνα μη έν τινι αμαρτήματι παροργίσω τον Θεόν, και πρέσβευε υπέρ εμού προς τον Κύριον, του επιστηρίξαι με εν τω φόβω αυτού, και άξιον αναδείξαι με δούλον της αυτού αγαθότητος. Αμήν.
Η Αγάπη της Μάνας και ο γιος που ντρεπόταν γι’ αυτήν.
Η μητέρα του Γιάννη είχε μόνο ένα μάτι, ήταν μια γυναίκα ηλικιωμένη και καταπονημένη από την ζωή. Ο Γιάννης ντρεπόταν γι’ αυτήν κι ώρες ώρες την μισούσε. Η δουλειά της ήταν μαγείρισσα στην φοιτητική λέσχη. Μαγείρευε για τους φοιτητές και τους καθηγητές για να βγάζει τα έξοδά τους.
Ζούσε στην Αθήνα πρό ετών κάποιος άνθρωπος πού τον έλεγαν Νικόλαο. Ταπεινός, ευσεβής, με τη νηστεία του, την αγρυπνία του και με «Θεϊκές καταστάσεις» όπως γράφει στις άγιες προσευχές του. Είχε μάλιστα και την αρετή της ελεημοσύνης.
Θυμήσου ότι από μόνη την υπερηφάνεια ένας άγγελος έπεσε από τον ουρανό. Και από άγγελος έγινε διάβολος. Μην είσαι κι εσύ υπερήφανος και υψηλόφρων, για να μη γίνης όμοιος με τους δαίμονες. Να είσαι ταπεινός και πράος, και θα γίνης όμοιος με τους αγγέλους. Τότε θα ευλογηθής από τον Κύριο: «Επί τίνα επιβλέψω, αλλ’ ή επί τον ταπεινόν και ησύχιον και τρέμοντά μου τους λόγους;» (Ησ. 66. 2).
Τώρα τελευταία κάθε δεκαπέντε μέρες, κάθε είκοσι βλέπω τον Γέροντα Ιωσήφ. Τώρα τελευταία του λέω: «Γέροντα, εκεί που είσαι προσεύχεσαι για μας;» «Πώς, λέει, προσεύχομαι και για σάς». (Στον ύπνο, στο όνειρο). Έχει τώρα δεκαπέντε μέρες, τον είδα πάλι, πήγα και τον φίλησα. Λέει: «Ο Γέροντάς σου εγώ είμαι». Βλέπετε; Όχι μόνο εδώ που ζει, αλλά και στον ουρανό που βρίσκεται υπάρχει αυτή η πνευματική ένωσις, υπάρχει.
Πηγή: Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης, Έκδοση Ι. Ησυχαστηρίου «Άγιος Εφραίμ» Κατουνάκια Αγίου Όρους, Α’ έκδοση 2000.
Στο μεγαλύτερο μυθιστόρημα του Dostoevsky, Οι Αδελφοί Καραμάζοφ, ο Ιβάν προκαλεί τον αδελφό του: «Ας υποθέσουμε ότι δημιουργείς το οικοδόμημα της ανθρώπινης μοίρας με τον αντικειμενικό σκοπό να κάνεις τους ανθρώπους επί τέλους ευτυχισμένους και να τους δώσεις ειρήνη και ανάπαυση· όμως, για να το κάνεις αυτό είναι ανάγκη να βασανίσεις ένα μόνο μικρούλικο μωρό… και να ιδρύσεις το οικοδόμημά σου πάνω στα δάκρυά του· — θα συμφωνούσες ν’ αναλάβεις το οικοδόμημα υπ’ αυτό τον όρο;» — «Όχι, δε θα συμφωνούσα», απαντάει ο Alyosha. Και αν εμείς δεν θα συμφωνούσαμε να το κάνουμε, γιατί, λοιπόν, προφανώς το κάνει ο Θεός;
Ο σεβασμός προς την Παναγία κατά την επίγεια ζωή της
Ο Εικονομάχος αυτοκράτωρ του Βυζαντίου Θεόφιλος είχε στην Σύγκλητο του ένα πατρίκιο, Συμεών ονόματι. Ο Συμεών είχε σύζυγο ευσεβεστάτη και Ορθοδοξάτη, την Βικτωρία.
Η ευσεβής Βικτωρία, είχε κρυμμένη στο Εικονοστάσι του μεγάρου της μια Εικόνα της Παναγίας, που την προσκυνούσε κρυφά. Δυστυχώς ο άνδρας της ήταν εικονομάχος.
Κάθε μέρα τα τελευταία 3 χρόνια, ο 18χρονος Xie Xu μεταφέρει τον συμμαθητή του με ειδικές ανάγκες στο σχολείο… κουβαλώντας τον στην πλάτη του. Ο 19χρονος Zhang Chi πάσχει από μυϊκή δυστροφία, μια ασθένεια που οδηγεί σε προοδευτική αδυναμία των σκελετικών μυών με αποτέλεσμα να μην μπορεί να περπατήσει. Ο Xie κάνει πολλές ημερήσιες διαδρομές με τον φίλο του, στον οποίο είναι πλήρως αφοσιωμένος, ενώ και οι δυο τους είναι άριστοι μαθητές. Στο σχολείο όχι μόνο τους θαυμάζουν για το δέσιμο που έχουν αλλά προσπαθούν κιόλας να κάνουν την καθημερινότητά τους ευκολότερη, αν και προβληματίζονται τι θα συμβεί όταν οι δυο τους επιτύχουν σε διαφορετικά κολέγια.
Η οσία Σοφία της Κλεισούρας και η δια Χριστόν σαλότητα στην Ορθόδοξη Εκκλησία
Η οσία Σοφία (Χοτοκουρίδου) καταγόταν από τον Πόντο, από χωριό της επαρχίας Αρδάσης της Ι. Μητροπόλεως Τραπεζούντος. Το 1914 πήραν οι Τούρκοι τον άντρα της στα τάγματα εργασίας, όπου και μάλλον απεβίωσε. Είχε αποβιώσει και το παιδί της, κι έτσι η νεαρή χήρα κατέφυγε στα βουνά, όπου ζούσε ασκητικά, με μεγάλη νηστεία. Εκεί της εμφανίστηκε ο άγιος Γεώργιος και την προειδοποίησε για επικείμενη επιδρομή των Τσετών. Η Σοφία ενημέρωσε τους συγχωριανούς της, που κρύφτηκαν και απέφυγαν τον κίνδυνο. Στην ανταλλαγή των πληθυσμών το καράβι που μετέφερε τους συγχωριανούς της Σοφίας στην Ελλάδα κινδύνεψε να καταποντιστεί. Αυτή έβλεπε τα κύματα γεμάτα από Αγγέλους και την Παναγία. Ζήτησε απ᾿ αυτήν να πνιγεί η ίδια και να σωθούν οι συγχωριανοί της. Η Παναγία τους έσωσε όλους. Ο καπετάνιος δεν το πίστευε πώς σώθηκαν κι έλεγε: «Κάποιον άγιο έχουμε.» Οι χωριανοί του απάντησαν: «Τη Σοφία.»
Η Παναγία την έστειλε στο μοναστήρι της στην Κλεισούρα της Καστοριάς, στην Ι. Μονή του
Ταπεινωθείτε μέχρι το χώμα και θα γίνεται τέλειοι!
Σκοπός τής ζωής μας είναι νά γίνουμε τέλειοι καί άγιοι. Νά αναδειχθούμε παιδιά τού Θεού καί κληρονόμοι τής βασιλείας τών ουρανών.
Άς προσέξουμε μήπως, γιά χάρη τής παρούσας ζωής, στερηθούμε τή μέλλουσα, μήπως, από τίς βιοτικές φροντίδες καί μέριμνες, αμελήσουμε τό σκοπό τής ζωής μας. Η νηστεία, η αγρυπνία καί η προσευχή από μόνες τους δέν φέρνουν τούς επιθυμητούς καρπούς, γιατί αυτές δέν είναι ο σκοπός τής ζωής μας, αποτελούν τά μέσα γιά νά πετύχουμε τό σκοπό.
Πικρά παραπονιέσαι πως δεν έχεις παιδιά. Παραπονιέσαι για τον άνδρα σου, που τον θεωρείς υπαίτιο. Και ακόμα τολμάς να παραπονεθείς και για τον Δημιουργό σου. Μην αμαρτάνεις φορτώνοντας την ψυχή σου, αλλά υποτάξου στο θέλημα του Θεού. Διότι ο Θεός είναι η αιτία των παιδιών, ενώ οι γαμήλιοι σύντροφοι είναι μόνο τα κανάλια μέσω των οποίων εμφανίζονται τα παιδιά στον κόσμο, κατά την πρόνοια του Θεού και κατά το στοργικό θέλημά Του.
Ερμηνεύοντας ο Άγιος Κύριλλος, πατριάρχης Ιεροσολύμων την θεραπεία του παραλυτικού της Βηθεσδά, εκτός των άλλων μας αναφέρει και τα εξής: "Ο Χριστός είδε κάποιον κατάκοιτο και ταλαιπωρημένο από τη βαριά του αρρώστια. Διότι είχε μεγάλο βάρος αμαρτιών και πόνο μακροχρόνιας αρρώστιας.
Γιατί ο Χριστός ελέγχει τους αμαρτωλούς μόνο ως προς την προσφορά προς τον συνάνθρωπό τους και όχι για τις άλλες αμαρτίες;
Στην Ευαγγελική περικοπή περί της μελλούσης Κρίσεως, γιατί ο Χριστός ελέγχει τους αμαρτωλούς μόνο ως προς την προσφορά προς τον συνάνθρωπό τους και όχι για τις άλλες αμαρτίες;
Ιδίως στις μέρες μας το ζήτημα της ελευθερίας μάς απασχολεί πολύ. Πόσο ελεύθεροι είμαστε στην εθνική και συλλογική μας ζωή όταν άλλοι καθορίζουν, έστω και με την σύμφωνη γνώμη μας, την πορεία μας; Πόσο ελεύθεροι είμαστε στην διαπροσωπική μας ζωή, όταν οι βιοτικές μέριμνες μας κάνουν να μην έχουμε χρόνο; Πόσο ελεύθεροι είμαστε στον εαυτό μας, όταν βλέπουμε τα πάθη μας να μας ταλαιπωρούν και να μην μπορούμε συχνά να αντιταχθούμε στον εγωισμό μας;
Η οσία Σοφία (Χοτοκουρίδου) καταγόταν από τον Πόντο, από χωριό της επαρχίας Αρδάσης της Ι. Μητροπόλεως Τραπεζούντος. Το 1914 πήραν οι Τούρκοι τον άντρα της στα τάγματα εργασίας, όπου και μάλλον απεβίωσε. Είχε αποβιώσει και το παιδί της, κι έτσι η νεαρή χήρα κατέφυγε στα βουνά, όπου ζούσε ασκητικά, με μεγάλη νηστεία. Εκεί της εμφανίστηκε ο άγιος Γεώργιος και την προειδοποίησε για επικείμενη επιδρομή των Τσετών. Η Σοφία ενημέρωσε τους συγχωριανούς της, που κρύφτηκαν και απέφυγαν τον κίνδυνο. Στην ανταλλαγή των πληθυσμών το καράβι που μετέφερε τους συγχωριανούς της Σοφίας στην Ελλάδα κινδύνεψε να καταποντιστεί. Αυτή έβλεπε τα κύματα γεμάτα από Αγγέλους και την Παναγία. Ζήτησε απ᾿ αυτήν να πνιγεί η ίδια και να σωθούν οι συγχωριανοί της. Η Παναγία τους έσωσε όλους. Ο καπετάνιος δεν το πίστευε πώς σώθηκαν κι έλεγε: «Κάποιον άγιο έχουμε.» Οι χωριανοί του απάντησαν: «Τη Σοφία.»
