Το ζωντανό νερό!

ΤΟ ΖΩΝΤΑΝΟ ΝΕΡΟ 

του π. Γεωργίου Οικονόμου

Ὕδωρ λαβεῖν ἐλθοῦσα τὸ φθαρτὸν γύναι,
τὸ ζῶν ἀπαντλεῖς, ᾧ ῥύπους ψυχῆς πλύνεις.

         

Με τα παραπάνω λόγια, προσφωνεί ο ιερός υμνογράφος στο συναξάριον την Αγία Φωτεινή τη Σαμαρείτιδα. Ερχόμενη γυναίκα να λάβεις το φθαρτό νερό, αντλείς το ζωντανό νερό, με το οποίο θα πλύνεις τους ρύπους της ψυχής. Πριν μόλις τέσσερις ημέρες, κατά την Δεσποτική εορτή της Μεσοπεντηκοστής ακούσαμε τον Κύριο να διδάσκει τους Ιουδαίους και να τους προσκαλεί  λέγοντας ἐάν τις διψᾶ, ἐρχέσθω πρός με καὶ πινέτω. Και τώρα το νερό αυτό το προσφέρει η θεία αγάπη όχι σε κάποιον Ιουδαίο αλλά σε μία γυναίκα και μάλιστα Σαμαρείτιδα. 

Οι Σαμαρείτες, επειδή είχαν νοθεύσει την ιουδαϊκή πίστη με ειδωλολατρικά στοιχεία, θεωρούνταν ακάθαρτοι από τους ιουδαίους και όχι μόνο δεν συναναστρέφονταν μαζί τους αλλά τους θεωρούσαν ακάθαρτους και αναξίους ακόμα και του χαιρετισμού τους. Ο Κύριος, όμως, δεν θα μπορούσε να υιοθετήσει μία τέτοια στάση, γιατί είναι Πατέρας όλων των ανθρώπων. Βλέπει το κατ’εικόνα στα πρόσωπά τους και αγωνιά για την σωτηρία τους. Έτσι, όταν συναντά την γυναίκα αυτή στο φρέαρ του Ιακώβ με πατρική αγάπη της μιλά και την παρακαλεί να του δώσει λίγο νερό. Στο ξάφνιασμά της πώς ένας ιουδαίος ζητά νερό από αυτήν, της απαντά λέγοντας ότι εάν γνώριζε την δωρεά του Θεού και Ποιος είναι αυτός που της λέει να Του δώσει νερό, αυτή θα Του ζητούσε πρώτη το ζωντανό νερό. Στην απορία και πάλι της Σαμαρείτιδος πώς θα μπορούσε να της δώσει νερό, χωρίς να έχει άντλημα, ο Ιησούς της απαντά ότι όποιος πιει το νερό που προσφέρει Αυτός, δεν θα διψάσει στους αιώνες και γίνεται μέσα στον άνθρωπο πηγή αιώνιας ζωής. Ο διάλογος συνεχίζεται με την Σαμαρείτιδα να ζητά αυτό το νερό και ο Κύριος να την στέλνει να φωνάξει τον άντρα της. Τότε της αποκαλύπτει ο Ιησούς την αμαρτωλή διαγωγή της ότι συζεί παράνομα με κάποιον άντρα και την καλεί σε μετάνοια.

          Τον διάλογο αυτό ακολουθούν ακόμα πιο συγκλονιστικά γεγονότα. Γιατί η γυναίκα θεωρώντας τον Ιησού ως προφήτη τον ερωτά σε ποιο όρος πρέπει να λατρεύουν τον Θεό, καθώς οι Ισραηλίτες υποστήριζαν στο όρος των Ιεροσολύμων ενώ οι Σαμαρείτες στο δικό τους και του δίνει την αφορμή να μας διδάξει τα εξής σπουδαία περί της λατρείας του Θεού. Ότι οι αληθινοί προσκυνητές λατρεύουν τον Θεό εν πνεύματι και αληθεία. Ο Θεός είναι πανταχού παρών και τα πάντα πληρών και δεν μπορεί να περιορίζεται σε κάποιο τόπο η λατρεία Του.

          Το θέμα αυτό ερμηνεύει πολύ όμορφα ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέγοντας ότι, εάν νήφουμε, εάν γρηγορούμε, η χάρη του Θεού έκανε εμάς τους ίδιους ναούς του Αγίου Πνεύματος, ώστε να λατρεύουμε οπουδήποτε τον Θεό. Η λατρεία μας δεν είναι σαν την ιουδαϊκή, που ήταν περιορισμένη στα αισθητά. Τώρα, κηρύττει ο χρυσορρήμων, όπου και αν βρίσκεσαι, έχεις μαζί σου το θυσιαστήριο και την μάχαιρα, και το ιερείο, καθώς εσύ ο ίδιος είσαι ιερέας και θυσιαστήριο και ιερείο. Όπου βρίσκεσαι, μπορείς να στήσεις τον βωμό, με μόνη προϋπόθεση γρηγορούσα προαίρεση, και δεν σε εμποδίζει ούτε ο τόπος, ούτε ο καιρός, ούτε αν δεν μπορείς να γονατίσεις, ή να χτυπήσεις το στήθος σου, ή να υψώσεις τα χέρια σου στον ουρανό. Αν επιδείξεις θερμή διάνοια μόνο, ολοκλήρωσες με τον πληρέστερο τρόπο την προσευχή σου.

          Και συνεχίζει ο ιερός Χρυσόστομος εμπνεόμενος από την εν πνεύματι και αληθεία θεία λατρεία λέγοντας ότι τώρα επιτρέπεται και σε γυναίκα, την ώρα που υφαίνει, να αναβλέψει με τη διάνοια στον ουρανό και να παρακαλέσει με θερμότητα τον Θεό. Επιτρέπεται και κάποιος άνθρωπος ευρισκόμενος και βαδίζοντας στην αγορά να προσεύχεται εκτενώς. Και άλλος, που κάθεται στο εργαστήριο και ράβει δέρματα, να αναθέσει την ψυχή του στον Δεσπότη Θεό. Επιτρέπεται και σε υπηρέτη, και σε δούλο, που ανεβαίνει και κατεβαίνει, και βρίσκεται στο μαγειρείο, όταν δεν μπορεί να έλθει στην εκκλησία, να κάνει προσευχή εκτενή. Γιατί ο Θεός δεν ντροπιάζεται από τον τόπο. Ζητάει μόνο ένα πράγμα, θερμή διάνοια και ψυχή συνετή.

          Ας επανέλθουμε, όμως στην Σαμαρείτιδα, η οποία μετά από όσα ακούει συγκλονισμένη, αναφέρεται στον προσδοκώμενο Μεσσία, για να ακούσει από τα χείλη του Ιησού ότι εγώ ειμί ο λαλών σοι.

          Όλη η παραπάνω συνάντηση οδήγησε την Σαμαρείτιδα όχι μόνο σε βαθειά πίστη στον Θεάνθρωπο αλλά και σε ζέοντα ιεραποστολικό ζήλο. Και έτρεξε στην πόλη να διαλαλήσει ότι ο Χριστός βρίσκεται στον τόπο τους. Και από τότε ποτέ δεν έπαψε να κηρύττει την Αλήθεια. Το κήρυγμα του ευαγγελίου. Και αξιώθηκε η αμαρτωλή αυτή γυναίκα να γίνει ισαπόστολος. Τόσο σπουδαίο το ιεραποστολικό της έργο, που η αγία μας Εκκλησία το θεώρησε ως ίσο με των Αποστόλων. Αλλά και μεγαλομάρτυς της Εκκλησίας σφραγίζοντας με το μαρτύριο της την αγάπη και την ομολογία της προς τον Κύριο Ιησού Χριστό. Αυτόν που καταδέχτηκε να μιλήσει μαζί της στο φρέαρ του Ιακώβ και να την προσκαλέσει στην μετάνοια.

          Από όλα αυτά πολύ μπορούμε και εμείς να ωφεληθούμε. Αρκεί να αναλογιστούμε το μέγεθος της αγάπης του Θεού Πατέρα μας. Την ευσπλαγχνία, το έλεος, την επιείκεια, την μακροθυμία. Σταυρώθηκε και αναστήθηκε, για να μας χαρίσει την αιώνια ζωή. Το ζων ύδωρ. Την Θεία Κοινωνία, διά της οποίας γινόμαστε σύσσωμοι και σύναιμοι μαζί Του. Και όποιος είναι ενωμένος με τον Χριστό δεν μπορεί να γνωρίσει θάνατο ούτε σωματικό ούτε ψυχικό. Γιατί μας χαρίζει το ζωντανό νερό, που γίνεται μέσα μας πηγὴ ὕδατος ἁλλομένου εἰς ζωὴν αἰώνιον. Και  αν είμαστε αμελείς και αμαρτωλοί και αμετανόητοι ακόμα, ας γνωρίζουμε ότι ο Κύριος μας περιμένει κοντά Του ως σπλαγχνικός και στοργικός πατέρας. Όλους μας ανεξαιρέτως, γιατί πάντας ανθρώπους θέλει σωθήναι, όπως ακριβώς συνέβη με την Αγία Φωτεινή την Σαμαρείτιδα, διά πρεσβειών της οποίας είθε να αξιωθούμε και εμείς να αντικρύσουμε πρόσωπο προς Πρόσωπο, τον Μεσσία και Κύριό μας, την εσχάτη ημέρα.