Μετά
το θάνατο υπάρχει ο Παράδεισος και η
Κόλαση, όπως ερμηνεύτηκαν παραπάνω. Ας
δούμε όμως πρώτα τί είναι ο θάνατος.
Βιολογικός θάνατος είναι το τέλος της
ζωής του ανθρώπου, όταν διακόπτεται η
λειτουργία των ζωτικών οργάνων, της
καρδιάς, του εγκεφάλου και γενικά όλου
του ανθρώπινου σώματος. Ο θάνατος όμως
σημαίνει και τον χωρισμό της ψυχής από
το σώμα.
Ο άνθρωπος είναι ενότητα σώματος και ψυχής. Η ενότητα αυτή διασπάται την ώρα του θανάτου και το μεν σώμα θάπτεται στη γη, ενώ την ψυχή την παραλαμβάνουν άγγελοι, για να την οδηγήσουν στον Χριστό, ο Οποίος θα την κρίνει. Στην πορεία αυτή η ψυχή συναντά τα εναέρια τελώνια, αγγέλους που εξέπεσαν μαζί με τον Εωσφόρο και προσπαθούν να την κατηγορήσουν για διάφορες αμαρτίες. Η διαδικασία αυτή δεν αφορά εξομολογημένες αμαρτίες, καθώς η Χάρη του Θεού τις συγχώρεσε και τις διέγραψε σα να μη συνέβησαν ποτέ. Όταν η ψυχή οδηγηθεί στο Χριστό γίνεται η μερική κρίση, μία πρώτη κρίση και ανάλογα με αυτήν στη συνέχεια προγεύεται τον Παράδεισο ή την Κόλαση και περιμένει την τελική κρίση, δηλαδή τη Δευτέρα Παρουσία. Με τους ανθρώπους, που έχουν πεθάνει μπορούμε να επικοινωνούμε μέσω της προσευχής. Αποτελούν τη θριαμβεύουσα Εκκλησία και μεσιτεύουν και αυτοί στον Θεό για τους ζωντανούς. Ιδιαίτερα στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας βρίσκονται όλοι μαζί σε μυστηριακή ενότητα γύρω από τον Αμνό του Θεού, ζώντες και κεκοιμημένοι. Μπορούμε, τέλος, να θεωρήσουμε το θάνατο ως το τέλος μιας εξορίας και την επιστροφή στην πρώτη μας πατρίδα, τον Παράδεισο. Έτσι, ενώ είναι γεγονός, που μας προξενεί δικαιολογημένα και ανθρώπινα λύπη, δεν πρέπει να μας οδηγεί στην απελπισία, καθώς προσδοκούμε Ανάσταση των νεκρών και Ζωή του μέλλοντος αιώνος.
Ο άνθρωπος είναι ενότητα σώματος και ψυχής. Η ενότητα αυτή διασπάται την ώρα του θανάτου και το μεν σώμα θάπτεται στη γη, ενώ την ψυχή την παραλαμβάνουν άγγελοι, για να την οδηγήσουν στον Χριστό, ο Οποίος θα την κρίνει. Στην πορεία αυτή η ψυχή συναντά τα εναέρια τελώνια, αγγέλους που εξέπεσαν μαζί με τον Εωσφόρο και προσπαθούν να την κατηγορήσουν για διάφορες αμαρτίες. Η διαδικασία αυτή δεν αφορά εξομολογημένες αμαρτίες, καθώς η Χάρη του Θεού τις συγχώρεσε και τις διέγραψε σα να μη συνέβησαν ποτέ. Όταν η ψυχή οδηγηθεί στο Χριστό γίνεται η μερική κρίση, μία πρώτη κρίση και ανάλογα με αυτήν στη συνέχεια προγεύεται τον Παράδεισο ή την Κόλαση και περιμένει την τελική κρίση, δηλαδή τη Δευτέρα Παρουσία. Με τους ανθρώπους, που έχουν πεθάνει μπορούμε να επικοινωνούμε μέσω της προσευχής. Αποτελούν τη θριαμβεύουσα Εκκλησία και μεσιτεύουν και αυτοί στον Θεό για τους ζωντανούς. Ιδιαίτερα στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας βρίσκονται όλοι μαζί σε μυστηριακή ενότητα γύρω από τον Αμνό του Θεού, ζώντες και κεκοιμημένοι. Μπορούμε, τέλος, να θεωρήσουμε το θάνατο ως το τέλος μιας εξορίας και την επιστροφή στην πρώτη μας πατρίδα, τον Παράδεισο. Έτσι, ενώ είναι γεγονός, που μας προξενεί δικαιολογημένα και ανθρώπινα λύπη, δεν πρέπει να μας οδηγεί στην απελπισία, καθώς προσδοκούμε Ανάσταση των νεκρών και Ζωή του μέλλοντος αιώνος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου