Ο
διάβολος, ναι, υπάρχει. Είναι δημιούργημα
του Θεού και ανήκει στην αόρατη και
άυλη, πνευματική δημιουργία. Όμως ο Θεός
δεν τον δημιούργησε ως διάβολο, καθώς
ο Θεός της αγάπης δε μπορεί να δημιουργήσει
κάτι κακό, αλλά ως άγγελο. Ήταν ο Εωσφόρος.
Ήταν αυτός
που είχε το λειτουργικό διακόνημα να φέρνει το φως στον κόσμο. Ο λόγος που εξέπεσε από άγγελος και έγινε διάβολος ήταν η υπερηφάνειά του. Η έπαρση και η αλαζονία, καθώς πίστευε ότι μπορεί να γίνει ανώτερος από τον Θεό. Επέτρεψε λοιπόν ο Θεός την πτώση του και από τότε δεν είναι πλέον άγγελος αλλά σατανάς και έχει ως στόχο να διαβάλλει, να συκοφαντεί και να χαλάει τη σχέση του ανθρώπου με τον Θεό. Έτσι, τον συναντάμε στη διήγηση της παρακοής των πρωτοπλάστων να προτείνει στην Εύα να φάει από τον καρπό του δέντρου της γνώσης του καλού και του κακού με το ψέμμα ότι ο Θεός δεν το επιτρέπει στους ανθρώπους, για να μη γίνουν Θεοί. Από τότε μέχρι και σήμερα προσπαθεί να κάνει το ίδιο πράγμα, να απομακρύνει τον άνθρωπο από τον Θεό. Μάλιστα, δε δίστασε να υποβάλλει σε πειρασμούς ακόμα και τον Κύριό μας Ιησού Χριστό στο Σαραντάριο Όρος, στους οποίους φυσικά δεν υπέκυψε ο Κύριος. Ο τρόπος, που αντιμετώπισε τους πειρασμούς ήταν η νηστεία και η προσευχή και έτσι υπέδειξε και σε μας πως να αντιμετωπίζουμε τους πειρασμούς του διαβόλου. Φυσικά ως Θεός και δημιουργός του θα μπορούσε να τον καταστρέψει και να τον επιστρέψει στο μηδέν, στην ανυπαρξία από την οποία προήλθε. Ο λόγος, αν και δε μπορούμε να γνωρίζουμε τα μυστήρια του Θεού, μπορεί να είναι για να δοκιμάζεται η δική μας ελευθερία. Χωρίς το διάβολο δε θα είχε νόημα κανένας πνευματικός αγώνας, καμία άσκηση. Όλοι θα ήταν άγιοι χωρίς τη βούληση και τη θέλησή τους. Ο Θεός, όμως, θέλει να επιλέξουμε ελεύθερα αν θέλουμε να είμαστε κοντά Του ή μακριά Του. Και όσο πιο κοντά είμαστε στο Θεό τόσο πιο μακριά είμαστε από το διάβολο και, αντίστροφα, όσο πιο κοντά είμαστε στο διάβολο τόσο πιο μακριά είμαστε από το Θεό. Όσο για το ερώτημα ποιος είναι πιο δυνατός μπορούμε να πούμε ότι ήδη απαντήθηκε. Ο μόνος δυνατός είναι ο Θεός, ο διάβολος είναι αδύναμος και η λιγοστή του δύναμη υπάρχει επειδή και όσο ο Θεός το επιτρέπει. Τον διάβολο δεν πρέπει να τον φοβόμαστε, καθώς η όποια δύναμη και εξουσία του συντρίβηκαν οριστικά με την Ανάσταση του Χριστού. Και είναι πραγματικά κρίμα, που μερικές φορές ιδιαίτερα νέοι άνθρωποι αφήνουν τον Χριστό, χωρίς να τον γνωρίσουν και έχουν περιέργεια και βιασύνη να γνωρίσουν τον διάβολο. Συμμετέχουν σε σατανιστικές λατρείες και τελετές, επικαλούνται δαιμονικά πνεύματα και προσεύχονται στο διάβολο. Όλα αυτά τα πράγματα είναι εξαιρετικά επικίνδυνα και ψυχοσωματικά καταστροφικά. Επίσης, δεν υπάρχει η δυνατότητα κάποιος να πιστεύει και να λατρεύει και το Θεό και τον διάβολο, παρά μόνο έναν. Χρειάζεται λοιπόν προσοχή και υπεύθυνη στάση και επιλογή απέναντι σε τόσο σοβαρά ζητήματα και σε καμία περίπτωση επιπόλαιες επιλογές, που μπορεί να μας ταλαιπωρήσουν σε όλη τη ζωή μας.
που είχε το λειτουργικό διακόνημα να φέρνει το φως στον κόσμο. Ο λόγος που εξέπεσε από άγγελος και έγινε διάβολος ήταν η υπερηφάνειά του. Η έπαρση και η αλαζονία, καθώς πίστευε ότι μπορεί να γίνει ανώτερος από τον Θεό. Επέτρεψε λοιπόν ο Θεός την πτώση του και από τότε δεν είναι πλέον άγγελος αλλά σατανάς και έχει ως στόχο να διαβάλλει, να συκοφαντεί και να χαλάει τη σχέση του ανθρώπου με τον Θεό. Έτσι, τον συναντάμε στη διήγηση της παρακοής των πρωτοπλάστων να προτείνει στην Εύα να φάει από τον καρπό του δέντρου της γνώσης του καλού και του κακού με το ψέμμα ότι ο Θεός δεν το επιτρέπει στους ανθρώπους, για να μη γίνουν Θεοί. Από τότε μέχρι και σήμερα προσπαθεί να κάνει το ίδιο πράγμα, να απομακρύνει τον άνθρωπο από τον Θεό. Μάλιστα, δε δίστασε να υποβάλλει σε πειρασμούς ακόμα και τον Κύριό μας Ιησού Χριστό στο Σαραντάριο Όρος, στους οποίους φυσικά δεν υπέκυψε ο Κύριος. Ο τρόπος, που αντιμετώπισε τους πειρασμούς ήταν η νηστεία και η προσευχή και έτσι υπέδειξε και σε μας πως να αντιμετωπίζουμε τους πειρασμούς του διαβόλου. Φυσικά ως Θεός και δημιουργός του θα μπορούσε να τον καταστρέψει και να τον επιστρέψει στο μηδέν, στην ανυπαρξία από την οποία προήλθε. Ο λόγος, αν και δε μπορούμε να γνωρίζουμε τα μυστήρια του Θεού, μπορεί να είναι για να δοκιμάζεται η δική μας ελευθερία. Χωρίς το διάβολο δε θα είχε νόημα κανένας πνευματικός αγώνας, καμία άσκηση. Όλοι θα ήταν άγιοι χωρίς τη βούληση και τη θέλησή τους. Ο Θεός, όμως, θέλει να επιλέξουμε ελεύθερα αν θέλουμε να είμαστε κοντά Του ή μακριά Του. Και όσο πιο κοντά είμαστε στο Θεό τόσο πιο μακριά είμαστε από το διάβολο και, αντίστροφα, όσο πιο κοντά είμαστε στο διάβολο τόσο πιο μακριά είμαστε από το Θεό. Όσο για το ερώτημα ποιος είναι πιο δυνατός μπορούμε να πούμε ότι ήδη απαντήθηκε. Ο μόνος δυνατός είναι ο Θεός, ο διάβολος είναι αδύναμος και η λιγοστή του δύναμη υπάρχει επειδή και όσο ο Θεός το επιτρέπει. Τον διάβολο δεν πρέπει να τον φοβόμαστε, καθώς η όποια δύναμη και εξουσία του συντρίβηκαν οριστικά με την Ανάσταση του Χριστού. Και είναι πραγματικά κρίμα, που μερικές φορές ιδιαίτερα νέοι άνθρωποι αφήνουν τον Χριστό, χωρίς να τον γνωρίσουν και έχουν περιέργεια και βιασύνη να γνωρίσουν τον διάβολο. Συμμετέχουν σε σατανιστικές λατρείες και τελετές, επικαλούνται δαιμονικά πνεύματα και προσεύχονται στο διάβολο. Όλα αυτά τα πράγματα είναι εξαιρετικά επικίνδυνα και ψυχοσωματικά καταστροφικά. Επίσης, δεν υπάρχει η δυνατότητα κάποιος να πιστεύει και να λατρεύει και το Θεό και τον διάβολο, παρά μόνο έναν. Χρειάζεται λοιπόν προσοχή και υπεύθυνη στάση και επιλογή απέναντι σε τόσο σοβαρά ζητήματα και σε καμία περίπτωση επιπόλαιες επιλογές, που μπορεί να μας ταλαιπωρήσουν σε όλη τη ζωή μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου