Κι έτσι γλιστρώντας στ’ αποδείλινο

Του Βασίλη Χαραλάμπους

_____________

Τ’ άλλο ξαπόσταμα

στο Διονυσιάτικο Κελλίον του Ευαγγελισμού

στη δεόμενη πολίχνη των Καρυών

Κατ΄αντίκρυ στο σύδενδρο

η θωριά με τα ποθεινά μονοπάτια

και τα λογιώ λογιώ τιτιβίσματα

τον πορφυροτσικνιά

το κιρκινέζι

τη χαλκοκουρούνα.

Και συλλογιέμαι για τ’ άλλο στρατί

που ολοένα αλόγιστα ακολουθώντας

με κείνο τ’ αδιάκοπο καταρακύλημα

θαρρώντας πως τ΄ αποκάρπι αμέτρητο

στο στρατί με τις αγκαθιές

στο στρατί με τις τόσες νυχτιές.

Κι έτσι γλιστρώντας στ’ αποδείλινο

περίσσια κατάλαβα

γιατί κάθε τέτοια φορά

μετά από την αξημέρωτη κείνη νυχτιά

πρωτόγνωρο΄ναι το ορθρινό το φως.

Από την ποιητική συλλογή «Αθωνικόν κατζίον»