Ορθόδοξη πίστη

Γέροντας Παΐσιος: Η ευλάβεια συγκινεί το Θεό

«Προσφέρουμε στον Θεό το πιο καθαρό» Μια φορά σκανδαλίσθηκα εδώ στον Ναό σας. Είδα να καίτε στην Αγία Τράπεζα μια τόσο κοντή λαμπάδα! Εγώ δεν αφήνω ούτε στο μανουάλι πού έχω μπροστά στο τέμπλο τόσο μικρή λαμπάδα το θεωρώ περιφρόνηση.

- Λένε όμως, Γέροντα, ότι το κερί πρέπει να καίγεται μέχρι κάτω.
- Ναι, να καίγεται μέχρι κάτω, αλλά που; Αυτό έχει σημασία. Άλλο είναι να καίγεται μέχρι κάτω στα μανουάλια όπου ανάβει κεριά ο κόσμος και άλλο στην Αγία Τράπεζα ή στην Αγία Πρόθεση.

Δεν κάνει μέσα στο Ιερό να καίει μισή λαμπάδα είναι περιφρόνηση. Ακόμη και στον πολυέλαιο, έστω και αν φθάνουν οι λαμπάδες για όλη την Ακολουθία, πάλι να τις αλλάζετε, όταν είναι πολύ μικρές.

Και στην Θεία Λειτουργία, στην Μικρή και στην Μεγάλη Είσοδο, πάντα να χρησιμοποιείτε μεγάλη λαμπάδα, γιατί συμβολίζει τον Τίμιο Πρόδρομο. Αλλού σβήνουν τα κανδήλια, για να κάνουν οικονομία!

Δεν καταλαβαίνουν ότι ο Θεός θα τους στείλει μεγάλες ευλογίες, όταν Τον ευλαβούνται. Και για τα μνημόσυνα είναι περιφρόνηση να χρησιμοποιούνται λεπτά κεριά σαν κεροστούπι. Είναι ντροπή να τα δώσεις και στους άλλους.

- Γέροντα, οι αδελφές να καίνε στα κελιά όσα κεριά θέλουν;
- Ας κάψουν, να καεί και ο διάβολος. Εδώ καίγεται ο κόσμος όλος. Μόνο να έχει νόημα το κεράκι πού θα ανάψουν να συνοδεύεται με προσευχή.

Όταν αφεθεί κανείς στον Θεό, είναι μεγάλο πράγμα. Εμείς τρώμε γλυκούς καρπούς και προσφέρουμε την ρητίνη των δένδρων στον Θεό με το θυμιατήρι. Τρώμε το μέλι και προσφέρουμε στον Θεό το κερί, και αυτό συχνά το ανακατεύουμε με παραφίνη. Ένα κερί προσφέρουμε στον Θεό από ευγνωμοσύνη για τις πλουσιοπάροχες ευλογίες Του, και αυτό να το μουρνταρεύουμε;

Πού να μας ζητούσε ο Θεός να Του προσφέρουμε το μέλι!

Φαντάζομαι τότε τι θα κάναμε! Ή ζουμιά θα δίναμε ή λίγο ζαχαρώνερο. Ο Θεός να μη μας πάρει στα σοβαρά! Σε όλα μπορεί να κάνει κανείς οικονομία εκτός από την λατρεία στον Θεό. Στον Θεό θα προσφέρει το πιο καθαρό, το πιο καλό.

- Γέροντα, ο κόσμος δεν καταλαβαίνει εύκολα ότι είναι ανευλάβεια να καίμε κεριά από παραφίνη.
- Να πείτε στον κόσμο: «Για την υγεία σας δεν κάνει να καίτε κεριά από παραφίνη στους Ναούς». Έτσι θα το σκεφθούν λιγάκι αυτό. Αν είναι και μικρός ο Ναός, τότε είναι πού πάει να σκάση κανείς. Καλύτερα να ανάψουν ένα μικρό κεράκι και να είναι γνήσιο παρά ολόκληρη λαμπάδα με παραφίνη. Πολλοί στις Εκκλησίες γι' αυτό ζαλίζονται και λιποθυμούν.

Να είναι μικρός ο Ναός και να καίγεται όλη αυτή η παραφίνη!... Και να ήταν μόνον αυτό; Λάδια πού δεν τρώγονται θέλουν να τα βάλουν στα κανδήλια! Πού φθάνουν οι άνθρωποι!

Στην Παλαιά Διαθήκη αναφέρεται ότι το λάδι πού θα χρησιμοποιούσαν στον Ναό έπρεπε να το φτιάχνουν από ελιές πού μάζευαν πάνω από τα δένδρα και Όχι από αυτές πού έπεφταν κάτω. Μήπως ο Θεός έχει ανάγκη από αυτό το λάδι ή από το θυμίαμα;

Όχι, άλλα συγκινείται ο Θεός, γιατί είναι μια προσφορά, με την οποία εκφράζεται η ευγνωμοσύνη και η αγάπη τού ανθρώπου προς Αυτόν.

Στο Σινά μου είχε κάνει εντύπωση: Οι Βεδουίνοι δεν έχουν, οι καημένοι, τίποτε να προσφέρουν. Και βλέπεις, μαζεύουν κανένα πετραδάκι πού λίγο διαφέρει από τα άλλα, τόσο μικρούτσικο, ή, αν βρουν σε καμιά ρωγμή δύο-τρία φυλλαράκια, τα παίρνουν, ανεβαίνουν επάνω στην πέτρα πού χτύπησε ο Μωυσής με το ραβδί του και βγήκε το νερό και τα αφήνουν εκεί.

Ή οι μητέρες πού θηλάζουν πάνε και στάζουν λίγο γάλα εκεί, με τον λογισμό: «Να μου δίνει γάλα ο Θεός, για να θηλάζω τα παιδιά μου»! Βλέπεις τι ευγνωμοσύνη έχουν! Δεν είναι μικρό πράγμα. Και εμείς τι κάνουμε!

Θα μας κρίνουν αυτοί οι άνθρωποι. Αφήνουν εκεί πάνω ξυλαράκια, φυλλαράκια, πετραδάκια... Έχει ο Θεός ανάγκη από αυτά; Όχι, αλλά βοηθάει ο Θεός, γιατί βλέπει την αγαθή καρδιά, την αγαθή διάθεση. Έτσι εκφράζεται η αγαθή προαίρεση.

- Γέροντα, όταν ανάβουμε ένα κεράκι, λέμε ότι είναι γι' αυτόν τον σκοπό;
- Το ανάβεις που το στέλνεις; Δεν το στέλνεις κάπου; Με το κεράκι ζητούμε κάτι από τον Θεό.

Όταν το ανάβεις και λες «γι' αυτούς πού πάσχουν σωματικά και ψυχικά και γι' αυτούς πού έχουν την πιο μεγάλη ανάγκη», μέσα σ' αυτούς είναι και οι ζώντες και οι κεκοιμημένοι.

Ξέρεις πόση ανάπαυση νιώθουν οι κεκοιμημένοι, όταν ανάβουμε ένα κεράκι γι' αυτούς;

Έτσι έχει κανείς πνευματική επικοινωνία και με τους ζώντας και με τους κεκοιμημένους. Το κεράκι με λίγα λόγια είναι μια κεραία πού μας φέρνει σε επαφή με τον Θεό, με τους αρρώστους, με τους κεκοιμημένους κ.λπ.

- Το θυμίαμα, Γέροντα, γιατί το καίμε;
- Το ανάβουμε για δοξολογία στον Θεό. Τον δοξολογούμε και Τον ευγνωμονούμε για τις μεγάλες ευεργεσίες Του σε όλον τον κόσμο. Το θυμίαμα είναι και αυτό μια προσφορά. Και αφού το προσφέρουμε στον Θεό και στους Αγίους θυμιάζοντας τις εικόνες, θυμιάζουμε μετά και τις ζωντανές εικόνες τού Θεού, τους ανθρώπους.

Να βάζετε καρδιά είτε πρόκειται για αίτημα είτε για ευχαριστία. Με το κεράκι λέω: «Θεέ μου, Σού ζητάω με όλη μου την καρδιά να μου κάνεις μια χάρη». Και με το θυμίαμα λέω: «Σε ευχαριστώ, Θεέ μου, με όλη μου την καρδιά για όλες τις δωρεές Σου. Σ' ευχαριστώ πού συγχωρείς τις δικές μου τις πολλές αμαρτίες και την αχαριστία όλου τού κόσμου και την δική μου την αχαριστία την πολλή».

Όσο μπορείτε, να καλλιεργείτε την ευλάβεια, την συστολή. Αυτό θα βοηθήσει να δεχθείτε την Χάρη τού Θεού. Γιατί, άμα έχει κανείς ευλάβεια και συστολή πνευματική, και είναι και ταπεινός, δέχεται την θεία Χάρη. Αν δεν έχει ευλάβεια και ταπείνωση, η Χάρις του Θεού δεν τον πλησιάζει.

Τι λέει η Γραφή; «Επί τίνα επιβλέψω, αλλ' ή επί τον ταπεινόν καί ησύχιον καί τρέμοντα τους λόγους μου;»