ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ: ΔΕΥΤΕ ΟΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΙ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ

Τρίτη Κυριακή της ευλογημένης και κατανυκτικής περιόδου του Τριωδίου, αγαπητοί μου αδελφοί, και η λειτουργική παράδοση της αγίας μας Εκκλησίας όρισε να ακούμε δύο εξαιρετικά ωφέλιμα αγιογραφικά αναγνώσματα. Το αποστολικό από την Α΄ Προς Κορινθίους επιστολή του Αποστόλου Παύλου, που αναφέρεται στη νηστεία, και το ευαγγελικό από το Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο με την παραβολή της τελικής κρίσης. Συνδέονται με τον τρόπο αυτό πολύ όμορφα οι έννοιες της νηστείας και της τελικής κρίσης. Αυτό είναι πολύ σπουδαίο να το κατανοήσουμε, επειδή μία μοντέρνα και βολική ερμηνεία του χριστιανισμού υποστηρίζει ότι η νηστεία δεν είναι και κάτι το πολύ σημαντικό. Λένε κάποιοι, για παράδειγμα, ότι αξία έχουν “όχι τα εισερχόμενα αλλά τα εξερχόμενα” προσεγγίζοντας αποσπασματικά την Αγία Γραφή. Τόσο, όμως, το σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα, που τονίζει ότι για την αποφυγή σκανδαλισμού των αδελφών μας οφείλουμε να αποφύγουμε διαπαντός την κρεοφαγία όσο και οι αναφορές του Ιησού στο κήρυγμά Του ότι το γένος των δαιμόνων εκδιώκεται μόνο με προσευχή και νηστεία αλλά και το ίδιο το παράδειγμά Του, όταν νήστευσε αυστηρά σαράντα ημέρες στο Σαραντάριο Όρος αποδεικνύουν ότι η νηστεία είναι ένα αναπόσπαστο στοιχείο της χριστιανικής άσκησης.

Έτσι, ύστερα από τη σημερινή ημέρα, Κυριακή της Απόκρεω, τελευταία της κρεοφαγίας ας εισέλθουμε, αδελφοί μου, από αύριο με χαρά και χωρίς γογγυσμό σε αυτή την κοινή άσκηση των απανταχού της γης χριστιανών. Από αύριο με την αποχή από το κρέας και από την άλλη εβδομάδα με την αυστηρή μορφή της νηστείας ενώνουμε τον ασκητικό μας αγώνα με τους ορθοδόξους αδελφούς μας στην Ευρώπη, την Αμερική, την Αυστραλία, την Αφρική, την Ασία και τον αναφέρουμε ευχαριστιακά ως ελάχιστη ευγνωμοσύνη στον Ερχόμενο προς το Άγιο Πάθος Ιησού. Λίγο, πριν το Πάθος, μάλιστα, μας δίδαξε ο Κύριος τα σχετικά με την μέλλουσα και τελική κρίση με τρεις παραβολές, των δέκα παρθένων, των ταλάντων και της τελικής κρίσης, την οποία ακούσαμε σήμερα στο ευαγγέλιο.

Η παραβολή αυτή απαντά σε πολλά ερωτήματα των πιστών σχετικά με τη Δευτέρα Παρουσία του Ιησού. Η διδασκαλία του Χριστού, λοιπόν, σχετικά με τη Δευτέρα Παρουσία και σύμφωνα με το ιερό ευαγγέλιο θέλει να μας παρηγορήσει, να μας ενδυναμώσει, να μας εμπνεύσει πνευματική και εν Χριστώ ζωή και σε καμία περίπτωση να μας φοβίσει και να μας τρομοκρατήσει. Παράλληλα μας καθιστά υπεύθυνους για το θέμα της σωτηρίας μας, εφόσον αυτή εξαρτάται από την προς τον πλησίον αγάπη. Λέει, λοιπόν, ο Κύριος σε αυτή την παραβολή ότι όταν έρθει για δεύτερη φορά ένδοξα και με τη συνοδεία των αγίων αγγέλων θα καθίσει στον θρόνο της δόξας Του και θα συναχθούν μπροστά Του όλα τα έθνη και όλοι οι άνθρωποι από τους πρωτοπλάστους Αδάμ και Εύα και θα τους ξεχωρίσει τόσο εύκολα όσο εύκολα ένας βοσκός ξεχωρίζει τα πρόβατα από τα κατσίκια. Και θα τους στήσει άλλους από δεξιά Του και άλλους από αριστερά Του. Όσοι σταθούν από δεξιά θα ονομαστούν ευλογημένοι και κληρονόμοι της βασιλείας του Θεού, δηλαδή του Παραδείσου, και το κλειδί, που άνοιξε γι' αυτούς την πόρτα της σωτηρίας είναι η αγάπη προς τον συνάνθρωπο. Γιατί ο Ιησούς ταυτίζεται με τους ελαχίστους αυτού του κόσμου, τους περιφρονημένους, τους ταπεινούς, τους καταφρονεμένους και, συγκεκριμένα, όσους πεινούν, διψούν, είναι ξένοι ή δίχως ρούχα, ασθενείς ή φυλακισμένοι. Και όποιος βοηθά έναν τέτοιο άνθρωπο βοηθά τον ίδιο τον Ιησού. Από την άλλη πλευρά, εξ ευωνύμων, από αριστερά δηλαδή, θα σταθούν όσοι δεν έδειξαν αυτή την αγάπη αλλά αδιαφορία, σκληρότητα και περιφρόνηση προς τον πλησίον. Θα ακούσουν, μάλιστα, βαριές κουβέντες από τον Χριστό, θα ονομαστούν καταραμένοι και θα πορευτούν στην αιώνια φωτιά, που ετοιμάστηκε για τον διάβολο και τους δαίμονες, δηλαδή στην αιώνια κόλαση.

Η παραβολή αυτή δίνει αποστομωτική απάντηση από τα αγιασμένα χείλη του Κυρίου Ιησού Χριστού σε όσους δεν πιστεύουν στην αιώνια ζωή, τον Παράδεισο και την Κόλαση και λεν λόγια βλάσφημα, όπως για παράδειγμα “εδώ είναι η κόλαση εδώ και ο παράδεισος, δεν υπάρχει τίποτα μετά”. Ο Παράδεισος και η Κόλαση υπάρχουν, είναι βασική διδασκαλία της χριστιανικής μας πίστης και είναι το δώρο της μετοχής μας στην αιώνια ζωή του Θεού. Βέβαια, ο Πανάγαθος Θεός θέλει να σωθούν όλοι οι άνθρωποι, δεν προορίζει κάποιους για τη σωτηρία και άλλους για την απώλεια αλλά και δεν μας εξαναγκάζει να σωθούμε. Περιμένει τη συνέργειά μας, την καταφατική απάντηση στην πρόσκληση της σωτηρίας και αυτή η απάντηση είναι η τήρηση της μεγαλύτερης και σπουδαιότερης εντολής, της εντολής της διπλής αγάπης. Αγάπη προς τον Θεό με όλη την καρδιά, με όλη την ψυχή, με όλη τη διάνοια και με όλη τη δύναμή μας και αγάπη προς τον συνάνθρωπο, που είναι εικόνα του Θεού. Γι' αυτό είπε ο Ιησούς στους εκ δεξιών εφόσον βοηθήσατε έναν από τους ελαχίστους αδελφούς μου βοηθήσατε εμένα ενώ στους εξ ευωνύμων εφόσον αρνηθήκατε να δείξετε αγάπη στον συνάνθρωπό σας, αρνηθήκατε και διώξατε Εμένα τον Ίδιο.

Το συμπέρασμα λοιπόν των σημερινών αγιογραφικών αναγνωσμάτων είναι εξαιρετικά σπουδαίο. Οφείλουμε, αν θέλουμε να είμαστε και όχι μόνο να λεγόμαστε χριστιανοί, να βοηθάμε αδιάκριτα κάθε αναγκεμένο συνάνθρωπό μας βλέποντας στο πρόσωπό του τον Ίδιο τον Χριστό. Αλλά και η άσκηση της νηστείας έχει επιπλέον και το νόημα αυτό. Τρώμε λιγότερο και κάνουμε οικονομία, ώστε από το περίσσευμα το δικό μας να συμπληρώνουμε το υστέρημα του αδελφού μας και, δυστυχώς, όπως όλοι γνωρίζουμε πολλοί συνάνθρωποί μας, ιδιαίτερα λόγω της κρίσης που μαστίζει τον κόσμο, βρίσκονται σε αυτή τη δεινή θέση, να στερούνται ακόμα και το φαγητό, το νερό, τα ρούχα, να αναγκάζονται να μεταναστεύουν, να φυλακίζονται αλλά και να ασθενούν όντας ανασφάλιστοι και αδυνατώντας να έχουν πρόσβαση στο αγαθό της υγείας. Βλέπουμε δυο χιλιάδες χρόνια μετά πόσο διαχρονικά και εξαιρετικά επίκαιρα παραμένουν τα αγιασμένα λόγια του Υιού και Λόγου του Θεού. Πεδίον δόξης λαμπρό, λοιπόν, για ελεημοσύνη και έκφραση αγάπης, την οποία και εμείς μπορεί να χρειαστούμε. Και να είμαστε βέβαιοι ότι αν μεταστραφούμε και αγωνιστούμε να ζήσουμε σύμφωνα με τα θεόπνευστα αγιογραφικά κείμενα ο Θεός θα στείλει και πάλι πλούσια την ευλογία και το έλεός Του. Πάνω από όλα, όμως, θα μας υποδεχτεί στοργικά και σπλαγχνικά ως Πατέρας την ημέρα της κρίσεως και θα ακούσουμε τα λόγια δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου. Αμήν.