Παραμονές Χριστουγέννων.
Προχθές έκανα μια βόλτα στη γιορταστική Θεσσαλονίκη, που μου αρέσει πολύ πραγματικά να βλέπω τις στολισμένες βιτρίνες και τα φωτεινά λαμπάκια, που στολίζουν δρόμους και μαγαζιά. Πήγα να ψωνίσω, μα αργά το βράδυ διαπίστωσα πως δεν είχα πάρει τίποτα παρά ένα βιβλίο και τρεις κάρτες. Γυρνώντας στους δρόμους σκεφτόμουν ότι λίγο διαφέρουμε από τις επόμενες αποκριές. Και τι δεν είδα…
Κόκκινα κέρατα πάνω στα κεφάλια νεαρών, santa claus κλωνοποιημένους να σκαρφαλώνουν τη σκάλα στα κάγκελα, σκουφιά κόκκινα να κουδουνίζουν εκνευριστικά. Χιλιάδες βιβλία με το κοντόχοντρο ανθρωπάκι μέσα στην κόκκινη στολή του να προβληματίζεται αν θα προλάβει να δώσει τα δώρα στα παιδιά.
Δώρα – δώρα – δώρα, παντού δώρα για «αγαπημένους», για συγγενείς, για παιδιά, για γονείς. Ακριβότερα και φθηνότερα, για κάθε τσέπη, τύπο και γούστο.
Μύρισα του κόσμου τις μυρωδιές…
Κρεατικά και ψάρια να ξεχειλίζουν από τους πάγκους, φρούτα και λαχανικά, σουβλάκια και γύροι να περιστρέφονται ξεχύνοντας το λίπος τους αηδιαστικά, τσουρέκια και κέϊκ…
Και αναρωτήθηκα…
Τελικά τις παραμονές Χριστουγέννων πως τις εννοούμε; Περιμένοντας τον Θεάνθρωπο μεταμφιεσμένοι, φουμαρισμένοι, καλοθρεμένοι και χορτάτοι, γλεντοκοπισμένοι από κάθε ηδονή της γαστέρας και του σώματος! Μήπως οι γιορτές περιορίστηκαν μόνο στο φαΐ, την καλοπέραση, την ξεκούραση, αφού επίσημη άδεια εστί για όλους το ταξίδι, το ρεβεγιόν με τα σπάνια εδέσματα.
Κάποια στιγμή χτύπησαν οι καμπάνες. Χωρίς να το έχω προγραμματισμένο, τα πόδια μου με οδήγησαν στο ναό, όπου μία κατανυχτική φωνή έψαλε με δέος «Η Παρθένος, σήμερον, τον προαιώνιον λόγον». Πόση αγαλλίαση ένιωσα! ...και θεώρησα ότι έξω από την Εκκλησία δεν υπάρχουν Χριστούγεννα.
Μόνον εκεί, γυμνοί από την πολυτέλεια, την καταναλωτική μας μανία, τα ρούχα της βιτρίνας, γυμνοί από κάθε τι που θέλουν να προβάλλουν κάποιοι πουλώντας και αγοράζοντας όχι μόνο είδη αλλά και συν-ειδη-σεις.
Θεώρησα πως η εκκλησιαστική μας παράδοση είναι η μόνη κοντά στον ερχομό του Θεανθρώπου, τον ερχομό του μικρού Χριστού, που γυμνός από όλα τα γήινα ήρθε στη γη για τη δική μας λύτρωση.
Αληθινά.
Αιώνια μέσα μας.
Χριστούγεννα.
Παναγιώτα Μεσίγκου Σπύρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου