Σκέψεις για τα Χριστούγεννα.
Χριστούγεννα: γιορτή, κάλαντα, δέντρο, λαμπάκια, δώρα, ψώνια, διακοπές, γλυκά. Όλα αυτά μας έρχονται στο μυαλό όταν μιλάμε για τα Χριστούγεννα. Όμως, όλοι δίνουμε σημασία στο φαίνεσθαι και παραβλέπουμε το είναι. Η γέννηση του Χριστού μια Θεανθρωπογιορτή.
Λάμπουν οι ουρανοί, ψάλλουν χαρμόσυνα οι άγγελοι και πολλοί από εμάς τους ανθρώπους χαιρόμαστε με τα άψυχα. Η πραγματική χαρά για τα Χριστούγεννα έχει αλλοιωθεί με το πέρασμα των αιώνων και έφτασε στις μέρες μας τα Χριστούγεννα να σημαίνουν εμπόριο. Μάλιστα εμπόριο. Η μόνη αγωνία και χαρά μας είναι τί δώρο θα αγοράσουμε σε καθέναν από τους συγγενείς μας και σε ποιό μαγαζί θα πάμε για ψώνια. Οι βιτρίνες στολίζονται από το Νοέμβρη ακόμα, με διάφορα χρωματιστά λαμπάκια και δεντράκια και στολίδια. Η ειρωνία είναι ότι από όλα αυτά στο τέλος ακούμε ατυχήματα με σπίτια που κάηκαν ή κλοπές σε μαγαζιά πλουσίων. Τα μικρά παιδιά για μια φαντασίωση χαίρονται. Να δουν τον ψηλό, χοντρό παππού με την κόκκινη φορεσιά να δίνει τα δώρα. Μαθαίνουν λάθος για τον Άγιο Βασίλη και για αυτό ευθυνόμαστε εμείς. Τον παρουσιάζουμε μέσα από παιδικές ταινίες της τηλεόρασης όσο πιο αντίθετα μπορούμε. Ένας Άγιος, ένας πατέρας της Εκκλησίας κατάντησε κουκλάκι στο χέρι κάθε παιδιού. Δεν μπορούμε στις μέρες μας να νοιώσουμε όπως ένοιωθαν οι πρώτοι χριστιανοί. Το χρήμα παίζει πρωταρχικό ρόλο πλέον. Έχει κατακλείσει τη ζωή μας σε αρχικό στάδιο και μετά κενό, ένα τίποτα. Άδειες οι ψυχές περιμένουν τον επόμενο χρόνο να χαρούν λίγο και μετά ξανά κενό. Μήπως όμως αυτό μπορούμε να το αλλάξουμε; Δεν είναι αργά. Ποτέ δεν είναι αργά για ένα χριστιανό. Ας κάνουμε όλοι μας μια νέα αρχή και ας περάσουμε τα Χριστούγεννα όχι στο σπίτι με τηλεόραση, αλλά δίπλα στο Χριστό, στο δικό Του σπίτι, την Εκκλησία. Και όλα τα άλλα έρχονται μετά.
Λάμπουν οι ουρανοί, ψάλλουν χαρμόσυνα οι άγγελοι και πολλοί από εμάς τους ανθρώπους χαιρόμαστε με τα άψυχα. Η πραγματική χαρά για τα Χριστούγεννα έχει αλλοιωθεί με το πέρασμα των αιώνων και έφτασε στις μέρες μας τα Χριστούγεννα να σημαίνουν εμπόριο. Μάλιστα εμπόριο. Η μόνη αγωνία και χαρά μας είναι τί δώρο θα αγοράσουμε σε καθέναν από τους συγγενείς μας και σε ποιό μαγαζί θα πάμε για ψώνια. Οι βιτρίνες στολίζονται από το Νοέμβρη ακόμα, με διάφορα χρωματιστά λαμπάκια και δεντράκια και στολίδια. Η ειρωνία είναι ότι από όλα αυτά στο τέλος ακούμε ατυχήματα με σπίτια που κάηκαν ή κλοπές σε μαγαζιά πλουσίων. Τα μικρά παιδιά για μια φαντασίωση χαίρονται. Να δουν τον ψηλό, χοντρό παππού με την κόκκινη φορεσιά να δίνει τα δώρα. Μαθαίνουν λάθος για τον Άγιο Βασίλη και για αυτό ευθυνόμαστε εμείς. Τον παρουσιάζουμε μέσα από παιδικές ταινίες της τηλεόρασης όσο πιο αντίθετα μπορούμε. Ένας Άγιος, ένας πατέρας της Εκκλησίας κατάντησε κουκλάκι στο χέρι κάθε παιδιού. Δεν μπορούμε στις μέρες μας να νοιώσουμε όπως ένοιωθαν οι πρώτοι χριστιανοί. Το χρήμα παίζει πρωταρχικό ρόλο πλέον. Έχει κατακλείσει τη ζωή μας σε αρχικό στάδιο και μετά κενό, ένα τίποτα. Άδειες οι ψυχές περιμένουν τον επόμενο χρόνο να χαρούν λίγο και μετά ξανά κενό. Μήπως όμως αυτό μπορούμε να το αλλάξουμε; Δεν είναι αργά. Ποτέ δεν είναι αργά για ένα χριστιανό. Ας κάνουμε όλοι μας μια νέα αρχή και ας περάσουμε τα Χριστούγεννα όχι στο σπίτι με τηλεόραση, αλλά δίπλα στο Χριστό, στο δικό Του σπίτι, την Εκκλησία. Και όλα τα άλλα έρχονται μετά.
της Μ.Σ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου