Δευτέρα 29 Νοεμβρίου 2010

«Τα παιδιά δε θέλουν ψυχολόγο. Γονείς θέλουν»

Μια εμπιστευτική επιστολή σε γονείς που σκέφτονται.
«Τα παιδιά δε θέλουν ψυχολόγο. Γονείς θέλουν»

Ο ψυχίατρος-ψυχαναλυτής και συγγραφέας Νίκος Σιδέρης, διαβάζει το τελευταίο κεφάλαιο από το βιβλίο του:
«Τα παιδιά δε θέλουν ψυχολόγο. Γονείς θέλουν»

Δαυΐδ, Γεώργιος, Συμεών. Οἱ τρεῖς Λέσβιοι ἅγιοι.

Δαυΐδ, Γεώργιος, ΣυμεώνΟ τρες Λέσβιοι γιοι.
Το κ. Φώτη Κόντογλου.
ρθρο στν λευθερία, 20-12-1959


            δοξασμένη Μυτιλήνη, πο γέννησε τόσους σπουδαίους νθρώπους π τ πι ρχαία χρόνια, γέννησε κα πολλος γίους.
            νάμεσα σ’ ατος εναι κ’ ο γιοι Δαυΐδ, Συμεν κα Γεώργιος, τρία βλαστάρια τς διας βλογημένης ρίζας.
            π 400 χρόνια τανε ξεχασμένοι, γιατί ο Τορκοι, παίρνοντας τν Μυτιλήνη, ξεθεμελιώσανε τ μοναστήρι τους, πο βρισκότανε στ Χώρα, σ μία τοποθεσία πο τ λέγανε «Τρία Κυπαρίσσια».

Σάββατο 27 Νοεμβρίου 2010

ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ 28-11-2010 ΚΑΙ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ π.ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΚΑΛΛΙΑΚΜΑΝΗ.

ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ 28-11-2010 
ΚΑΙ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ π.ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΚΑΛΛΙΑΚΜΑΝΗ.



Ο μετανάστης.

Ο μετανάστης.



Σκηνοθεσία: Νέστορας Μάτσας

Κινηματογραφική διασκευή του διηγήματος 
"Η τύχη απ'την Αμέρικα" 
του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη
γυρισμένη στη Σκιάθο του '65.
Πρωταγωνιστούν: Αντιγόνη Βαλάκου, Αλέκος Αλεξανδράκης, Τασσώ Καββαδία
Πανέμορφες εικόνες από τη Σκιάθο του χθες, υπέροχη η μουσική του Γιάννη Μαρκόπουλου, ενώ η αέρινη παρουσία της Αντιγόνης Βαλάκου ενσαρκώνει ιδανικά την παπαδιαμαντική ηρωίδα...


Ανεβασμένο στο vimeo.com από την Παρασκευή Κουτούμπα

Τετάρτη 24 Νοεμβρίου 2010

Γνώση ὑλικὴ καὶ γνώση πνευματική. Ἡ ματαιότητα τῆς ἐπιστήμης. Τοῦ κ. Φώτη Κόντογλου Ἐλευθερία, 16-6-1963

Γνώση λικ κα γνώση πνευματική.
ματαιότητα τς πιστήμης.
Το κ. Φώτη Κόντογλου
λευθερία, 16-6-1963

            λοι ο νθρωποι, μικρο κα μεγάλοι, χουνε τν νο τους στος πύραυλους πο στέλνουνται στ στρα, καθς κα σ ,τι γίνεται γι ν μπορέση νθρωπος ν φτάξη στ φεγγάρι, στν φροδίτη, στν ρη, κ’ στερα παραπέρα. λοι εναι περήφανοι γι «τ πιστημονικ κατορθώματα τς νθρωπότητος», μ εναι κα νευριασμένοι π ατς τς δοκιμές, γιατί τος τρώγει νυπομονησία κ’ περιέργεια ν μάθουνε τί γίνεται κε πάνω. Ν μάθουνε! Ν μάθουνε! Τί ν μάθουνε, φο σ τίποτα δν φεληθήκανε π τόσα πολλ πο μάθανε;

Ἡ Ἐκκλησιαστικὴ Μουσική. Ἀνάγκη νὰ διατηρήσωμε τὴν παράδοσι. Τοῦ κ. Φώτη Κόντογλου Ἐλευθερία, 9-9-1956

κκλησιαστικ Μουσική.
νάγκη ν διατηρήσωμε τν παράδοσι.
Το κ. Φώτη Κόντογλου
λευθερία, 9-9-1956

 
           
«Σύ, τ μίμων κα ρχηστν νταύθα (ν τ να) παρεισάγεις; π τν ν τος θεάτροις, θεαμάτων τν νον σκοτίσθης, κα δι τοτο τ κεσε πραττόμενα τος τς κκλησίας ναφέρεις τρόποις;»
γιος ωάννης Χρυσόστομος

Τρίτη 23 Νοεμβρίου 2010

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΕ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΜΕ ΘΕΜΑ: "ΝΕΟΘΩΜΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΘΡΑΚΗ"

Τη Δευτέρα 29 Νοεμβρίου στις 19:00 στην Παλαιά Βουλή, Σταδίου 13 θα πραγματοποιηθεί εκδήλωση του Άρδην και της Ρήξης με θέμα«Νεοθωμανισμός και ελληνική Θράκη».

Ομιλητές:
Κώστας Καραϊσκος, εκδότης Αντιφωνητή
Γιώργος Καραμπελιάς, συγγραφέας - εκδότης
Χαρά Νικοπούλου, δασκάλα
και Παναγιώτης Σγουρίδης, πρώην πρόεδρος της Βουλής

Συντονιστής:
Δημήτρης Αλευρομάγειρος, Αντιστράτηγος, Επίτιμος Γενικός Επιθεωρητής Στρατού

Απο πού προέρχεται η σημερινή κρίση; (Tου Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς +1956)

Απο πού προέρχεται η σημερινή κρίση; (Tου Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς +1956)

Το κείμενο γράφτηκε πριν ογδόντα σχεδόν χρόνια! Τότε που η Αμερική και ο κόσμος όλος συγκλονιζόταν από το οικονομικό κραχ του 1929. Το κείμενο του Σέρβου τότε Ιεράρχου, Μητροπολίτου Αχρίδος, του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς είναι σαν να εγράφη σήμερα.

Από πού προέρχεται η σημερινή κρίση; 

Με ρωτάς, άνθρωπε του Θεού, από που προέρχεται η σημερινή κρίση, και τι σημαίνει αυτή. Ποιος είμαι εγώ για να με ρωτάς για ένα τόσο μεγάλο μυστικό; «Μίλα, όταν έχεις κάτι καλύτερο από τη σιωπή», λέει ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος. Όμως παρόλο που θεωρώ, ότι η σιωπή είναι τώρα κα λύτερη από κάθε ομιλία, και όμως λόγω αγάπης προς εσένα, θα σου εκθέσω εκείνα που σκέπτομαι περί αυτού που ρώτησες. 
Η κρίση είναι ελληνική λέξη, και σημαίνει δίκη. Στην Αγία Γραφή αυτή η λέξη χρησιμοποιείται πολλές φορές. Έτσι ο ψαλμωδός λέει: «δια τούτο ουκ αναστήσονται ασεβείς εν κρίσει» (Ψαλμ. 1, 5). Σε άλλο μέρος πάλι λέει: «έλεος και κρίσιν άσομαί σοι, Κύριε» (Ψαλμ. 100, 1). Ο σοφός Σολομώντας γράφει, ότι «παρά δε Κυρίου πάντα τα δίκαια». (Παρ. Σολ. 16, 33). Ο ίδιος ο Σωτήρας είπε, «αλλά την κρίσιν πάσαν δέδωκε τω υιώ» (Ιωάν. 5, 22), ενώ λίγο πιο κάτω λέγει πάλι «νυν κρίσις εστί του κόσμου τού του» (Ιωάν. 12, 31). Ο απόστολος Πέτρος γράφει «ότι ο καιρός τού άρξασθαι το κρίμα από του οίκου του Θεού» (Α' Πετρ. 4, 17).

Αντικατάστησε τη λέξη «κρίση» με τη λέξη «δίκη» και διάβασε: «Δια τούτο ουκ αναστήσονται ασεβείς εν δίκη» ή «αλλά την δίκην πάσαν δέδωκε τω υιώ» ή «νυν δίκη εστί του κόσμου τούτου» ή ότι «αποδώσουσι λόγον τω ετοίμως έχοντι δικάσαι ζώντας και νεκρούς».

Έως τώρα οι ευρωπαϊκοί λαοί χρησιμοποιούσαν την λέξη «δίκη», αντί για τη λέ ξη «κρίση», όποτε και να τους έβρισκε κάποια συμφορά. Τώρα η καινούργια λέξη αντικατέστησε την παλιά, και το κατανοητό έγινε ακατανόητο. Όταν γινόταν ξηρασία, πλημμύρα, πόλεμος ή έπεφτε επιδημία, όταν έρριχνε χαλάζι, γίνονταν σεισμοί, πνιγμοί και άλλες συμφορές, λέγανε «Θεία δίκη!».

Και αυτό σημαίνει: κρίση μέσα από ξηρασίες, κρίση μέσα από πλημμύρες, μέσα από πολέμους, μέσα από επιδημίες κ.λπ. Και τη σημερινή χρηματικο-οικονομική δυσκολία ο λαός την θεωρεί ως Θεία δίκη, όμως δεν λέει η δίκη αλλά η κρίση. Έτσι ώστε η δυσκολία να πολλαπλασιάζεται με το να γίνεται ακατανόητη!

Εφόσον όσο ονομαζόταν με την κατανοητή λέξη «δίκη», ήταν γνωστή και η αιτία, λόγω της οποίας ήρθε η δυσκολία, ήταν γνωστός και ο Δικαστής, ο Οποίος επέτρεψε την δυσκολία, ήταν γνωστός και ο σκοπός τής επιτρεπόμενης δυσκολίας. Μόλις όμως χρησιμοποιήθηκε η λέξη «κρίση», λέξη ακαταλαβίστικη σε όλους, κανείς δεν ξέρει πια να εξηγήσει ούτε για ποιο λόγο, ούτε από Ποιόν, ούτε ως προς τι. Μόνο σ' αυτό διαφέρει η τωρινή κρίση από τις κρίσεις που προέρχονται από την ξηρασία ή την πλημμύρα ή τον πόλεμο ή την επιδημία ή τους πνιγμούς ή κάποιους άλλους πειρασμούς.

Με ρωτάς για την αιτία τής τωρινής κρίσης, ή της τωρινής Θείας δίκης! Η αιτία είναι πάντα η ίδια. Η αιτία για τις ξηρασίες, τις πλημμύρες, τις επιδημίες και άλλα μαστιγώματα της γενιάς των ανθρώπων εί ναι η αιτία και για την τωρινή κρίση. Η αποστασία των ανθρώπων από τον Θεό. Με την αμαρτία της Θεο-αποστασίας οι άνθρωποι προκάλεσαν αυτή την κρίση, και ο Θεός την επέτρεψε, ώστε να ξυπνήσει τους ανθρώπους, να τους κάνει ενσυνείδητους, πνευματικούς και να τους γυρίσει προς Εκείνον. Στις μοντέρνες αμαρτίες μοντέρνα και η κρίση.
Και όντως ο Θεός χρησιμοποίησε μοντέρνα μέσα ώστε να το συνειδητοποιήσουν οι μοντέρνοι άνθρωποι: χτύπησε τις τράπεζες, τα χρηματιστήρια, τις οικονομίες, το συνάλλαγμα των χρημάτων. Ανακάτωσε τα τραπέζια στις συναλλαγές σ' όλο τον κόσμο, όπως κάποτε στο ναό των Ιεροσολύμων. Προξένησε πρωτόγνωρο πανικό μεταξύ εμπόρων και αυτών που ανταλλάσσουν το χρήμα. Προκάλεσε σύγχυση και φόβο. Όλα αυτά τα έκανε για να ξυπνήσουν τα υπερήφανα κεφαλάκια των σοφών της Ευρώπης και της Αμερικής, για να έλθουν εις εαυτούς και να πνευματικοποιηθούν.
Και από την άνεση και το αγκυροβόλημα στα λιμάνια τής υλικής σιγουριάς να θυμηθούμε τις ψυχές μας, να αναγνωρίσουμε τις ανομίες μας και να προσκυνήσουμε τον ύψιστο Θεό, τον ζωντανό Θεό.

Μέχρι πότε θα διαρκέσει η κρίση; Όσο το πνεύμα των ανθρώπων παραμείνει δίχως αλλαγή. Ώσπου οι υπερήφανοι υπαίτιοι αυτής της κρίσης να παραιτηθούν μπροστά στον Παντοδύναμο. Ώσπου οι άνθρωποι και οι λαοί να θυμηθούν, την ακαταλαβίστικη λέξη «κρίση», να τη μεταφράσουν στη γλώσσα τους, ώστε με αναστεναγμό και μετάνοια να φωνάξουν: «η Θεία δίκη»!Πες και εσύ, τίμιε πατέρα, η Θεία δίκη, αντί η κρίση, και όλα θα σου γίνουν ξεκάθαρα.

Χαιρετισμούς και ειρήνη

(Το κείμενο προέρχεται από το βιβλίο του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Δρόμος δίχως Θεό δεν αντέχεται...», Ιεραποστολικές επιστολές Α', εκδ. «Εν πλω», Αθήνα 2008, σσ. 33-36. Ο τίτλος του πρωτοτύπου είναι: «Στον παπα-Κάραν για την κρίση τού κόσμου») 
πηγή:alopsis.gr 

Δευτέρα 22 Νοεμβρίου 2010

ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ.

Η ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ.



Σε δημόσια διαβούλευση τέθηκε από σήμερα, μέσω της πύλης Opengov.gr, το σχέδιο του Υπουργείου Εσωτερικών για την "Κάρτα του Πολίτη". Στη δημόσια διαβούλευση αναμένεται, σύμφωνα και με πρόσφατη απόφασή της, να τοποθετηθεί η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος καθώς και οι άλλες εκκλησιαστικές δικαιοδοσίες που υπάρχουν στην Επικράτεια.

"Η Κάρτα Πολίτη που σχεδιάζουμε και θέτουμε σε διαβούλευση δεν υποκαθιστά απλά το δελτίο αστυνομικής ταυτότητας. Αποτελεί κρίσιμο μέσο για την αποτελεσματικότερη, φιλικότερη και ασφαλέστερη εξυπηρέτηση των πολιτών από τη Δημόσια Διοίκηση. Η Κάρτα Πολίτη θα αποτελέσει ένα βασικό όχημα για τη ταχύτατη μετάβαση στη νέα μετά-ΚΕΠ εποχή, για τη μετάβαση στην ψηφιακή Δημόσια Διοίκηση. Η καθιέρωση της Κάρτας θα διευκολύνει την ευρύτατη ανάπτυξη υπηρεσιών Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης για κάθε πολίτη της χώρας και θα συμβάλλει αποφασιστικά στη βελτίωση της ταχύτητας και της ασφάλειας των υπηρεσιών που παρέχονται στον πολίτη-δημότη, τον πολίτη-ασφαλισμένο, τον πολίτη-φορολογούμενο, τον πολίτη-αγρότη, τον πολίτη-φοιτητή κ.λπ" σημειώνεται στο εισαγωγικό σημείωμα στη διαδικτυακή Πύλη του Κράτους Opengov.gr.

"Ταυτόχρονα, η Κάρτα Πολίτη αναμένεται να αποτελέσει κίνητρο προς τον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας για την ανάπτυξη νέων, σύγχρονων, καινοτομικού χαρακτήρα υπηρεσιών, προς όφελος των πολιτών – κατόχων της Κάρτας Πολίτη, όπως έχει δείξει η διεθνής εμπειρία στα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και σε πληθώρα άλλων χωρών" σημειώνεται.

Διαβάστε το σχέδιο και λάβετε μέρος στην δημόσια διαβούλευση εδώ

Σάββατο 20 Νοεμβρίου 2010

ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ 21-11-2010 ΚΑΙ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ π.ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΚΑΛΛΙΑΚΜΑΝΗ.

ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΕΙΣΟΔΙΩΝ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ.



anagnosma21-11-2010
ΠΗΓΗ: www.imnst.gr

"Ο ΦΤΩΧΟΣ ΑΓΙΟΣ" ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ.

"Ο ΦΤΩΧΟΣ ΑΓΙΟΣ" 
ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ.


Παπαδιαμάντης Ἀλέξανδρος

Α΄

῞Οταν ἤμεθα παιδία, μὴ ἔχοντες τί νά κάμωμεν, διότι τὸ χωρίον μας δὲν εἶχεν ἄφθονα τά μέσα τῆς ψυχαγωγίας, συνωδεύομεν πολλάκις τὰς μητέρας καὶ τὰς θείας μας εἰς ἐκδρομὰς ἀνὰ τοὺς ἀγροὺς καὶ τοὺς ἐλαιῶνας, διημερεύομεν εἰς γραφικοὺς ὅρμους παρὰ τοὺς ἀμμώδεις καὶ ἀσπίλους αἰγιαλοὺς ἁπλῶς καὶ μόνον διὰ νὰ παρενοχλῶμεν καὶ νὰ χασομεροῦμεν μὲ τὰς ἀταξίας μας τὰς φιλέργους γυναῖκας τὰς ἀσχολουμένας εἰς τὸ λεύκασμα τῶν ὀθονῶν.

Ἐὰν γειτόνισσά τις εἶχε τάξιμον ν’ ἀνάψῃ τὰ κανδήλια τοῦ δεῖνος ἀγροτικοῦ ἁγίου, χάριν τοῦ ξενιτεύοντος καὶ θαλασσοποροῦντος συζύγου της, ἐὰν ἀγαθός τις ἰερεὺς μετέβαινε νὰ λειτουργήσῃ εἰς ἐξωκλήσιον, διεφεύγομεν την ἐπίβλεψιν τῶν γονέων μας καὶ ἐτρέχομεν ἐθελονταί κατόπιν τῶν εὐλαβῶν προσκυνητριῶν, αἵτινες ἐξεπλήττοντο αἱ ἴδιαι ἀνακαλύπτουσαι ἡμᾶς συνοδοιπόρους, χωρὶς ἄλλο ἐφόδιον εἰμὴ μόνον ὀλίγον ἄρτον, ὃν εἴχομεν κλέψει ἀπὸ τὸ ἑρμάριον τῆς πατρῴας οἰκίας.

῾Ἡ ἐξοχωτέρα τῶν ἐκδρομῶν τούτων ἦτο εἰς τό Κάστρον,

Παρασκευή 19 Νοεμβρίου 2010

Τὸ χαροποιὸ πένθος καὶ οἱ μυστικοὶ καρποί του. (Δ) Τοῦ κ. Φώτη Κόντογλου. Ἐλευθερία, 20-1-1963

Τό χαροποιό πένθος και οι μυστικοί καρποί του (Δ΄).  

Του κ. Φώτη Κόντογλου. Ελευθερία, 20-1-1963


            νάμεσα στος γίους πο επαμε πς νοιώσανε τ χαροποιν πένθος κα γράψανε γι’ ατό, εναι κι’ γιος Συμεών, λεγόμενος Νέος Θεολόγος.

            Ατς γιος εναι πολ βασανισμένος κα πικραμένος, κα χυσε πολλ δάκρυα στ ζωή του. Γεννήθηκε χίλια χρόνια στερ’ π τν Χριστό, σ’ να χωρι τς Παφλαγονίας, πο εναι μία χώρα τς Μικρς σίας κατ τ Μαύρη θάλασσα. π μικρς γάπησε τ θρησκευτικά. Ο γονο το τν στείλανε στν Κωνσταντινούπολη, πειδ εχε κε ναν θεο πο τανε νθρωπος το παλατιο, κ’ κενος τν στειλε στ σχολει γι ν σπουδάση κα ν τν βάλη στ παλάτι. λλ Συμεν δν θελε ν μάθη πολλ πράγματα, πειδ τ νόμιζε νώφελα. κενος συναναστρεφότανε μ καλόγερους κα μ ελαβες

Ἐκκλησία καὶ τέχνη. Ἡ μουσικὴ καὶ ἡ ἁγιογραφία. Τοῦ κ. Φώτη Κόντογλου, Ἐλευθερία, 9-11-1958

κκλησία κα τέχνη. μουσικ κα γιογραφία.
Τοῦ κ. Φώτη Κόντογλου,
Ἐλευθερία, 9-11-1958

            Στὴ συνέλευση τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἑλλάδος θὰ συζητηθοῦν ἕνα πλῆθος θέματα σχετικὰ μὲ τὰ ἐκκλησιαστικά μας πράγματα. Τὰ περισσότερα ἀπ’ αὐτὰ εἶναι πρακτικῆς φύσεως, κι’ αὐτὸ φανερώνει πὼς τὸ ἐγκόσμιο πνεῦμα ἐπιδρᾶ ἀπάνω στὴ σημερινὴ Ἐκκλησία.
            Ἀνάμεσα στὰ πνευματικὰ θέματα ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ ἀπασχολήσουν, μάλιστα ἀπὸ τὰ πρῶτα, τὴν Συνέλευση τῆς Ἱεραρχίας, εἶναι καὶ τὸ ζήτημα τῶν ἐκκλησιαστικῶν τεχνῶν, τῆς μουσικῆς καὶ τῆς ἁγιογραφίας. Ἀλλά, εἶναι βέβαιο, πὼς καθένας ἀπὸ τοὺς ἱεράρχας μου δὲν θὰ εἰσηγηθῆ ἕνα τέτοιο θέμα. Οἱ ἐκκλησιαστικὲς τέχνες εἶναι ἕνα ζήτημα δίχως σημασία γιὰ τοὺς ἱερωμένους μας, ἐνῶ εἶναι πολὺ σπουδαῖο. Οἱ περισσότεροι ἱερωμένοι μας τὸ θεωροῦνε πάρεργο. Πολὺ λίγοι ἀπ’ αὐτοὺς δείχνουν κάποιο ἐνδιαφέρον γι’ αὐτές, καὶ ἐνῶ σὲ ὅλα προσέχουμε πὼς νοιώθουνε τὰ δικά μας πράματα οἱ ξένοι, ἐν τούτοις, δὲν βλέπουν πὼς αὐτοὶ οἱ ξένοι δίνουν μεγάλη σημασία στὶς ἐκκλησιαστικὲς τέχνες μας, καὶ πὼς οἱ περισσότεροι ἀπ’ αὐτούς, ποὺ νοιώσανε τὴν ὑπεροχὴ τῆς Ἐκκλησίας μας, τὴ νοιώσανε ἀπὸ τὴν ὑπεροχὴ ποὺ ἔχουνε οἱ ἐκκλησιαστικὲς τέχνες μας ἀπέναντι στὶς τέχνες τῶν Ἐκκλησιῶν τῆς Δύσεως.

Τρίτη 16 Νοεμβρίου 2010

Ὁ Παπαδιαμάντης. Ὁ πνευματικὸς ὁδηγός μας. Τοῦ κ. Φώτη Κόντογλου. Ἐλευθερία, 20-8-1961

Παπαδιαμάντης. πνευματικς δηγός μας.
Του κ. Φώτη Κόντογλου.
Ελευθερία, 20-8-1961


            «Οὐ πᾶς ὁ λέγων μοὶ «Κύριε, Κύριε» εἰσελεύσεται εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, ἀλλ’ ὁ ποιῶν τὸ θέλημα τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοίς»
            Ἔτσι κ’ ἐμεῖς δὲν θὰ γίνουμε ἀληθινοὶ Ἕλληνες καὶ χριστιανοί, μὲ τὸ νὰ παινεύουμε μοναχὰ μὲ κούφια λόγια τους ἀνθρώπους ποὺ λέμε πὼς τοὺς ἔχουμε γιὰ πνευματικοὺς ὁδηγούς, ἀλλὰ σὰν πορευόμαστε σύμφωνα μὲ ὅσα εἴπανε καὶ πράξανε. Γιατί ὁ ἄνθρωπος ἔχει κλίση στὸ νὰ φτιάνη κάποια εἴδωλα καὶ νὰ τὰ προσκυνᾶ, νομίζοντας πὼς τιμᾶ τὴν ἀλήθεια, ἐνῶ τιμᾶ τὸ ψεύτικο ὁμοίωμά της. Αὐτὸ τὸ πράγμα γίνεται καὶ μὲ τὸν Παπαδιαμάντη: Τὸν δοξάζουμε καὶ τὸν ἀνεβάζουμε ἴσαμε τὸν οὐρανό, πλὴν κανένας μας δὲν θέλει νὰ ζήση ὅπως ἔζησε ὁ Παπαδιαμάντης. Δὲν θέλω νὰ πῶ νὰ ζήση βουτηγμένος στὴ φτώχεια καὶ κουρελιασμένος, ἀλλὰ νὰ ζήση μὲ τὸν τρόπο ποὺ ἔνοιωθε τὴν Ἑλλάδα ἐκεῖνος. Μᾶς ἀρέσει ἡ ἁπλότητα, ἀγαποῦμε τὴν ταπείνωση, ἐνθουσιαζώμαστε μὲ τὴν εἰλικρίνεια, τιμοῦμε τὴν καλωσύνη, θαυμάζουμε τὴν πίστη του, ἀλλὰ ἐμεῖς ζοῦμε μὲ ἕναν τρόπο ὁλότελα διαφορετικόν. Τὰ γυρίσαμε ὅλα σὲ λόγια. Μὲ τὰ λόγια ζοῦμε καὶ μὲ τὰ λόγια πεθαίνουμε. Δὲν καταλάβαμε πὼς δὲν ὑπάρχει τέχνη, παρὰ πὼς ὑπάρχει ζωή. Αὐτὸ ποὺ λέμε τέχνη, εἶναι ἕνα ψεύτικο ὁμοίωμα τῆς ζωῆς, ἕνα εἴδωλο νεκρό, ἂν δὲν τὸ ζωοποιεῖ ἡ ἀληθινὴ οὐσία τῆς ζωῆς, καὶ τότε, τέχνη

Τὸ Ἅγιον Ὅρος κ’ οἱ γιορτές του, του κ. Φώτη Κόντογλου, άρθρο στην Ελευθερία, 30-6-1963.

Τ γιον ρος κ’ ο γιορτές του,
του κ. Φώτη Κόντογλου,
άρθρο στην Ελευθερία, 30-6-1963.


            Τὸ ἁγιασμένο Βυζάντιο ἔζησε χίλια χρόνια, ἀπὸ τὸν Μέγα Κωνσταντῖνο ἴσαμε τὸν Κωνσταντῖνο τὸν Παλαιολόγο, καὶ δὲν πέθανε εἰρηνικά, παρὰ θανατώθηκε ἀπὸ ἕνα ἄγριον γένος ποὺ ἦρθε ἀπὸ τὴ βαθειὰ Ἀσία. Βέβαια θανατώθηκε εὔκολα, ἐπειδὴ ἤτανε γερασμένο. Μὰ τὰ βασίλεια κ’ οἱ πολιτεῖες μ’ αὐτὸν τὸν τρόπο πεθαίνουνε πάντα, γιατί εἶναι χτίσματα καὶ συστήματα «τοῦ αἰῶνος τούτου τοῦ καταργουμένου». Γιὰ τοῦτο ἔλεγε ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στοὺς χριστιανοὺς «οὐκ ἔχομεν ὧδε μένουσαν πόλιν, ἀλλὰ τὴν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν». Σὲ τοῦτον τὸν ἄστατον κόσμο δὲν στέκεται τίποτα σίγουρα, μήτε αὐτοκρατορία, μήτε βασίλειο, μήτε κανένα ἄλλο σύστημα κανωμένο ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο. Ὅσους αἰῶνες καὶ νὰ ζήση, θάρθη ἡ ὥρα του νὰ πεθάνη καὶ νὰ λυώση, ὅπως πεθαίνει καὶ λυώνει τὸ κορμὶ τοῦ ἀνθρώπου, κι’ ἂς εἶναι Ἀχιλλέας, εἴτε Μεγ’ Ἀλέξανδρος, εἴτε Καίσαρας, εἴτε Γιουστινιανός, εἴτε Μεχμέτης ἢ Ταμερλάνος.
            Κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο ποὺ χάνεται τὸ χωματένιο κορμί, μὰ ἡ ἀθάνατη ψυχὴ δὲν πεθαίνει μαζί του, ἀλλὰ ζῆ στὸν αἰώνα, ἔτσι κ’ ἡ ψυχὴ τοῦ Βυζαντίου