ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ ΛΟΥΚΑ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ ΛΟΥΚΑ

Λκ. η΄, 27 – 39

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐλθόντι τῷ Ἰησοῦ εἰς τὴν χώραν τῶν Γαδαρηνῶν, ὑπήντησεν αὐτῷ ἀνήρ τις ἐκ τῆς πόλεως, ὃς εἶχε δαιμόνια ἐκ χρόνων ἱκανῶν, καὶ ἱμάτιον οὐκ ἐνεδιδύσκετο, καὶ ἐν οἰκίᾳ οὐκ ἔμενεν, ἀλλ' ἐν τοῖς μνήμασιν. 28 ἰδὼν δὲ τὸν Ἰησοῦν καὶ ἀνακράξας προσέπεσεν αὐτῷ καὶ φωνῇ μεγάλῃ εἶπε· Τί ἐμοὶ καὶ σοί, Ἰησοῦ υἱὲ τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου; δέομαί σου, μή με βασανίσῃς. 29 παρήγγειλε γὰρ τῷ πνεύματι τῷ ἀκαθάρτῳ ἐξελθεῖν ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου. πολλοῖς γὰρ χρόνοις συνηρπάκει αὐτόν, καὶ ἐδεσμεῖτο ἁλύσεσι καὶ πέδαις φυλασσόμενος, καὶ διαρρήσσων τὰ δεσμὰ ἠλαύνετο ὑπὸ τοῦ δαίμονος εἰς τὰς ἐρήμους. 30 ἐπηρώτησε δὲ αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς λέγων· Τί σοί ἐστιν ὄνομα; ὁ δὲ εἶπε· Λεγεών· ὅτι δαιμόνια πολλὰ εἰσῆλθεν εἰς αὐτόν· 31 καὶ παρεκάλει αὐτὸν ἵνα μὴ ἐπιτάξῃ αὐτοῖς εἰς τὴν ἄβυσσον ἀπελθεῖν. 32 Ἦν δὲ ἐκεῖ ἀγέλη χοίρων ἱκανῶν βοσκομένη ἐν τῷ ὄρει· καὶ παρεκάλουν αὐτὸν ἵνα ἐπιτρέψῃ αὐτοῖς εἰς ἐκείνους εἰσελθεῖν· καὶ ἐπέτρεψεν αὐτοῖς. 33 ἐξελθόντα δὲ τὰ δαιμόνια ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου εἰσῆλθον εἰς τοὺς χοίρους, καὶ ὥρμησεν ἡ ἀγέλη κατὰ τοῦ κρημνοῦ εἰς τὴν λίμνην καὶ ἀπεπνίγη. 34 ἰδόντες δὲ οἱ βόσκοντες τὸ γεγενημένον ἔφυγον, καὶ ἀπήγγειλαν εἰς τὴν πόλιν καὶ εἰς τοὺς ἀγρούς. 35 ἐξῆλθον δὲ ἰδεῖν τὸ γεγονὸς, καὶ ἦλθον πρὸς τὸν Ἰησοῦν, καὶ εὗρον καθήμενον τὸν ἄνθρωπον, ἀφ' οὗ τὰ δαιμόνια ἐξεληλύθει, ἱματισμένον καὶ σωφρονοῦντα παρὰ τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ, καὶ ἐφοβήθησαν. 36 ἀπήγγειλαν δὲ αὐτοῖς οἱ ἰδόντες πῶς ἐσώθη ὁ δαιμονισθείς. 37 καὶ ἠρώτησαν αὐτὸν ἅπαν τὸ πλῆθος τῆς περιχώρου τῶν Γαδαρηνῶν ἀπελθεῖν ἀπ' αὐτῶν, ὅτι φόβῳ μεγάλῳ συνείχοντο· αὐτὸς δὲ ἐμβὰς εἰς τὸ πλοῖον ὑπέστρεψεν. 38 ἐδέετο δὲ αὐτοῦ ὁ ἀνὴρ, ἀφ' οὗ ἐξεληλύθει τὰ δαιμόνια, εἶναι σὺν αὐτῷ· ἀπέλυσε δὲ αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς λέγων· 39 Ὑπόστρεφε εἰς τὸν οἶκόν σου καὶ διηγοῦ ὅσα ἐποίησέ σοι ὁ Θεός. καὶ ἀπῆλθε καθ' ὅλην τὴν πόλιν κηρύσσων ὅσα ἐποίησεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς.

Ακούσαμε στο ευαγγέλιο, σήμερα, την έκτη Κυριακή του ευαγγελιστή Λουκά, αγαπητοί μου αδελφοί, την περικοπή με το θαύμα του Ιησού, όταν θεράπευσε τον δαιμονισμένο στη χώρα των Γαδαρηνών. Μάλιστα, σύμφωνα με την ευαγγελική διήγηση, επέτρεψε ο Κύριος τα δαιμόνια αυτά να εισέλθουν σε μία αγέλη χοίρων, η οποία στη συνέχεια ώρμησε και διήλθε έναν γκρεμό και πνίγηκε στη λίμνη. Η ιστορία είναι λίγο πολύ γνωστή. Έτσι, θα προσπαθήσουμε εμείς με την Χάρι του Θεού, να προσεγγίσουμε ορισμένα εξαιρετικά κρίσιμα και χρήσιμα στοιχεία από τη διήγηση, ώστε να προέλθει ωφέλεια πνευματική και να κατηχηθούμε σε θέματα, για τα οποία πολλές φορές έχουμε άγνοια.

Το πρώτο στοιχείο είναι η αναφορά στο πρόσωπο του δαιμονισμένου. Άνθρωπος, ὃς εἶχε δαιμόνια ἐκ χρόνων ἱκανῶν, καὶ ἱμάτιον οὐκ ἐνεδιδύσκετο, καὶ ἐν οἰκίᾳ οὐκ ἔμενεν, ἀλλ' ἐν τοῖς μνήμασιν. Ένας άνθρωπος που είχε δαιμόνια. Και μόνος του ο στίχος αυτός είναι αρκετός, για να ανασκευάσει την αντίληψη πολλών ανθρώπων της εποχής μας, που αρνούνται την ύπαρξη δαιμονίων αλλά πολλές φορές και των ίδιων των αγγέλων. Η Αγία Γραφή, όμως, και ο ίδιος ο Χριστός μαρτυρούν περί αυτών και όποιος τα αμφισβητεί, αμφισβητεί την ίδια τη Γραφή. Με ποιόν τρόπο, όμως, μπορεί ένας άνθρωπος να δαιμονιστεί; Απαντώντας, πρώτα, με τρόπο αποφατικό μπορούμε να πούμε ότι αυτός, που ασφαλίζει και θωρακίζει τον εαυτό του με τα μυστήρια της Εκκλησίας, το Χρίσμα, το Βάπτισμα, τη Μετάνοια, τη Θεία Ευχαριστία, είναι αδύνατο να έχει τέτοια προβλήματα. Πρόβλημα με τα δαιμόνια έχει αυτός, που τους δίνει δικαιώματα. Αυτός, που απαρνείται την πίστη του. Αυτός, που ενδεχομένως τα επικαλείται. Και, ας μη μας κάνει εντύπωση αυτό, καθώς πολλές φορές εν γνώσει ή αγνοία μας μπορεί να μπλεχτούμε σε τέτοιες περιπέτειες. Για παράδειγμα, μία μόδα της εποχής μας είναι η ενασχόληση με τις ανατολικές θρησκείες. Οι πρακτικές, οι προσευχές και οι δυνάμεις, όμως, των θρησκειών αυτών έχουν ευθεία αναφορά στα δαιμόνια και κόσμος που ασχολήθηκε με αυτά, μαρτυρεί για την επικινδυνότητα τους. Ας έχουμε γνώση για τα ζητήματα αυτά, αδελφοί μου, για να φυλαγόμαστε τόσο εμείς οι ίδιοι, όσο και τα παιδιά μας, που με την απλότητα και καθαρότητα της καρδιάς τους, πέφτουν πιο εύκολα στα δίχτυα τέτοιων εξαιρετικά επικίνδυνων ομάδων, καταστροφικών λατρειών και παραθρησκειών.

Ένας άλλος τρόπος, με τον οποίο δίνουμε δικαιώματα στον διάβολο και τους αγγέλους του, δηλαδή τα δαιμόνια, είναι η προσφυγή μας σε μάγους ή μέντιουμ και η συμμετοχή σε πνευματιστικές εκδηλώσεις. Ακόμα, όμως, και η κατ’ ιδίαν ανάγνωση εξορκισμών ή ευχών, του αγίου Κυπριανού, για παράδειγμα, είναι επικίνδυνη και απαγορευμένη. Εξορκισμοί, πέραν αυτούς της κατήχησης, πριν τη Βάφτιση, διαβάζονται μόνο από επίσκοπο ή ιερέα, όταν συντρέχουν οι ειδικοί λόγοι. Διαφορετικά, το αποτέλεσμά τους είναι μόνο ζημιά για την ψυχή μας και πρέπει να αποφεύγονται.

Για να κλείσουμε αυτό το πρώτο σχόλιο μας στην σημερινή περικοπή, επαναλαμβάνουμε ότι δαιμόνια υπάρχουν, είναι οι άγγελοι του εκπεσόντος Εωσφόρου και οφείλουμε να προσέχουμε, να μην δίνουμε δικαιώματα, γιατί αυτό είναι πολύ επικίνδυνο για την ψυχοσωματική υγεία μας, προπάντων όμως για τη σωτηρία μας.

Το δεύτερο στοιχείο, στο οποίο θα σταθούμε είναι πάλι από την περιγραφή του δαιμονισμένου, ότι ἱμάτιον οὐκ ἐνεδιδύσκετο. Δεν ντυνόταν με ρούχα. Δεν είναι αυτό, αδελφοί μου, μία αποκάλυψη για τη δαιμονικότητα της σύγχρονης μόδας, που μας έχει απογυμνώσει από κάθε ντροπή και οι άνθρωποι κυκλοφορούν τόσο απρόσεχτα ντυμένοι; Ακόμα και στον Οίκο του Θεού, την Εκκλησία, και, ιδιαίτερα, στους Γάμους και τις Βαφτίσεις, αντικρύζουμε τη δυσάρεστη αυτή πραγματικότητα. Η σύγχρονη μόδα μας θέλει σαν τον δαιμονισμένο των Γαδαρηνών και όχι ιματισμένους και σωφρονούντες, όπως μας θέλει ο Χριστός. Η ευθύνη λοιπόν είναι δική μας, για αυτό και ο Κύριος έλεγε συχνά ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω.

Το τρίτο, και τελευταίο, στοιχείο στο οποίο θα μείνουμε είναι η θεραπεία και η σωτηρία του ανθρώπου αυτού. Η ισχύς και η δύναμη των δαιμόνων μηδενίζεται μπροστά στη δύναμη του Χριστού. Για αυτό είπαμε ότι ο πιστός, που είναι θωρακισμένος με τα μυστήρια της Εκκλησίας, με τη σφραγίδα της δωρεάς του αγίου και παντοδυνάμου και ζωοποιού Πνεύματος του Θεού, σύσσωμος και σύναιμος με τον Χριστό διά της Θείας Ευχαριστίας δεν έχει κανένα λόγο να φοβάται. Αντίθετα, τα δαιμόνια είναι αυτά που φρίσσουν και τρέμουν τα μυστήρια και την δύναμη του Θεού. Όπως στην περικοπή μας, που παρακαλούσαν τον Χριστό να μην τα επιτάξει να απέλθουν στην άβυσσο. Γιατί ως Κύριος και Θεός των πάντων μπορεί να τα στείλει όχι μόνο στην άβυσσο αλλά και στο μηδέν, στην ανυπαρξία, από την οποία προήλθαν. Ο λόγος όμως, που δεν το κάνει αυτό ο Θεός, αν και δεν είναι δυνατόν να γνωρίζουμε απόλυτα τις βουλές και τα ανεξιχνίαστα μυστήρια Του, είναι για να έχει αξία και ο δικός μας πνευματικός αγώνας. Αγώνας μιας ζωής, να συντασσόμαστε με τον Χριστό και να αποτασσόμαστε τον Σατανά. Αγώνας να ευαρεστούμε τον φύλακα Άγγελό μας, που μας χάρισε ο Θεός όταν βαφτιστήκαμε, και να μην δίνουμε το παραμικρό δικαίωμα στους δαίμονες, που μοναδικό στόχο έχουν να μας απομακρύνουν από τον Θεό και να μας οδηγήσουν στην απώλεια.