Είναι οι παπάδες μένταλιστ;

Είναι οι παπάδες μένταλιστ;

            Στο χωριό της μητέρας μου ήταν μια γιαγιά, που τη λέγαν Ματσατσού. Αυτό φαντάζομαι ήταν παρατσούκλι και όχι το κύριο όνομα της. Η Ματσατσού ήταν μάγισσα. Έτσι έλεγαν. Είχε τη Σολομωνική και άλλα βιβλία και έκανε θεραπευτικά μίγματα αλοιφών, τα οποία προμηθευόταν όλο το χωριό. Και η γιαγιά μου η συγχωρεμένη, ένας απλούστατος και άγιος άνθρωπος, είχε τέτοιες αλοιφές στο σπίτι της. Ξόρκια για βασκανία και κάθε κακό. Μια παλιομοδίτισσα μένταλιστ, θα λέγαμε. Χρησιμοποιούμε τον όρο μένταλιστ και εμείς, γιατί είναι πολύ της μόδας, μη μας πείτε και παλιομοδίτες ή παλιοημερολογίτες. Uri Geller και αμέτρητες συναφείς σαχλαμάρες πλημμυρίζουν το ενδιαφέρον του νεοέλληνα καθώς όλοι αναζητούν μαγικές λύσεις για τα προβλήματα τους. Να γυρίσουν ένα διακόπτη και να γυρίσει η γη ανάποδα. Και καλά η Ματσατσού και ο Ούριος Γκελλέριος, που ψάχνουμε και τον διάδοχο του, τρομάρα μας. Το πρόβλημα είναι ότι αυτή τη μαγική αντίληψη την έχει ο κόσμος και για την Εκκλησία και τους παπάδες. Ένας καθηγητής στη θεολογική το έλεγε σακραμενταλιστική θεώρηση των μυστηρίων. Και, δυστυχώς, πολλές φορές είναι έτσι ακριβώς. Η πλειονότητα του κόσμου, που πλησιάζει έναν ιερέα, αισθάνονται θύματα βασκανίας, ισχυρίζονται ότι τους έχουν κάνει μάγια, ο κακός ο διαβολάκης – που λέει και ο πατήρ Παρθένιος – τους βασανίζει, και έρχονται να ζητήσουν εξορκισμούς και ευχές για τη βασκανία. Ακόμα, όμως, και η τέλεση των μυστηρίων στα σπίτια, αγιασμών και ευχελαίων, ερμηνεύεται πολλές φορές μαγικά. Θα κάνω αγιασμό για να τα ξαναφτιάξει η κόρη μου με το αγόρι της, για να νοικιαστεί το σπίτι, για να φύγει το κακό, για να κερδίσω το τζόκερ ή στη ρουλέτα τα Χριστούγεννα, να παν καλά οι δουλειές και τα κέρδη και πολλά πολλά άλλα. Ο δε παπάς οφείλει να ενεργήσει ως μένταλιστ στα μάτια αυτών των ανθρώπων, διαφορετικά δεν πιάνουν οι ευχές του. Για αυτό άλλωστε επιμένουν να πάρει φεύγοντας το τυχερό, αλλιώς, λένε, δε πιάνει το μυστήριο.

            Η παραπάνω μαγική αντίληψη για τα μυστήρια και το πρόσωπο του ιερέως, αν ερμηνευτεί θεολογικά, δεν είναι παρά βλασφημία του Αγίου Πνεύματος. Γιατί τί είναι μυστήριο; Είναι η επίκληση της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος, ως δύναμη, ενέργεια και επιφοίτηση, για να αγιάσει την ύλη, που προσφέρουμε ως θυσία αινέσεως στον Τριαδικό μας Θεό. Στον αγιασμό, προσφέρουμε το νερό, που αγιάζεται και μας αγιάζει. Στο ευχέλαιο, το λάδι, που αγιάζεται και μας θεραπεύει από κάθε ψυχική και σωματική ασθένεια. Στη Θεία Ευχαριστία, τον άρτο και τον οίνο, που γίνονται Σώμα και Αίμα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, και αξιωνόμαστε οι ανάξιοι να μεταλάβουμε τον Χριστό, ώστε να γινόμαστε σύσσωμοι και σύναιμοι μαζί Του. Και πολλές άλλες αμέτρητες δωρεές του Αγίου Πνεύματος, αυτό άλλωστε συμβολίζουν τα επτά φώτα που ανάπτονται στο Ευχέλαιο στην πρώτη τελεστική ευχή, σύμφωνα με τον άγιο Συμεών, αρχιεπίσκοπο Θεσσαλονίκης. Όπως για παράδειγμα, σύμφωνα με τον Απόστολο Παύλο, αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότητα, αγαθωσύνη, πίστη, πραότητα, εκγράτεια. Αγαθά πνευματικά. Πού να καταλάβουμε όμως εμείς στην υλιστική και αντιπνευματική εποχή μας την αξία τους; Και ζητάμε από τον Θεό ανοησίες. Και τον υβρίζουμε με τον τρόπο αυτό. Όχι, αγαπητοί μου. Ο παπάς δεν είναι μένταλιστ. Ο παπάς δεν είναι μέντιουμ. Ο παπάς δεν είναι μάγος. Ο παπάς δεν είναι Ματσατσού. Είναι άνθρωπος ομοιοπαθής με όλους τους υπόλοιπους ανθρώπους, που του εμπιστεύτηκε η Εκκλησία τη λειτουργική διακονία να εύχεται υπέρ του λαού, όχι ως ενδιάμεσος μεταξύ Θεού και ανθρώπων, αλλά ως άνθρωπος και αυτός. Που φορά όμως με ευλάβεια και ταπείνωση το πετραχήλι, για να συμβολίσει ακριβώς τη Χάρι του Αγίου Πνεύματος, που επικαλούμαστε. Όλοι οι λοιποί, μάγοι, μέντιουμ, μένταλιστ, αστρολόγοι, χαρτορίχτρες και καφετζούδες της κακιάς ώρας επικαλούνται ενέργειες δαιμονικές. Τόσο αχανής είναι η απόσταση ενός ιερέα από έναν μένταλιστ, όση η απόσταση που χωρίζει το Πνεύμα το Άγιον από το πνεύμα το πονηρό του Εωσφόρου και των αγγέλων του, δηλαδή των δαιμόνων. Η ευθύνη της επιλογής είναι δική μας. Όσο για αυτά που μας συμβαίνουν ας μην είμαστε τόσο μοιρολάτρες και ανεύθυνοι, ώστε να ερμηνεύουμε τις αποτυχίες μας ως αποτέλεσμα βασκανίας αλλά ας ζητάμε ταπεινά τη βοήθεια του καλού μας Θεού, που θα σπεύσει να μας ελαφρύνει με τη Χάρι και την ευλογία Του. Και το κυριότερο. Ας μην προσπαθούμε ανόητα να γίνουμε οι διαδοχοι του Uri Geller, διαβάζοντας αυθαίρετα και χωρίς ευλογία εξορκισμούς ή ευχές του αγίου Κυπριανού, αλλά ας αγωνιζόμαστε να γίνουμε διάδοχοι των Αποστόλων, διάδοχοι των αγίων της Εκκλησίας μας, τέκνα γνήσια του Θεού και να μαθητεύουμε με ταπείνωση και αδιάλειπτα στο άγιο και ιερό Ευαγγέλιο.