Δρόσισε θαρρείς, στον κάμπο βρέχει.
Του φθινοπόρου οι ομορφιές
στάζουν βροχή απ'τις σκεπές,
πολύχρωμες ομπρέλες.
Κράνα και μύρτιλλα και ρόδια
και γήινες μοσχοβολιές
απλόχερα σου έχουν δώσει
του φθινοπώρου οι ομορφιές.
Κάστανα στη φουφού του δρόμου
ξεφύλλισαν οι πλατανιές
μελλοσταλιές στα κλήματά του,
του φθινοπώρου οι ομορφιές.
Τα πρωινά, τα μεσημέρια, τα δειλινά
του φθινοπώρου όμορφα που είναι
μια δροσιά, μια μυρουδιά της γης
τα σπλάχνα που καρτερικά
τη χειμωνιά προσμένουν
για να κουρνιάσουν μέσα της
τόσες και τόσες ζωές
να ξαποστάσουν σιωπηλά
στα φυλλοκάρδια της, με την προσμονή
πως πάλι η άνοιξη θα'ρθει.
Μ.Π
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου