Κυριακή 19 Ιουλίου 2015

ΛΟΓΟΣ ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΓΙΟΝ ΕΝΔΟΞΟΝ ΠΡΟΦΗΤΗΝ ΗΛΙΑΝ ΤΟΝ ΘΕΣΒΙΤΗΝ

ΛΟΓΟΣ ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΣ
ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΓΙΟΝ ΕΝΔΟΞΟΝ ΠΡΟΦΗΤΗΝ
ΗΛΙΑΝ ΤΟΝ ΘΕΣΒΙΤΗΝ

π. Γεωργίου Οικονόμου


Δεῦτε τῶν ὀρθοδόξων τὸ σύστημα, συναθροισθέντες σήμερον, ἐν χαρᾷ καὶ ἀγαλλιάσει ἀναβοήσωμεν· Χαίροις ἐπίγειε ἄγγελε, καὶ οὐράνιε ἄνθρωπε, Ἠλία μεγαλώνυμε!
         
Με τα παραπάνω λόγια προτρέπει ο ιερός υμνογράφος, στο δοξαστικό των στιχηρών να αναφέρουμε τιμή και ευχαριστία στον επίγειο άγγελο και ουράνιο άνθρωπο, Προφήτη Ηλία τον Θεσβίτη, που λαμπρά σήμερα πανηγυρίζουμε. Καθοδηγούμενοι από αυτά τα λόγια, θα προσπαθήσουμε να αναδείξουμε ορισμένα στοιχεία από τον βίο του Αγίου, τα οποία προσφέρουν μεγάλη πνευματική ωφέλεια.
Ο Απόστολος Ιάκωβος ο Αδελφόθεος, στην Καθολική Επιστολή, τονίζει για τον Προφήτη Ηλία ότι ἄνθρωπος ἦν ὁμοιοπαθὴς ἡμῖν[i].
Ήταν άνθρωπος, που είχε τα ίδια πάθη με εμάς. Και η αλήθεια αυτή είναι εξόχως παρηγορητική και ελπιδοφόρα για τη ζωή μας. Γιατί, όταν ο Ηλίας αφέθηκε με ταπείνωση στην Χάρη του Θεού, τον ανέδειξε σε μεγάλο Προφήτη, επίγειο άγγελο και ουράνιο άνθρωπο, επιτελώντας μάλιστα δι’αυτού πολλά και μεγάλα θαύματα.
Ο Προφήτης Ηλίας έζησε σε μία εποχή κρίσης, που παρουσιάζει πολλά κοινά στοιχεία με την σύγχρονη εποχή. Οι άνθρωποι απομακρύνθηκαν από τον αληθινό Θεό και λάτρεψαν ψεύτικους θεούς. Πρώτοι πρώτοι παρασύρθηκαν οι βασιλείς του Ισραηλιτικού λαού, νοθεύοντας και προδίδοντας την πίστη των πατέρων τους. Ο Προφήτης Ηλίας, γνήσιος και αληθινός Προφήτης καλούσε τους βασιλείς και τον λαό σε μετάνοια με ζήλο ιερό και θερμό. Οι παρακάτω διηγήσεις αφορούν συγκεκριμένα την εποχή, που βασίλευε ο Αχαάβ, ο ασεβέστερος όλων των βασιλέων. Ο βασιλιάς αυτός παντρεύτηκε την ειδωλολάτρισσα Ιεζάβελ και καθιέρωσε την λατρεία του Βάαλ και της Αστάρτης. Ο καλός Θεός, όμως, ο Οποίος ως σπλαγνικός Πατέρας αγαπά πάντα τα παιδιά Του και πονά για τις αμαρτίες τους, έστειλε τον Προφήτη Ηλία να κηρύξει την μετάνοια και την επιστροφή στον αληθινό Θεό. Και όταν ο Ηλίας έλαβε ως απάντηση στο κήρυγμα μετανοίας την σκληροκαρδία του Αχαάβ, όρισε επιτίμιο ανομβρίας και ξηρασίας για πολλά χρόνια. Στη συνέχεια, για να γλιτώσει από την οργή του βασιλιά, έφυγε και κρύφτηκε στον χείμαρρο Χορράθ, όπου τρεφόταν με θαυματουργικό τρόπο, καθώς καθημερινά κόρακες τον προμήθευαν με άρτο το πρωΐ και με κρέας το βράδυ. - Αυτό συμβαίνει όταν κάποιος αφήνεται με εμπιστοσύνη στην θεία αγάπη. Δεν υπάρχει περίπτωση ούτε να διψάσει ούτε να πεινάσει. - Όταν μετά από λίγες ημέρες στέρεψε ο χείμαρρος αυτός, έλαβε εντολή από τον Θεό να μεταβεί στην Σερεπτά της Σιδωνίας, όπου θα ανελάμβανε την διατροφή του μια πάμπτωχη χήρα. Ήταν τόσο φτωχή, που όταν ζήτησε από αυτήν ο Ηλίας λίγο άρτο, του απάντησε ότι  της είχαν απομείνει μόνο μια χούφτα αλεύρι και ελάχιστο λάδι. Για να λάβει την θαυμαστή απάντηση του Θεού διά των λόγων του Προφήτη: ἡ ὑδρία τοῦ ἀλεύρου οὐκ ἐκλείψει καὶ ὁ καψάκης τοῦ ἐλαίου οὐκ ἐλαττονήσει ἕως ἡμέρας τοῦ δοῦναι Κύριον τὸν ὑετὸν ἐπὶ τῆς γῆς[ii]. Και, πραγματικά, από αυτήν την χούφτα το αλεύρι και το λιγοστό λάδι τρέφονταν και ο Ηλίας και η χήρα και τα παιδιά της χωρίς αυτά ποτέ να τελειώνουν. - Ένα θαύμα της αγάπης, το οποίο βλέπουμε να επαναλαμβάνεται με την Χάρη του Θεού και σήμερα. Έξι χρόνια δεινής οικονομικής κρίσης και όμως παρατηρούμε στο φιλανθρωπικό έργο της εκκλησίας ότι, ενώ χιλιάδες αδελφοί μας ελεεούνται, δεν εκλείπει η υδρία του αλεύρου και δεν ελαττούται ο καψάκης του ελαίου. Για τον λόγο αυτό οφείλουμε αδιαλείπτως να ευχαριστούμε και να δοξάζουμε τον Πανάγαθο Θεό και, βεβαίως, να μην αμελούμε με τη σειρά μας να ανταποκρινόμαστε στα παντοτινά επίκαιρα προφητικά λόγια, στην πρόσκληση για μετάνοια και επιστροφή στον Θεό.
          Επανερχόμενοι στο ιερό πρόσωπο του εορτάζοντος Προφήτη αξίζει να αναφέρουμε ακόμα δύο περιστατικά από τον βίο του. Το πρώτο είναι η ανάσταση του γιου της προαναφερθείσης χήρας. Με βαθειά πίστη και επίκληση του ονόματος του Θεού, ανέστησε το παιδί της ήδη δυστυχισμένης αυτής γυναίκας. Για να φανερωθεί και δι’αυτού του θαύματος το μέγεθος της προς Θεόν παρρησίας του Προφήτη. Δι’αυτής νόσους αποδιώκει και λεπρούς καθαρίζει και τοις τιμώσιν αυτόν βρύει ιάματα. - Αυτή είναι η θεία παραμυθία της αγίας μας Εκκλησίας. Να γνωρίζουμε ότι και στον πόνο και στην θλίψη και στην ασθένεια και στην δοκιμασία δεν είμαστε μόνοι μας. Ο άνωθεν ιατρός ψυχών και σωμάτων διά πρεσβειών των Αγίων δύναται να θεραπεύσει κάθε θλίψη υπερβαίνοντας ακόμα και τον ίδιο τον θάνατο. -
          Το επόμενο στοιχείο από τον βίο του αγίου, που θα σταθούμε, έχει σχέση με την θρησκευτική αποστασία των ανθρώπων της εποχής του, οι οποίοι ακολουθώντας τον Αχαάβ και την Ιεζάβελ λάτρευαν τον Βάαλ. Πριν λύσει το επιτίμιο της ανομβρίας ο Προφήτης Ηλίας, συνάντησε τον Αχαάβ, για να αποδείξει στον βασιλιά και σε όλο τον λαό ποιος είναι ο αληθινός Θεός. Έτσι, αφού συγκεντρώθηκαν όλοι στο Καρμήλιο Όρος προκάλεσε τους ιερείς του Βάαλ να ετοιμάσουν δύο θυσιαστήρια, ένα εκείνοι και ένα αυτός, και να προσευχηθούν με την σειρά. Σε όποιο θυσιαστήριο θα άναβε η φωτιά μόνη της εκείνο θα ήταν το θυσιαστήριο του αληθινού Θεού. Οι ιερείς του Βάαλ, παρότι προσεύχονταν και έκραζαν όλη την ημέρα στο θεό τους, οι προσευχές τους αποδείχτηκαν μάταιες. Όταν ήλθε η σειρά του Προφήτη Ηλία, ετοίμασε το θυσιαστήριο και αφού το κατέβρεξε τρεις φορές, παρεκάλεσε τον Θεό να στείλει φωτιά στο θυσιαστήριο, για να γνωρίσει ο λαός ποιος είναι ο αληθινός Θεός και να επιστρέψουν σε Αυτόν. Καὶ ἔπεσε πῦρ παρὰ Κυρίου ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ κατέφαγε τὰ ὁλοκαυτώματα καὶ τὰς σχίδακας καὶ τὸ ὕδωρ τὸ ἐν τῇ θαλάσσῃ, καὶ τοὺς λίθους καὶ τὸν χοῦν ἐξέλειξε τὸ πῦρ. καὶ ἔπεσε πᾶς ὁ λαὸς ἐπὶ πρόσωπον αὐτῶν καὶ εἶπον· ἀληθῶς Κύριος ὁ Θεός, αὐτὸς ὁ Θεός[iii].
          Από τις παραπάνω θαυμαστές αναφορές σε στοιχεία του βίου του Προφήτη Ηλία βεβαιώνεται περίτρανα η προοιμιακή υμνογραφική αναφορά περί επιγείου αγγέλου και ουρανίου ανθρώπου. - Και εμείς με την σειρά μας, άνθρωποι ομοιοπαθείς με τον Προφήτη, καλούμαστε να μιμηθούμε ταπεινά τον τρόπο της ζωής του. Με βαθειά πίστη, με θερμό ζήλο, αγωνιζόμενοι να διατηρούμε ανόθευτη την αλήθεια της χριστιανικής πίστης σε δύσκολους χρόνους και καιρούς. Γιατί, εάν κινδυνεύει ουσιαστικά ο σύγχρονος άνθρωπος, ο κίνδυνος αυτός δεν αφορά την έλλειψη υλικών αγαθών ή χρημάτων αλλά την έλλειψη Θεού στην ζωή μας, πράγμα που θα σήμαινε την μεγαλύτερη δυστυχία.






[i]           Ιάκ. 5, 17
[ii]           Γ΄ Βασ. 17, 14
[iii]          Γ΄ Βασ. 18, 38

Δεν υπάρχουν σχόλια: